معنی متائیم - جستجوی لغت در جدول جو

فال بدزننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط). کسی که اندیشۀ بد می کند و بر بدی تفأل می زند، و فالگوی به بدی. (ناظم الاطباء) ، کسی که از جانب چپ کسی و یا چیزی می رود و درمی آید. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). و رجوع به تشائم شود

لغت نامه دهخدا

مترائی

(مُ تَ)

بیننده خود را در آئینه. (آنندراج). آن که در جلو آئینه می ایستد تا خود را ببییند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، دوچار شونده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، اندیشه کننده در کاری. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، غورۀ خرمای سرخ و زرد شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مشائیط

(مَ)

جمع واژۀ مشیاط. (منتهی الارب). رجوع به مشیاط شود

لغت نامه دهخدا

مشائیه

(غَ)

خواستن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). شاء شیئاً و مشاءه و مشائیه. (ناظم الاطباء). و رجوع به شی ٔ و مشاءه شود

لغت نامه دهخدا

فرائیم

(فَ)

فرزند یوسف بن یعقوب. (یادداشت بخط مؤلف) :
به جایش فرائیم فرخ نشست
به عدل و سخا پیش بگشاد دست.
شمسی (یوسف و زلیخا).
در مأخذ دیگری دیده نشد. شاید اصل کلمه مصحف ’ابراهیم’ باشد

لغت نامه دهخدا

زنائیم

(زْنا / زِ)

زنوئیمو. شهری است در چکسلواکی (مراوی) که 26000 تن سکنه و کارخانه های تهیۀ مواد غذائی و قند و آبجو دارد. و مارمون در سال 1809 میلادی در این شهر اتریشی ها را شکست داد. (از لاروس)

لغت نامه دهخدا

متوائم

(مُ تَ ءِ)

از ’ؤم’، موافق و سازوار و یقال غنی غناء متوائماً، یعنی سرائید بی اختلاف لحن. (از منتهی الارب) (آنندراج). سازو آواز هم آهنگ. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مشائیم

(مَ)

جمع واژۀ مشؤوم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). به معنی مرد بدفال. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

متأیم

(مُ تَ ءَیْ یِ)

مرد یا زن ناکتخدا. (آنندراج). مرد ناکدخدا مانده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تأیم شود

لغت نامه دهخدا

متائم

(مُ ءِ)

اسبی که روشی آرد بعد روشی. (آنندراج). اسبی که پس از دویدگی اول دوباره دود. (ناظم الاطباء) : تام الفرس، روشی آورد بعد روشی. فرس متائم نعت است از آن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا