معنی مبرم در فرهنگ فارسی عمید

بی مزه گویِ ملامت آور

معنی مبرم در فرهنگ فارسی عمید

شدید، محکم، ثابت، قاطع، استوار شده

معنی مبرم در لغت نامه دهخدا

جامه ای که دوتاه بافته باشند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، نوعی از جامه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نوعی از قماش. نوعی از جامۀ استوار و محکم بافته. (یادداشت دهخدا) : و از این ناحیت (دیلمان) جامه های ابریشم خیزد یک رنگ و بارنگ چون مبرم و حریر و آنچه بدان ماند. (حدودالعالم چ دانشگاه ص 143). و از استراباد جامه های بسیار خیزد از ابریشم چون مبرم و زعفوری گوناگون. (حدود العالم).، خیمه ها ساختم ز مبرم چین، فرش کردم ز دیبه ششتر.، مسعودسعد.،،، {{صِفَت}} رسن دوتاه برهم بافته. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رسن دوتاه بافته ضد سحل که یکتاب داده است. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)، محکم واستوار. (آنندراج). متقن. رزین. متین. استوار. (یادداشت دهخدا).، - قضای مبرم، قضائی که اجتناب از آن ممکن نباشد. (آنندراج) :، هر چند در این دیار منحوس، بسته ست مرا قضای مبرم.، خاقانی.، رجوع به همین ترکیب ذیل مادۀ بعد شود.، - کلام مبرم، قرآن کریم: الهی و سیدی و مولائی تو گفته ای در کلام مبرم و کتاب محکم. (چهارمقاله).، - مبرم کردن، استوار ساختن. محکم کردن.، - مبرم گردانیدن، استوار گردانیدن. محکم کردن. استوار ساختن: سرادق عظمت و جلال و سراپردۀ دولت و اقبالش به اطناب تأیید و اوتاد محکم و مبرم گرداناد. (المعجم چ دانشگاه ص 9).، - مبرم گشتن، استوار شدن. محکم گردیدن: میان هر دو سلطان وثائق مبرم گشت. (جهانگشای جوینی)

معنی مبرم در لغت نامه دهخدا

دوک که بر آن ریسمان تابند. ج، مَبارِم. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). دوک. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

معنی مبرم در لغت نامه دهخدا

به ستوه آرنده. ملول کننده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). اسم فاعل ابرام بمعنی ملالت آوردن از مادۀ ’برم’ به دو فتحه بمعنی ملالت. (قاموس، از حاشیۀ بیهقی چ فیاض) : طمع دارم به فضل ایشان که مرا از مبرمان نشمرند که هیچ چیز نیست که بخواندن نیرزد. (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 11). این حدیث بر دار کردن حسنک به پایان آوردم و چندقصه و نکته بدان پیوستم سخت مطول و مبرم، در این تألیف. و خوانندگان مگر معذور دارند و عذر من بپذیرندو از من به گرانی فراستانند. (تاریخ بیهقی ایضاً 196)، مرد لئیم و حریص، بی مزه گوی. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء)، مأخوذ ازتازی، استوار و محکم. و رجوع به مادۀ قبل شود، سخت. (ناظم الاطباء).، - مرض مبرم، بیماری سخت. (ناظم الاطباء).، - قضای مبرم، سرنوشت تغییرناپذیر. (ناظم الاطباء).،، چینندۀ بر عضاه. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). چیننده بار درخت پیلو. (ناظم الاطباء)، برمه گر یا آنکه به جهت ساختن برمه از کوه سنگ کند. (منتهی الارب) (آنندراج). صانعالبرمه. (اقرب الموارد). سازندۀ دیگ سنگین و آنکه سنگ دیگ را از کوه می کند و می آورد. (ناظم الاطباء)