معنی لدغ در فرهنگ فارسی عمید

گزیدن، گزیدن با نیش، نیش زدن

معنی لدغ در لغت نامه دهخدا

لسع. تلداغ. گزیدن (چنانکه مار و کژدم). (منتهی الارب). گزش. گزیدن و زدن با دهان چنانکه در مار. (حریری). گزیدن کژدم. (تاج المصادر). گزیدن مار و کژدم و منج. (زوزنی) :، سده و دیدان و استسقاء و سل، کسر و ذات الصدر و لدغ و درد دل.، مولوی.، حدیث: لایلدغ المؤمن من جحر مرّتین. صاحب آنندراج گوید: گزیدن کژدم و مار و ابن حاج نوشته آنکه به مؤخر خود نیش زند مثل زنبور و کژدم، گزیدن آن را لدغ و لسع گویند و آنکه به دندان گزد مثل سگ و سباع و مار گزیدن آن را نهش نامند، طعن کردن کسی را به سخن. (منتهی الارب). طعنه زدن: لدَغه بکلمه، طعنه زد او را

معنی لدغ - جستجوی لغت در جدول جو

لدغ

فرهنگ فارسی عمید

لدغ

لغت نامه دهخدا

لدغ

فرهنگ لغت هوشیار

لدغ

فرهنگ فارسی معین

لاغ

بازی، شوخی، مسخرگی، برای مثال وگر مرد لهو است و بازی و لاغ / قوی تر شود دیوش اندر دماغ (سعدی۱ - ۱۱۲)، مکر، فریب

فرهنگ فارسی عمید

لدغه

نیش، گزش

فرهنگ فارسی عمید

لدن

نزد، پیش، پیش کسی، در کنار یا برابر کسی

فرهنگ فارسی عمید

صدغ

شقیقه، موی پیچ خوردۀ کنار پیشانی

فرهنگ فارسی عمید

لدغی

(لَ غا)

جمع واژۀ لدیغ. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لدغه

(زَنَ)

لسعه. نهشه. نیش زدن مار و کژدم. (غیاث). گزیدن: و بدانکه هرجا گل است خاراست... و آنجا که در شاهوار است نهنگ مردم خوار است و لذت عیش دنیا را لدغۀ اجل در پس است. (گلستان).
- موضع لدغه، جای گزیدگی: و اذا شرب ماؤه او صب علی موضع اللدغه... (ابن البیطار)

لغت نامه دهخدا

ملدغ

(مِ دَ)

طعنه زننده مردم را. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). آنکه با سخن خود دیگران را نیش زند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

لدن

نرم نزدیک نزد نزد نزدیک، لدنی یا سر لدن، سر لدنی راز الهی: تاکه در هر گوش ناید این سخن یک همی گویم ز صد سر لدن، (منثوی لغ)

معنی لدغ - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما