معنی لف در لغت نامه دهخدا

درنوردیدن چیزی را و پیچیدن. خلاف نشر. (منتهی الارب). مقابل نشر. لوله کردن. درپیچیدن. (تاج المصادر)، آمیختن دو لشکر به هم در جنگ، بازداشتن کسی را از حق وی، فراهم آوردن چیزی را، اقسام طعام آمیخته خوردن یا زشت گردانیدن، ضم کردن چیزی را به چیزی، در هم پیچیده گردیدن شاخ درخت. (منتهی الارب)

معنی لف در لغت نامه دهخدا

گوشت که محکم و زفت نباشد و در آن هوا بسیار بود و مانند کفک باشد. ’لف و لوف’، از اتباع است. ’لف و کف’ نیز گویند

معنی لف در لغت نامه دهخدا

نورد. طی: در لف چیزی، در طی آن، در نورد آن، لای آن. در لف پاکت، در جوف آن

معنی لف در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ اَلَف ّ، جَمعِ واژۀ لَفاء. (منتهی الارب)

معنی لف در لغت نامه دهخدا

نوع و صنف از مردم، گروهی از مردم، قوم گردآمده از هر جای. یقال: جاؤا بِلفهم (به فتح نیز آید)، ای اخلاطهم. و کُنّا لفاً، ای مجتمعین فی موضع. ج، لفوف. آنچه از جای جای فراهم آرند، مانند گواهان دروغ که کسی جمع کند و یقال: جاؤوا من لِف ّ لِفهم (به فتح نیز آید و به سه حرکت اول نیز)، یعنی آمدند با کسی که شمرده شد در آنها، مرغزار درهم پیچیده گیاه. یقال: حدیقه لِف (بفتح نیز آید)، ای ملتفه، بستان انبوه درخت. ج، الفاف. (منتهی الارب)

معنی لف در فرهنگ لغت هوشیار

گوشت که محکم و زفت نباشد و در آن هوا بسیار بود و مانند کفک باشد لوله کردن، درپیچیدن

معنی لف در فرهنگ گویش مازندرانی

بلعیدن، علف کوتاه تازه رسته، محوطه ای کوچک و سرباز که گوساله

معنی لف - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی لف در فرهنگ فارسی عمید

بین، میان، داخل، پیچیدن، درنوردیدن، درهم پیچیدن، لف و نشر: در ادبیات در فن بدیع آوردن چند کلمه در شعر یا نثر (لف) و سپس آوردن صفات و تشبیهاتی برای آن ها (نشر)، طی و نشر، لف و نشر مرتب: در ادبیات در فن بدیع لف و نشری که کلمۀ اول نشر مربوط به کلمۀ اول لف و کلمۀ دوم نشر مربوط به کلمۀ دوم لف باشد، همچنین تا آخر، نباشد چون لب و رخسار و گیسوی و برت هرگز / شکر شیرین و گل رنگین و شب مشکین و صبح انور ، لف و نشر مشوّش: در ادبیات در فن بدیع لف و نشری که ترتیب خاصی نداشته باشد، لف و نشر معکوس: در ادبیات در فن بدیع لف ون شری که کلمۀ اول نشر مربوط به کلمۀ آخر لف باشد

لف

فرهنگ فارسی عمید

لف

لغت نامه دهخدا

لف

لغت نامه دهخدا

لف

لغت نامه دهخدا

لف

لغت نامه دهخدا

لف

لغت نامه دهخدا

لف

فرهنگ لغت هوشیار

لف

فرهنگ گویش مازندرانی

لفچه

لب ستبر، گوشت های اطراف پوزۀ گوسفند، برای مثال بیاورد خوان زیرک هوشمند / بر او لفچه های سر گوسفند (نظامی۵ - ۷۹۲)

فرهنگ فارسی عمید

لفاح

مردم گیا، گیاهی به بلندی یک متر با گل های سفید، برگ های شبیه برگ انجیر، میوۀ سرخ رنگ و به قدر زیتون و ریشه ای شبیه پیکر انسان، سگ کن، مردم گیاه، استرنگ، یبروح الصّنم

فرهنگ فارسی عمید

لف و نشر

در ادبیات در فن بدیع آوردن چند کلمه در شعر یا نثر (لف) و سپس آوردن صفات و تشبیهاتی برای آن ها (نشر)، طی و نشر

