معنی مازیاری در لغت نامه دهخدا

نوعی از حلوی، مازیارج، (زمخشری، یادداشت به خط مرحوم دهخدا)، مازیاره، مازیانه، (ناظم الاطباء)، مازیاره، در فرهنگ رشیدی می گوید: مازیاره قسمی طعام بود، در فرهنگ شعوری می نویسد: مازیاره و مازیاری و مازیانه قسمی حلواست، در فرهنگ اسدی به خط خسروی کرمانشاهی می گویدشطرنج بود (محتمل است تصحیف شیرینی باشد) در المؤید بنقل سروری مازیاره چیزی است خوردنی، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)، و رجوع به مازیاره و مازیای شود

معنی مازیاری در لغت نامه دهخدا

منسوب است به مازیار که از فرقۀ خرمیه می باشد. (از انساب سمعانی). و رجوع به مازیار شود

معنی مازیاری - جستجوی لغت در جدول جو

مازیاری

لغت نامه دهخدا

مازیاری

لغت نامه دهخدا

مازیار

(پسرانه)

اورا مزدایار، پسر قارون فرمانروای طبرستان، پسر قارون، از سپهبدان مازندران در قرن سوم که علیه خلیفه بغداد شورش کرد

فرهنگ نامهای ایرانی

مرزداری

نگهبانی از مرز، اداره ای که به کارهای مرزداران رسیدگی می کند، ادارۀ گارد سرحدی

فرهنگ فارسی عمید

بازیگری

شغل و عمل بازیگر

فرهنگ فارسی عمید

مازندری

مازندرانی، برای مثال از این گشته ای گر بدانی تو بنده / شه شگنی و میر مازندری را (ناصرخسرو - ۱۴۳)

فرهنگ فارسی عمید

دامیاری

گرفتن و صید کردن جانوران با دام، شغل و عمل دامیار، برای مثال گفتا که به رسم دامیاری / مهمان توام بدانچه داری (نظامی۳ - ۴۲۸)

فرهنگ فارسی عمید

سازگاری

سازگار بودن، توافق، موافقت، هماهنگی

فرهنگ فارسی عمید

رازداری

عمل رازدار، سرّنگه داری

فرهنگ فارسی عمید

سازواری

سازوار بودن، سازگاری

فرهنگ فارسی عمید

مازاری

منسوب به مازار، عطاری، دکان عطاری، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مازیار

نام مردی است از حکام مازندران که در اصل از پارسیان ایران بوده و آیین زردشتی داشته و مازیار پسر قارن بوده که بعد از پدر به حمایت ’بزیست ستاره شمر’ فارسی پسر فیروز که خلیفه او را یحیی پسر منصور می خواند، از جانب خلیفه حکومت مازندران یافت و مولای امیرالمؤمنین از مأمون لقب یافت و بعد از تسلط در تبرستان خلع اطاعت خلیفه کرده بعد از مأمون ابراهیم معتصم در فکر استیصال او افتاده وبه عبداﷲ بن طاهر والی خراسان حکمی نوشته آخرالامر اورا گرفته بند برنهادند و به بغداد بردند و معلوم شدکه مازیار با افشین که به حیدر بن کاوس معروف بوده معاهده دارند که خلیفه را خلع کنند و خلافت را به عجم باز گردانند لهذا خلیفه مازیار و افشین و بابک را در سال دویست و بیست و چهار هجری بکشت و بسوخت، (انجمن آرا) (آنندراج)، مازیار محمد قارن بن بنداد هرمز اسپهبد طبرستان پس از آنکه مملکت طبرستان به دست عمویش افتاد نزد مأمون آمد و مأمون او را بر دو شهر ازشهرهای طبرستان حکومت داد و به عمویش نوشت تا آن دورا به وی تسلیم کند مازیار رهسپار شد و چون خبر به عمویش رسید او را بخشم آورد و نگرانش ساخت و چنانکه گویی به استقبال وی می شتابد بیرون آمد تا مازیار را غافلگیر کند و بکشد اما مازیار به اشارت غلامی هوشمندکه از آن پدرش بود حربه در سینه عموی خود زد و او را بکشت و مملکت بدست وی افتاد و نامه ای به خلیفه نوشت و خود را مولای خلیفه خواند و چون کارش بالا گرفت خود را برتر از آن دانست که مولای امیرالمؤمنین گوید ونافرمانی آغاز کرد پس معتصم، محمد بن ابراهیم را به جنگ وی فرستاد و به عبداﷲ بن طاهر نوشت که او را با لشکر کمک دهد، پس محمد با وی به جنگ ایستاد و دره ها و پشته ها را بر وی گرفتند و مازیار شبانه بیرون رفت تا دست خود را در دست خویشاوندی از عبداﷲ نهاد و او را در سال 226 به بغداد آوردند پس تازیانه ها بر او زده شد تا مرد و در پهلوی بابک به دار زده شد، (از تاریخ یعقوبی ترجمه محمد ابراهیم آیتی ج 2 ص 502 و 503)، در سنه اربع و عشرین و مأتین (224) مازیار بن قارن سوخرائی که حاکم بعضی از جبال طبرستان بود به اغوای افشین آغاز مخالفت نمود سبب این قضیه آنکه افشین می خواست که امارت ولایت خراسان متعلق به او شود و می دانست که تا عبداﷲ بن طاهر به فراغت در آن مملکت باشد این مدعا به حصول نپیوندد بنابراین ملک طبرستان را بفریفت تا با عبداﷲ اظهار مخالفت کرده مال مقرر را که در آن زمان تعلق به حکام خراسان می داشت بازگرفت و عبداﷲ، عم خود حسن بن حسین را به پیکار مازیار نامزد گردانید و حسن بعد از کشش و کوشش بسیار بر مازیار ظفریافت و او را اسیر کرده و به سامره فرستاد ... و معتصم حاکم طبرستان را به ضرب تازیانه کشت، (حبیب السیرچ خیام ج 2 ص 266-1267)، مازیاربن قارن یکی از اسپهبدان طبرستان است که تعلق خاصی به کیش زردشت و آداب ایرانی داشت و بر معتصم عصیان کرد و معتصم عبداﷲ بن طاهر را از خراسان به دفع او فرستاد، عبداﷲ مازیار را بگرفت و به بغداد روانه داشت خلیفه او را به ضرب تازیانه کشت و جسدش را در مقابل جسد بابک آویخت، سپس معتصم افشین را متهم نمود که با مازیار دست یکی داشته و در توطئه احیای دین مزدکی و خرمی با او شریک بوده است و به همین تهمت او را هم بسال 227 به حبس انداخت تا در زندان مرد، (تاریخ مفصل ایران تألیف اقبال ص 100)، و رجوع به مازیار تألیف مجتبی مینوی و صادق هدایت و تاریخ اسلام تألیف فیاض ص 198 و 199 و تاریخ علوم عقلی و تاریخ طبرستان و تاریخ گزیده ص 320 شود

