معنی لباب در فرهنگ فارسی عمید

برگزیده و خالص از هر چیز، لب، مغز چیزی مانندِ مغز بادام، گردو و امثال آن ها، عقل

معنی لباب در لغت نامه دهخدا

لباب ِ لَباب ِ، باکی نیست ترا. (منتهی الارب)

معنی لباب در لغت نامه دهخدا

کوهی است مر بنی حذیمه را. (منتهی الارب). قال الاصمعی و هو یذکر جبال هذیل ثم اودیه واسعه و جبل یقال له لباب و هو لبنی خالد. (معجم البلدان)

معنی لباب در لغت نامه دهخدا

خالص از هر چیزی. حسب ٌ لباب، حسب خالص بی آمیغ. (منتهی الارب). گزیدۀ هر چیز. ویژۀ هر چیز. بهتر چیزی. چیزی بی آمیغ. نفیس. (دستوراللغه)، مغز. لباب فستق، مغز پسته. (مهذب الاسماء). لب ّ لباب، مغز بی آمیغ. میانۀ نفیس:، بجان عاقلۀ کائنات یعنی تو، که کائنات قشور است و حضرت تو لباب.، خاقانی.، باز باش ای باب بر جویای باب، تا رسند از تو قشور اندر لباب.، مولوی.، بر لبیب آید لباب آن کاس او، وز غبی کم گردد استیناس او.، مولوی.، لیکن هم ار بدیدۀ معنی نظرکنی، در پردۀقشور توان یافتن لباب.، قاآنی.،، عقل. خرد:، کو نظرگاه شعاع آفتاب، کو نظرگاه خداوند لباب.، مولوی.،، آردِ نرم

معنی لباب در لغت نامه دهخدا

گیاه اندک. (منتهی الارب)

معنی لباب در فرهنگ لغت هوشیار

ناب برگزیده خالص و برگزیده از چیزی نفیس: باز باش ای باب بر جویای باب تا رسند از تو قشور اندر لباب. (مولوی لغ)

معنی لباب در فرهنگ فارسی معین

خالص و برگزیده از هر چیزی

معنی لباب - جستجوی لغت در جدول جو

لباب

فرهنگ فارسی عمید

لباب

لغت نامه دهخدا

لباب

لغت نامه دهخدا

لباب

لغت نامه دهخدا

لباب

لغت نامه دهخدا

لباب

فرهنگ لغت هوشیار

لباب

فرهنگ فارسی معین

لباب

فرهنگ گویش مازندرانی

رباب

(دخترانه)

نام سازی است

فرهنگ نامهای ایرانی

شباب

(دخترانه و پسرانه)

جوانی

فرهنگ نامهای ایرانی

لبیب

(پسرانه)

عاقل، خردمند

فرهنگ نامهای ایرانی

الباب

لباب ها، برگزیده و خالص از هر چیز، لب ها، مغزهای چیزی، عقل ها، جمع واژۀ لباب

فرهنگ فارسی عمید

جلباب

جامۀ فراخ، پیراهن گشاد، چادر زنان

فرهنگ فارسی عمید

الباب

(اَ)

جمع واژۀ لب ّ. (منتهی الارب) (دهار) (ترجمان علامۀ جرجانی) :
زو دیو گریزنده و او داعی انصاف
زو حکمت نازنده و او منهی الباب.
خاقانی.

لغت نامه دهخدا

الباب

(اِ)

مقیم شدن و لازم گرفتن جائی را. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی).

لغت نامه دهخدا

حلباب

(حِ)

حلبلاب لاغیه است. و گویند لبلاب کبیر است. رجوع به لبلاب شود

لغت نامه دهخدا

لبابه

(لُ بَ)

دختر عبدالرحمن بن جعفر، زوجه علی بن ابیطالب. این زن را علی علیه السلام طلاق داد و علی بن عبدالله بن عباس به زنی کرد. (عقدالفرید ج 5 ص 382)
دختر عبدالله بن جعفر بن ابیطالب. وی نخست زوجه عبدالملک بود بعد مطلقه شد و علی بن عبدالله بن عباس وی را تزویج کرد. (حبیب السیر ج 1 ص 262)
دختر رشید خلیفه. مادر وی شجی نام داشت. (عقدالفرید ج 5 ص 396)
نام دختر موسی بن جعفر (ع). (حبیب السیر ج 1 ص 225)
دختر علی بن ابیطالب (ع) و مادر وی کنیزک است
صاحب مجمل التواریخ و القصص گوید: مادر ابوعبدالملک مروان بن محمد بن مروان بن الحکم بود. ام ّ ولد (کنیز) کردیه نام و لبابه گویند. (مجمل التواریخ ص 321)

لغت نامه دهخدا

لبابه

(لُ بَ)

درخت امطی. (منتهی الارب). شجرالامطی. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

لبابه

(زَ بَ لَ)

خردمند شدن. (زوزنی) (منتهی الارب). عاقل گشتن

لغت نامه دهخدا

لبابه

(لَبْ با)

جایگاهی است به ثغر سرقطسه به اندلس. (معجم البلدان). و نسبت بدان را لبابی گویند و آنجا مسقطالرأس گروهی از مشاهیر مسلمین است. (قاموس الاعلام ترکی)