فرهنگ فارسی عمید

لفافه

آنچه روی چیزی بپیچند، آنچه چیزی در آن پیچیده شود، کارپیچ

فرهنگ فارسی عمید

لفت و لیس

کنایه از کاسه لیسی و ریزه خواری از مال کسی، دله دزدی

فرهنگ فارسی عمید

لف و نشر معکوس

در ادبیات در فن بدیع لف ون شری که کلمۀ اول نشر مربوط به کلمۀ آخر لف باشد

فرهنگ فارسی عمید

لفت

لفت دادن، کنایه از کاری را بیهوده طول و تفصیل دادن
شلغم، ریشۀ قهوه ای یا سفید رنگ گیاهی یکساله به همین نام که مصرف دارویی و خوراکی دارد، بوشاد، سلجم، شلجم، شلم
لفت و لیس: کنایه از کاسه لیسی و ریزه خواری از مال کسی، دله دزدی

لفت دادن، کنایه از کاری را بیهوده طول و تفصیل دادن
شَلغَم، ریشۀ قهوه ای یا سفید رنگ گیاهی یکساله به همین نام که مصرف دارویی و خوراکی دارد، بوشاد، سَلجَم، شَلجَم، شَلَم
لفت و لیس: کنایه از کاسه لیسی و ریزه خواری از مال کسی، دله دزدی

فرهنگ فارسی عمید

لفظ

حرفی که از دهان بیرون آید، کلمه، سخن، گفتار

فرهنگ فارسی عمید

لف و نشر مرتب

در ادبیات در فن بدیع لف و نشری که کلمۀ اول نشر مربوط به کلمۀ اول لف و کلمۀ دوم نشر مربوط به کلمۀ دوم لف باشد، همچنین تا آخر، برای مثال نباشد چون لب و رخسار و گیسوی و برت هرگز / شکر شیرین و گل رنگین و شب مشکین و صبح انور

فرهنگ فارسی عمید

لف و نشر مشوش

در ادبیات در فن بدیع لف و نشری که ترتیب خاصی نداشته باشد

فرهنگ فارسی عمید

لفیف

آمیخته و به هم درپیچیده، درختان انبوه و درهم پیچیده، گروهی از مردم که در یک جا گرد آمده باشند

فرهنگ فارسی عمید

لفجن

کسی که لب بزرگ و ستبر داشته باشد

فرهنگ فارسی عمید

لفج

لب ستبر مانند لب شتر، برای مثال خروشان ز کابل همی رفت زال / فروهشته لفج و برآورده یال (فردوسی - ۱/۲۲۷)

فرهنگ فارسی عمید

لفتره

سفله، فرومایه، رذل، پست، برای مثال جام زر بر دست نرگس می نهی / لفتره را میر مجلس می کنی (عطار - لغتنامه - لفتره)

فرهنگ فارسی عمید

لفوف

جمع لف

فرهنگ لغت هوشیار

لفف

گرانزبانی

فرهنگ لغت هوشیار

لفلف

لفلاف: سست: مرد، کند زبان گرانزبان

فرهنگ لغت هوشیار

لفلفه

گرانزبانی، جامه بر خود پیچیدن، خوراک جویی

فرهنگ لغت هوشیار

لفم

بینی پوش نهادن، بسته بندی

فرهنگ لغت هوشیار

لفوت

بد خوی ترشروی، سخن چین: زن، چشم چران: زن

فرهنگ لغت هوشیار

لفیئه

لفچن لخم گوشت بی استخوان

فرهنگ لغت هوشیار

لفیته

بتابه ستبر

فرهنگ لغت هوشیار

لفیظ

انداخته

فرهنگ لغت هوشیار

لفیف

آمیخته و بهم درپیچیده

فرهنگ لغت هوشیار

لفیفه

گول، چیدست: مرد

فرهنگ لغت هوشیار

لفظی

دازه ای منسوب به لفظ آنچه بلفظ (تلفظ) وابسته باشد مقابل معنوی: مونث لفظی عامل لفظی تعریف لفظی تاکید لفظی: اشتباهی هست لفظی در میان لیک خود کو آسمان کوریسمان ک (مثنوی نیک. 309: 6)

فرهنگ لغت هوشیار

لفاظی

واژه بازی

فرهنگ واژه فارسی سره

معنی لف - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما