معنی لاعه در لغت نامه دهخدا

عَدَن ُ لاعه، دهی است به یمن غیر عدن ابین. شهری است در کوه صَبر و عَدَن دهی است که به وی منسوب کنند. (منتهی الارب). شهری است در جبل صبر از نواحی یمن بر کنار آن دیهی با لطافت است عدن لاعه نام. ولاعه موضعی است از یمن که دعوت مصریین از آنجا آغاز شد و محمد بن الفضل الداعی از آنجاست و از دُعاه مصری ابوعبدالله شیعی صاحب دعوت سرزمین مغرب بدانجا درآمده است. (معجم البلدان)

معنی لاعه در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ لاع. (منتهی الارب)

معنی لاعه در لغت نامه دهخدا

تأنیث لاع. زن عشقباز، زن که قادر نکند مرد را بر خود، زن تیزخاطر و چالاک، اَتان لاعهالفؤاد الی جحشها، خر مادۀ عاشق زار بر بچۀ خود. (منتهی الارب)

معنی لاعه در فرهنگ لغت هوشیار

بی تابی سوز و گداز، دلیر: مرد، چالاک: زن

معنی لاعه - جستجوی لغت در جدول جو

لاعه

لغت نامه دهخدا

لاعه

لغت نامه دهخدا

لاعه

لغت نامه دهخدا

لاعه

فرهنگ لغت هوشیار

لایه

(دخترانه)

پوشش، نام زنی در رمان باغ بلور

فرهنگ نامهای ایرانی

لاله

(دخترانه)

گونه سرخ و گلگون، گلی که رنگهای گوناگون دارد و معروفترین آن لاله سرخ و صحرائی است، گلی به شکل جام و سرخ رنگ

فرهنگ نامهای ایرانی

لانه

جای زندگی جانوران اعم از پرنده، خزنده، چرنده، حشره و درنده، آشیان، آشیانه
خانۀ انسان
بیکاره، تنبل، برای مثال کنون جویی همی حیلت که گشتی سست و بی طاقت / تو را دیدم به برنایی فسار آهخته و لانه (کسائی - ۵۸)
بی قید

فرهنگ فارسی عمید

لابه

درخواست همراه با فروتنی، التماس، زاری، عذرخواهی، لابه، لاو، لاوه،
نگرانی، نیرنگ، سخن همراه با مهربانی مثلاً لابۀ مادرانه، چاپلوسی

فرهنگ فارسی عمید

لاوه

درخواست همراه با فروتنی، التماس، زاری، عذرخواهی، لابه، لاو

فرهنگ فارسی عمید

لامه

دستمالی که روی دستار یا کلاه می بندند، لامک، برای مثال پیچیده یکی لامک میرانه به سر بر / بربسته یکی کزلک ترکی به کمر بر (سوزنی - ۳۳)

فرهنگ فارسی عمید

لاشه

جسد حیوان مرده، مردار، لاش، لش

فرهنگ فارسی عمید

قاعه

ساحت خانه، گشادگی و فضای خانه

فرهنگ فارسی عمید

لامعه

لامع، درخشان، درخشنده، تابان

فرهنگ فارسی عمید

لاله

آلاله، در علم زیست شناسی گلی سرخ رنگ با سه یا پنج گلبرگ، در علم زیست شناسی گیاه این گل، علفی، کوچک و پایا است و در دو نوع بوستانی و بیابانی وجود دارد
شقایق، گیاهی شبیه خشخاش با برگ های بریده و گل های سرخ که در انتهای گلبرگ های آن لکۀ سیاهی وجود دارد، آذریون، شقایق نعمان، لالۀ حمرا، آذرگون، آلاله، شقایق النّعمان، الاله، لالۀ نعمانی، لالۀ سرخ
یک نوع چراغ بلور با پایۀ بلند و حبابی به شکل گل لاله
کنایه از چهره و گونۀ سرخ
کنایه از لب معشوق

