معنی لقاءه - جستجوی لغت در جدول جو

گول، لقب نهنده مردم را. فسوس کننده، مرد نیک زیرک، سخن ساز حاضرجواب. (منتهی الارب). مرد بسیارگوی و حاضرجواب. (منتخب اللغات). ج، لقاعات. گویند فی کلامه لقاعات، کنایه از این است که از اقصای حلق سخن میگوید. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لقانه

(لَ نَ)

تیزی. دریافت و زودفهمی. لقنه. لقن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سقاءه

(سَقْ قا ءَ)

مؤنث سقّاء. رجوع به سقّاء شود

لغت نامه دهخدا

قلاءه

(قَ ءَ)

جای تابه و پتیله ساختن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). کار خانه تابه سازی. (ناظم الاطباء). در اقرب الموارد به تشدید لام ضبط شده است: القلاّءه، الموضع تتخذ فیه المقالی. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فقاءه

(فُ ءَ / فُ قَ ءَ)

پوست. (منتهی الارب). فاقئاء. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

لقاء

(سَ)

دیدار کردن. (منتهی الارب). لقاءه. لقایه. لقی. لقی. لقیان یا لقیان. لقیه. لقیانه یا لقیانه. لقی ّ. لقی ً. لقاه. (منتهی الارب). دیدن، ادراک. رسیدن. (زوزنی) (ترجمان القرآن جرجانی) ، کارزار کردن. (زوزنی). کارزار. (مهذب الاسماء) ، آرمیدن با زن. (غیاث). و رجوع به لقا شود

دیدار کردن. (منتهی الارب). لقاءه. لَِقایه. لِقی. لُقی. لِقیان یا لُقیان. لقیه. لُقیانه یا لِقیانه. لُقی ّ. لُقی ً. لقاه. (منتهی الارب). دیدن، ادراک. رسیدن. (زوزنی) (ترجمان القرآن جرجانی) ، کارزار کردن. (زوزنی). کارزار. (مهذب الاسماء) ، آرمیدن با زن. (غیاث). و رجوع به لقا شود

لغت نامه دهخدا