معنی لمحان - جستجوی لغت در جدول جو

لمحان

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از لمعان — تصویر لمعان

درخشیدن، روشن شدن، درخشندگی

فرهنگ فارسی عمید

(لِ مُ)

لامغان. لمغانات. (رجوع به هر دو کلمه شود). لنبگ. (ماللهند ص 206). شهری است از دیار سند از اعمال غزنین. شهری است (به حدود هندوستان). برمیانه، بر کنار رود نهاده و بارگه هندوستان است و جای بازرگانان است و اندر او بتخانه هاست و در این شهر بازرگانان مسلمانانند مقیم و آبادان است و بانعمت. (حدودالعالم). نام شهری بوده میان غور و غزنین. علاءالدین حسین بن حسین غوری، ملقب به جهانسوز که با سلاطین غزنویه مخاصمه داشته و غزنین را گرفته و آتش زده گفته است:
جهان داند که من شاه جهانم
چراغ دودۀ ساسانیم
علاءالدین حسین بن حسینم
اجل بازیگرنوک سنانم
بر آن بودم که از لمغان به غزنین
به تیغ تیز جوی خون برانم
ولیکن گنده پیرانند و طفلان
شفاعت میکند بخت جوانم.
و این شهر از بلاد کابل و بانی آن شهر لام نام داشته و چون به منزلۀ خانه او بوده به لام خان موسوم شده و لمغان مخفف و مبدل آن است چه در پارسی خاء با غین تبدیل می یابد. (آنندراج) : تا نواحی لمغان که معمورترین آن نواحی بود مستخلص گردد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 39).
پس از چند روزی که در راه راند
جنیبت به اقطاع لمغان رساند.
شهابی (از جهانگیری)

لامغان. لمغانات. (رجوع به هر دو کلمه شود). لنبگ. (ماللهند ص 206). شهری است از دیار سند از اعمال غزنین. شهری است (به حدود هندوستان). برمیانه، بر کنار رود نهاده و بارگه هندوستان است و جای بازرگانان است و اندر او بتخانه هاست و در این شهر بازرگانان مسلمانانند مقیم و آبادان است و بانعمت. (حدودالعالم). نام شهری بوده میان غور و غزنین. علاءالدین حسین بن حسین غوری، ملقب به جهانسوز که با سلاطین غزنویه مخاصمه داشته و غزنین را گرفته و آتش زده گفته است:
جهان داند که من شاه جهانم
چراغ دودۀ ساسانیم
علاءالدین حسین بن حسینم
اجل بازیگرنوک سنانم
بر آن بودم که از لمغان به غزنین
به تیغ تیز جوی خون برانم
ولیکن گنده پیرانند و طفلان
شفاعت میکند بخت جوانم.
و این شهر از بلاد کابل و بانی آن شهر لام نام داشته و چون به منزلۀ خانه او بوده به لام خان موسوم شده و لمغان مخفف و مبدل آن است چه در پارسی خاء با غین تبدیل می یابد. (آنندراج) : تا نواحی لمغان که معمورترین آن نواحی بود مستخلص گردد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 39).
پس از چند روزی که در راه راند
جنیبت به اقطاع لمغان رساند.
شهابی (از جهانگیری)

لغت نامه دهخدا

(لَ)

اللمان، نام قومی. و هم الذین کانواقصدوا سواحل الشام فی الدوله الایوبیه. و مواطنهم فی شمال البحر الرومی غرباً بشمال. قال فی العبر و هم من ولد طویال بن یافث بن نوح. (صبح الاعشی ج 1 ص 370)

لغت نامه دهخدا

(لَ)

در حال لمیدن

لغت نامه دهخدا

(لَ یَ)

دریاچه ای به ژنو

لغت نامه دهخدا

(مِ / مَ)