آلاله، در علم زیست شناسی گلی سرخ رنگ با سه یا پنج گلبرگ، در علم زیست شناسی گیاه این گل، علفی، کوچک و پایا است و در دو نوع بوستانی و بیابانی وجود دارد
شَقایِق، گیاهی شبیه خشخاش با برگ های بریده و گل های سرخ که در انتهای گلبرگ های آن لکۀ سیاهی وجود دارد، آذَرْیون، شَقایِقِ نُعمان، لالِۀ حَمرا، آذَرگون، آلالِه، شَقایِقُ النُّعمان، اَلالِه، لالِۀ نُعمانی، لالِۀ سُرخ
یک نوع چراغ بلور با پایۀ بلند و حبابی به شکل گل لاله
کنایه از چهره و گونۀ سرخ
کنایه از لب معشوق

فرهنگ فارسی عمید

صلاعه

(صُلْ لا عَ)

مفرد صلاع است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

دلاعه

(دُ عَ)

سیب نیم رس مایل به شیرینی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قلاعه

(قُ عَ)

سنگ بزرگ در دشت نرم خاک افتاده، هر کلوخ یا سنگ برکنده که آن را به دست یا به فلاخن اندازند. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، پاره ای از گل تراشه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، گویند: رمی بقلاعه، ای بحجه تسکته. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قلاعه

(قِ عَ)

بادبان کشتی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تلاعه

(تَ عَ)

آبی است مر کنانه را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). جایی است در حجاز متعلق به بنی کنانه. (مراصدالاطلاع)

لغت نامه دهخدا

تلاعه

(تَ عَ)

درازی گردن. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

الاعه

(اِ)

برگردانیدن رنگ سر پستان. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

بلاعه

(بَلْ لا عَ)

چاه سرتنگ در خانه که در آن آب باران و جز آن جمع شود، وجای دست و رو شستن. (منتهی الارب). سوراخی است در میان خانه. (از اقرب الموارد). بالوعه. بلّوعه. ج، بلالیع. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). و رجوع به بالوعه و بلوعه شود

لغت نامه دهخدا

لاذه

پارسی تازی گشته لاد دیبای سرخرنگ

فرهنگ لغت هوشیار

لاشه

تن مرده جسد میت جیفه مردار: احمق را ستایش خوش آید چون لاشه ای که در کعبش دمی فربه نماید، جسد بی رمق لش: لاشه تن که به مسمار غم افتاد رواست رخش جانرا بدلش نعل سفر بربندیم. (خاقانی. سج. 541)، پیرو زبون (انسان و جانور) : زین لاشه ولنگ و لوک پیری از دم تا گوش مکر و تزویر. (سوزنی لغ)، خر الاغ: منگر اندر بتان که آخر کار نگرستن گرستن آرد بار اول آن یک نظر نماید خرد پس از آن لاشه رفتو رشته ببرد. (سنائی لغ) (خر رفت و رسن ببرد امثال و حکم دهخدا) تنه گوسفند و گاو و امثال آن پس از سقط شدن یا ذبح، مرده جمیع حیوانات

فرهنگ لغت هوشیار

طاعه

فرمانبرداری کردن اطاعت کردن، عبادت کردن، فرمانبرداری اطاعت، عبادت. یا طاعت بهایی. طاعات و عباداتی که به منظور مزد و ثواب به جا آورده شود و آن در نظر صوفی شرک است صوفی باید طاعت برای خدا کند نه یافتن بهشت و امثال آن

فرهنگ لغت هوشیار

لاده

بی عقل، بی خرد، کودن، احمق

فرهنگ لغت هوشیار

لاخه

پینه پاره

فرهنگ لغت هوشیار

لاپه

قطعه بریده از چوب و الوار

فرهنگ لغت هوشیار

صاعه

پسته زمین پست

فرهنگ لغت هوشیار

شاعه

جمع شائع، پراکیده ها همسر زن

فرهنگ لغت هوشیار

ساعه

تسو یک بیست و چهارم شبانروز، پارسی تازی گشته سایه در گذشته گذشت زمان را با سایه تیغه ای که در زمین فرو می کردند اندازه می گرفتند، درنگ جام (محمد مقدم در جستار مهر و ناهد) گاهنما، زمان با سر (س ور خاموش) پاس هاسر هاسره (سددر)

فرهنگ لغت هوشیار