- لعاق (لُ)
آنچه در دهان بماند پس از لیسیدن چیزی. (منتهی الارب)
معنی لعاق - جستجوی لغت در جدول جو
- لعاق (لَعْ عا)
بسیار لیسنده. (دزی)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
آب دهن، بزاق
هر مایعی که اندکی غلیظ و چسبنده باشد
مادۀ شفاف یا رنگین که بر روی کاشی یا ظروف سفالی می دهند
روکش شیشه ای نیمه مذاب بر لایه ای از فلز که نقش محافظ در برابر واکنش های شیمیایی داشته و به عنوان تزئین به کار می رود
آهار
لعاب دادن: پوشش ظریف از لعاب به شیء سفالی یا فلزی دادن، غلیظ شدن
هر مایعی که اندکی غلیظ و چسبنده باشد
مادۀ شفاف یا رنگین که بر روی کاشی یا ظروف سفالی می دهند
روکش شیشه ای نیمه مذاب بر لایه ای از فلز که نقش محافظ در برابر واکنش های شیمیایی داشته و به عنوان تزئین به کار می رود
آهار
لعاب دادن: پوشش ظریف از لعاب به شیء سفالی یا فلزی دادن، غلیظ شدن
(عَ قِ)
لغت نامه دهخدا
در دستور زبان عرب اسم فعل است بمعنی فعل امر، یعنی بیاویز و چنگ بزن. (قطر المحیط) (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)
(زُ)
لغت نامه دهخدا
آب تلخ ستبر که خوردن نتوانند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). (ازاقرب الموارد). رجوع به زعاقه شود، رمیدگی و یقال: وعل زعاق، یعنی بزکوهی رمنده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(اِ رِ)
لغت نامه دهخدا
شکافتن باران بزرگ قطره زمین را: بعق الوابل الارض بعاقا. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از اقرب الموارد)
(عَ)
لغت نامه دهخدا
دوستی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، نظر و نگاه. (ناظم الاطباء) ، علف و قوت و خورش روزگذار ستور: ما لنا من علاق، أی من مرتع. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، ناشتاشکن. (اقرب الموارد) ، ماترک الحالب بالناقه علاقاً، أی لم یدع فی ضرعها شیئاً. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، راه، چوب که از آن چرخ چاه آویزند، چرخ چاه، رسن دلو، دلو بزرگ، چرخ دلو، رسن آویخته در بکره. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، گوشت پاره. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
نفرین نفریننده نفرین کننده بسیار لعن کننده بسیار نفرین کننده. یکدیگر را لعنت کردن نفرین کردن، چون مردی زن خود را بزنا نسبت کند امام هر دو را بلعن یکدیگر وا دارد. سپس آن زن بر مرد همیشه حرام شود و اگر بچه آورد بچه از آن مرد نسب نبرد
کم خرد لیسیدنی داروی مکیدنی لیسیدنی، دارویی که آنرا بلیسند جمع لعوقات
((لُ))
فرهنگ فارسی معین
آب دهن، هر آبی که اندکی غلیظ و چسبنده باشد، روکش مخصوصی که روی سفال و کاشی و مانند آن می کشند
