- مانسته
مانند شده
معنی مانسته - جستجوی لغت در جدول جو
- مانسته (نِ تَ / تِ)
مانند کرده شده. (غیاث) (آنندراج). شبیه شده. ماننده
- مانسته
شبیه شده ماننده
- مانسته ((نِ تِ))
مانند شده
- مانسته
شبیه، مانند، ماننده، مثل، نظیر، همانند
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
مانده، باقی گذاشته، برای مثال نماندم به کین تو مانیده چیز / به رنج اندرم تا جهان است نیز (فردوسی۲ - ۱۳۹۱)
واجب، لازم، ضروری، آنچه لازم و واجب باشد، برای مثال ندارد پدر هیچ بایسته تر / ز فرزند شایسته شایسته تر (نظامی۵ - ۷۸۰)
(نِ تَ / تِ)
لغت نامه دهخدا
نعت مفعولی از دانستن. معروف. معلوم. (لغت تاریخ بیهقی). علم: لایحیطون بشی ٔمن علمه. (قرآن 255/2) ، ای معلومه. (منتهی الارب).
دانسته به بود ز ندانسته. ناصرخسرو، فهمیده. معقول:
مرد دانسته بجان علم و خرد رابخرد
گرچه این خر رمه از علم و خرد بیخبرست.
ناصرخسرو.
تعقل، دانسته شدن. (دانشنامۀ علائی ص 120).
، عالماً. عامداً. قصداً. عمداً. متعمداً:
راه عشق ارچه کمینگاه کماندارانست
هر که دانسته رود صرفه ز اعدا ببرد.
حافظ.
- دانسته فهمیده (دانسته و فهمیده) ، عامد عن قصد. متعمداً. بر قصد
دانسته به بود ز ندانسته. ناصرخسرو، فهمیده. معقول:
مرد دانسته بجان علم و خرد رابخرد
گرچه این خر رمه از علم و خرد بیخبرست.
ناصرخسرو.
تعقل، دانسته شدن. (دانشنامۀ علائی ص 120).
، عالماً. عامداً. قصداً. عمداً. متعمداً:
راه عشق ارچه کمینگاه کماندارانست
هر که دانسته رود صرفه ز اعدا ببرد.
حافظ.
- دانسته فهمیده (دانسته و فهمیده) ، عامد عن قصد. متعمداً. بر قصد
(وَ دَ)
لغت نامه دهخدا
مانند شدن به چیزی (فرهنگ رشیدی). به صفت چیزی شدن باشد یعنی شبه و مانند و نظیر شدن. (برهان) (آنندراج). مشابهت داشتن و نظیر و مانند شدن. (ناظم الاطباء). ماندن. شبیه بودن. تشبه. مشابهت. تشابه. شباهت. مضاهات. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). شبیه کسی بودن در هیئت و صفت. نظیر بودن. مانند بودن. از: مان (ماندن) + ستن (پسوند مصدری). جزء اول از ریشه ’من’ (اندیشیدن، تصور کردن). نولدکه ’مانستن’ را از ریشه ’ما’، سانسکریت، مانه (عکس، تصویر، ظهور، مشابهت) می داند. هوبشمان مانستن را با توانستن قیاس کرده گوید: بنابراین مانستن (شبیه بودن) همچنان که نولدکه گفته ممکن است از مان (مانند، شبیه) مشتق باشد. (از حاشیۀ برهان چ معین) : زیرا که موی او به زر کشیده مانستی. (تاریخ سیستان). راست به حوا مانست. (تاریخ سیستان).
چه مانستی به ویسه دایۀ پیر
کجا باشد کمان مانندۀ تیر.
(ویس و رامین).
خواجۀ بزرگ در این تعزیت بیامد و چشم سوی این باغچه کشید که بهشت را مانست. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 345). راست بدان مانست که در آن باب سوگند گران داشته است. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 90). وی را در روزگار نظیر نبود به همه بابها و روزگار، او عروسی آراسته را مانست. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 61). و راست بدان مانست که امروز بهشت وجنات عدن یافته اند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 50).
که دیو تست این عالم فریبنده
تو در دل دیو ناکس را چه مانستی.
ناصرخسرو.
از عکس ریاحین او پر زاغ چون دم طاوس نمودی و درپیش جمال او دم طاوس به پرزاغ مانستی. (کلیله و دمنه).
هلال عید را مانست چرخ بیلک اندازت
که بگشادند از او روزه وحوش از کشتۀ دشمن.
کریمی سمرقندی (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
ازآب چشم عزیزان که بر بساط بریخت
به روز باران مانست صفۀ بارش.
سعدی.
و رجوع به ماندن شود
چه مانستی به ویسه دایۀ پیر
کجا باشد کمان مانندۀ تیر.
(ویس و رامین).
خواجۀ بزرگ در این تعزیت بیامد و چشم سوی این باغچه کشید که بهشت را مانست. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 345). راست بدان مانست که در آن باب سوگند گران داشته است. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 90). وی را در روزگار نظیر نبود به همه بابها و روزگار، او عروسی آراسته را مانست. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 61). و راست بدان مانست که امروز بهشت وجنات عدن یافته اند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 50).
که دیو تست این عالم فریبنده
تو در دل دیو ناکس را چه مانستی.
ناصرخسرو.
از عکس ریاحین او پر زاغ چون دم طاوس نمودی و درپیش جمال او دم طاوس به پرزاغ مانستی. (کلیله و دمنه).
هلال عید را مانست چرخ بیلک اندازت
که بگشادند از او روزه وحوش از کشتۀ دشمن.
کریمی سمرقندی (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
ازآب چشم عزیزان که بر بساط بریخت
به روز باران مانست صفۀ بارش.
سعدی.
و رجوع به ماندن شود
(اَ نِ تَ / تِ)
لغت نامه دهخدا
مقصود ’آنسته’ است. و آن بیخ گیاهی باشد خوشبوی که بعربی سعد گویند. (برهان قاطع). و آنرا شمشاد نیز گویند. (شرفنامۀ منیری). و رجوع به آنسته شود
چیزی که بسته و سفت شده باشد مانند ماست و شیر و خون و غیره غلیظ و بسته شده انبسته
شبیه بودن، شباهت داشتن، همانند بودن
به تعمد، عامدا، عمداً، معلوم، مشهور، مدرک
متضاد: ندانسته
متضاد: ندانسته