کانون ثانی که ماهی است رومی از ماههای زمستان، سمی لبیاض ثلجه. (منتهی الارب) (از آنندراج). نام ماه کانون ثانی. (ناظم الاطباء)
ماه جمادی الثانیه. (منتهی الارب) (از آنندراج). نام ماه جمادی الاخره. (ناظم الاطباء)
ماههای زمستان، روزهایی که از ژاله یا برف سپید باشد. (ناظم الاطباء)

کانون ثانی که ماهی است رومی از ماههای زمستان، سمی لبیاض ثلجه. (منتهی الارب) (از آنندراج). نام ماه کانون ثانی. (ناظم الاطباء)
ماه جمادی الثانیه. (منتهی الارب) (از آنندراج). نام ماه جمادی الاخره. (ناظم الاطباء)
ماههای زمستان، روزهایی که از ژاله یا برف سپید باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(لَ)

مرد گرسنه. لتخان. (منتهی الارب). جائع

لغت نامه دهخدا

(سَ)

لفح. سوختن آتش و گرما و سموم. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(لَ)

به معنی خوابیده، شهری است حدود یهودا، (صحیفۀ یوشع 15:53) کاندر برآن است که در نزد بیت نعیم نزدیکی جرون واقع است، (قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

(لُ)

ج لحم. (منتهی الارب) : قال الشیخ نجیب الدین الحبوب اسهل استمراءً و هضماً من اللحمان. (از بحر الجواهر)

لغت نامه دهخدا

(لُ)

نام طایفه ای قتال و خونریز. در سرزمین ایشان از بسیاری شکر جملۀ طعامها شکرین باشد. (شعوری)

لغت نامه دهخدا

(لَ مَ)

جمع واژۀ لمحه

لغت نامه دهخدا

(لَ)

خوار فروتن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(لِ مَ)

رود خانه لمزان، نامی که به قسمی از رود خانه اسیر دهند، بدین ترتیب که رود خانه اسیر که آبی شور دارد چون به صحرای گله دار رسد آن را رود شور گله دار نامند... و چون به قریۀ کمشک رسد رود خانه کمشک نامیده می شود و چون به قریۀ هرنگ جهانگیریه رسد آن را رود خانه شور هرنگ گویند و باز چون ده فرسخ بیشتر روی به مشرق رود و به قریۀ لمزان جهانگیریه رسد آن را رود خانه لمزان گویند، و آنگاه ده فرسنگ دیگر به سوی جنوب رود و در یک فرسنگی شرقی بندر کنگ از توابع بندرلنگه داخل خلیج فارس گردد. (از فارسنامۀ ناصری)
نام دهی مرکز دهستان لمزان بخش بستک شهرستان لار، واقع در72هزارگزی جنوب خاوری بستک، کنار راه شوسۀ بستک به بندرلنگه. جلگه، گرمسیر و مالاریائی و دارای 631 تن سکنه. آب آن از چشمه. محصولات آنجا غلات و تنباکو. شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

رود خانه لمزان، نامی که به قسمی از رود خانه اسیر دهند، بدین ترتیب که رود خانه اسیر که آبی شور دارد چون به صحرای گله دار رسد آن را رود شور گله دار نامند... و چون به قریۀ کمشک رسد رود خانه کمشک نامیده می شود و چون به قریۀ هرنگ جهانگیریه رسد آن را رود خانه شور هرنگ گویند و باز چون ده فرسخ بیشتر روی به مشرق رود و به قریۀ لمزان جهانگیریه رسد آن را رود خانه لمزان گویند، و آنگاه ده فرسنگ دیگر به سوی جنوب رود و در یک فرسنگی شرقی بندر کنگ از توابع بندرلنگه داخل خلیج فارس گردد. (از فارسنامۀ ناصری)
نام دهی مرکز دهستان لمزان بخش بستک شهرستان لار، واقع در72هزارگزی جنوب خاوری بستک، کنار راه شوسۀ بستک به بندرلنگه. جلگه، گرمسیر و مالاریائی و دارای 631 تن سکنه. آب آن از چشمه. محصولات آنجا غلات و تنباکو. شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

(سَ بَ خَ)

لمع. درخشیدن. (تاج المصادر). بروق. تلألؤ. تابش. درخشیدن. درفشیدن. تافیدن. تابیدن. لموع: و روزکور را از لمعان آفتاب تابستان چه تمتع تواند بود. (تاریخ بیهق ص 4). و لمعان انوار سروری در جبین او مبین گشته. (گلستان) ، اشارت کردن. لمع

لَمْع. درخشیدن. (تاج المصادر). بُروق. تلألؤ. تابش. درخشیدن. درفشیدن. تافیدن. تابیدن. لُموع: و روزکور را از لمعان آفتاب تابستان چه تمتع تواند بود. (تاریخ بیهق ص 4). و لمعان انوار سروری در جبین او مبین گشته. (گلستان) ، اشارت کردن. لمع

لغت نامه دهخدا

(لُ)

لوپر. نام شاعری متوسط از فرانسه، مولد کلرمون آن باسینیی (1602-1672 میلادی)
نقاش و مصور تاریخ فرانسوی، مولد پاریس (1737-1688)

لغت نامه دهخدا

(اِ لِ)

درد گرفتن زخم. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) ، آب نمک یا آب شور. (از اقرب الموارد). آب سخت شور. (مؤید الفضلا) (آنندراج). از زیدالخیل است:
فاصبحن قداقهین عنی کما ابت
حیاض الامدان الظماء القوامح.
(از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

(سُ)

تشنه شدن. (منتهی الارب). لوح. رجوع به لوح شود

لغت نامه دهخدا

(لَحْ حا)

آنکه خطا کند در اعراب و قرائت. آنکه بسیار لحن آرد در کلام. خطاکننده در قرائت. لحانه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(طَ مَ)

نام مردی. صاحب عیون الاخبار درباره وی آرد: طمحان نزد قومی رفت که نزد آنان رنجوری بازمیگشت. طمحان آن قوم را بدین امر تسلیت گفت. گفتند وی نمرده است، طمحان بازگشت و چند بار تکرار کرد: انشأاﷲ میمیرد. (از عیون الاخبار ج 2 ص 52)

لغت نامه دهخدا

(قُمْ مُ / قُمْ مَ)

ورس که گیاهی است زردرنگ، سپیچه که بر روی می و مانند آن نشیند، زعفران. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تصویری از ملحان — تصویر ملحان

جمادی الثانی از ماه های تازی، کانون ثانی از ماه های رومی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از لمحات — تصویر لمحات

جمع لمحه، زغنگ ها زغنگان جمع لمحه

فرهنگ لغت هوشیار

درخشیدن درخشش، تابیدن، نمار (اشاره) درخشیدن تابیدن، درخشش تابندگی: و روز کور را ازلمعان آفتاب تابستان چه تمتع تواند بود، اشارت کردن

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از لحان — تصویر لحان

بد خوان بد گویش آنکه در قرائت و اعراب خطا کند

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از لتحان — تصویر لتحان

گرسنه

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از لحمان — تصویر لحمان

جمع لحمه، پاره گوشت ها

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از قمحان — تصویر قمحان

اسپرک (ورس) از گیاهان، سپیچه که بر روی مینشیند، کرکم (زعفران)

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از لمدان — تصویر لمدان

خوار فروتن: درگه لیس

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از لمعان — تصویر لمعان

((لَ مَ))

درخشیدن، تابیدن

فرهنگ فارسی معین

تصویری از لمحات — تصویر لمحات

((لَ مَ))

جمع لمحه

فرهنگ فارسی معین

تصویری از لحان — تصویر لحان

((لَ حَ))

آن که در قرائت و اعراب خطا کند

فرهنگ فارسی معین

پرتو، تابش، درخشش، فروغ

فرهنگ واژه مترادف متضاد

این واژه کاربرد پسوندی دارد و به معنای فرو ریخته است

فرهنگ گویش مازندرانی