لغت نامه دهخدا

مازباری

نوعی ازحلوا باشد، (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مازیاریه

(ری یَ)

اتباع مازیار بن قارن که پس از قتل مازیار سالها در طبرستان با لشکریان عرب در مبارزه بودند و مدتها بعد از قرن سوم دوام داشتند. (از تاریخ ادبیات ایران تألیف صفا ج 1 ص 61). و رجوع به ترجمه الفرق بین الفرق ص 277 شود

لغت نامه دهخدا

بازیاری

بازداری، نگاهداری باز، قوشچی گری

لغت نامه دهخدا

بازیاری

دهی است از دهستان بهمنی بخش میناب شهرستان بندرعباس و در 5 هزارگزی باختر میناب و دو هزارگزی شمال راه فرعی میناب در جلگه واقع است، ناحیه ای گرمسیر و دارای 400 تن سکنه است، آب آن از رودخانه تأمین میشود، محصول عمده آن خرما، مرکبات و شغل مردمش زراعت و راه آن مالرو است، مزرعۀ شهمرادی جزءاین ده است، (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)، دو فرسخ میانۀ شمال و مغرب میناب است، (فارسنامۀ ناصری)

لغت نامه دهخدا

مازیاره

(رَ / رِ)

نوعی از خوردنی و طعام باشد و معرب آن مازیارج است. (برهان) (از آنندراج). مازیاری. مازیانه. طعام شیرین و مربا. (ناظم الاطباء). و رجوع به مازیاری شود

لغت نامه دهخدا

مازیار

از آبادیهای گرگان است، این کلمه به مناسبت نام تاریخی مازیار که از ایرانیان معروف و در آن حدود می زیسته به جای ’حاج علینقی’ اختیار شده است، (واژه های نو فرهنگستان ایران)

لغت نامه دهخدا

مازیارج

(رَ)

معرب مازیاره. مازیاری نوعی از حلوا. (زمخشری، یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مازیای

شطرنج بوده. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 524)

لغت نامه دهخدا

سازکاری

همسازی هماهنگی

فرهنگ لغت هوشیار

دامیاری

شغل و عمل دامیار صید جانوران با دام

فرهنگ لغت هوشیار

تازیانی

منسوب به تازیان تازی، اسب تازی، عرب وار

فرهنگ لغت هوشیار

سازگاری

سازش موالفت مقابل ناسازگاری، موافقت، هماهنگی هم آوازی، گوارایی، لیاقت، قناعت خرد سندی

فرهنگ لغت هوشیار

رازداری

سر نگهداری

فرهنگ لغت هوشیار

قازیاقی

قازیاغی

فرهنگ لغت هوشیار

قازیاغی

پای غازی از گیاهان زغارچه گیاهی است از تیره بارهنگها که از تیره های نزدیک به زیتونیان است. این گیاه به ارتفاع 30 تا 35 سانتیمتر می رسد و برگهایش دراز و بریده و شاقه اش بی شیار و کرکدار است. گیاه مزبور تابستانی و پایا است و جزو گیاهانی است که در بهار دوره گردان از صحرا کنده به عنوان دوای تصفیه کننده خون می فروشند. برگهای این گیاه تا حدی ضخیم و گوشتی است و گلهایش سفید و میوه هایش گرد است و برگهای قازیاغی بر اثر مالش بویی شبیه بوی خردل می دهد و مزه اش هم تند است و از آن می توان روغنی گرفت که در تداوی مورد استعمال دارد اطریلال رجل الغراب قازیاغی قازیاقی موجه حشیشه البرص یملک زغارچه بارهنگ پنجه غازی اذنته

فرهنگ لغت هوشیار

گاویاری

گاوبانی چوپانی گاو: جنود ظفر نمود الله وردی خان و غلامان را از قضای ربانی صبحی بر سمت آن قلعه عبور افتاده و از شخصی که گاویاری مینموده خبر گرفتند

فرهنگ لغت هوشیار

مازندری

منسوب به مازندر مازندران از مردم مازندران: ازین گشته ای گربدانی توبنده شه شرقی و میر مازندری را. (ناصر خسرو. 14)

فرهنگ لغت هوشیار

مرزداری

شغل و عمل مرز دار، اداره ایست که بامور مرزداران رسیدگی کند گارد سرحدی

فرهنگ لغت هوشیار