معنی مبدیٔ در لغت نامه دهخدا

کار نو و بدیع آورنده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، آفرینندۀ نخست بار. (السامی) (مهذب الاسماء). آفریننده. (دهار)

یکی از اسماء باری تعالی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نامی ازنامهای خدای تعالی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

معنی مبدیٔ - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

(مُ دَبْ بِءْ)

پوشنده و پنهان کننده. (از آنندراج) (ناظم الاطباء)

(مُ تَ دِءْ)

مبتدی. رجوع به مادۀ قبل شود

(مُ طِءْ)

دیر. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) ، سست و کاهل. (آنندراج). سست و کاهل و تنبل. (ناظم الاطباء)

(بَ)

آفریده و مخلوق. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مخلوق. (شرح قاموس).

(مُ دِءْ)

بیمار. علیل. دردمند، بیمارکننده. (ناظم الاطباء)

نو آورنده