- لحصان
دویدن و شتافتن. (منتهی الارب)
معنی لحصان - جستجوی لغت در جدول جو
- لحصان
دویدن شتابیدن
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(بُلْ حَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از بخش مرکزی شهرستان اهواز. دارای 100 تن سکنه. آب آن از چاه و راه آن در تابستان اتومبیل روست. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
(لَحْ حا)
لغت نامه دهخدا
آنکه خطا کند در اعراب و قرائت. آنکه بسیار لحن آرد در کلام. خطاکننده در قرائت. لحانه. (منتهی الارب)
(حُ)
لغت نامه دهخدا
امراءه حصان، زن پارسا یا شوهردار. زن نیکوکار و عفیفه. بشوی. متزوجه. مستوره. حاصن. حاصنه. ج، حصانات، حصن، دره. یک دانه مروارید:
بحصن حصین اندرم ار ز دست
که بینند حصن حصینم حصان.
مسعودسعد
بحصن حصین اندرم ار ز دست
که بینند حصن حصینم حصان.
مسعودسعد
(حِ)
لغت نامه دهخدا
اسب نر و نجیب که تخم آن عزیز دارند. (منتهی الارب). اسب نر. نریان. کریم. اسب نر و نیکو که نسل آن نگاهداشته شود. (غیاث). آیغر. گشن. گشن اسب. ج، حصن
(لَ)
لغت نامه دهخدا
به معنی خوابیده، شهری است حدود یهودا، (صحیفۀ یوشع 15:53) کاندر برآن است که در نزد بیت نعیم نزدیکی جرون واقع است، (قاموس کتاب مقدس)
(لُ)
لغت نامه دهخدا
ج لحم. (منتهی الارب) : قال الشیخ نجیب الدین الحبوب اسهل استمراءً و هضماً من اللحمان. (از بحر الجواهر)
(لَ)
لغت نامه دهخدا
نام کوشک نعمان در حیره. (منتهی الارب). ابیض نعمان. قصری که نعمان به حیره داشت. حاتم طائی گوید:
و مازلت اسعی بین خص ّ و داره
و لحیان حتی خفت ان اتنصرا.
(معجم البلدان)
و مازلت اسعی بین خص ّ و داره
و لحیان حتی خفت ان اتنصرا.
(معجم البلدان)
(لِحْ)
لغت نامه دهخدا
مغاکی آب دار. یا گوی از آن بنی ابوبکر بن کلاب. (معجم البلدان)
نام دو رودبار است. (منتهی الارب)
نام دو رودبار است. (منتهی الارب)
(لِحْ)
لغت نامه دهخدا
پدر بطنی است و هو لحیان بن هذیل بن مدرکه بن الیاس بن مضر. (منتهی الارب). و اسامه بن عمرو الفقیه از نسل اوست. (الاعلام زرکلی ج 3). لحیان از بنی هذیل اند. (تاریخ گزیده ص 126)
آب کم، لور کند (لور سیل) آبکند، دراز ریش آب کم، گودالی که سیل کنده باشد، شکلی از 16 شکل رمل باین صورت
((اِ))
فرهنگ فارسی معین
استوار و محکم کردن، نگه داشتن نفس از انجام کار بد، شوی کردن زن، زن گرفتن مرد، زن و مردی که به عقد دائم در آمده باشند که مرد «محصن» و به زن «محصنه» گویند
