معنی قوقل در لغت نامه دهخدا

ابن عوف بن عمرو خزرجی. از طایفۀ ازد از قحطان و جد جاهلیت است. عباده بن صامت از نسل اوست. (الاعلام زرکلی ج 2 ص 798)، نام پدر دوده ای است از انصار و آنان قواقله اند. (از اقرب الموارد)

معنی قوقل در لغت نامه دهخدا

مذکر حجل. (اقرب الموارد). کبک نر، سنگخوار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). قطا. (اقرب الموارد)

معنی قوقل در فرهنگ لغت هوشیار

کبک نر، سنگخوار از پرندگان

معنی قوقل - جستجوی لغت در جدول جو

قوقل

لغت نامه دهخدا

قوقل

لغت نامه دهخدا

قوقل

فرهنگ لغت هوشیار

قوقو

تکمۀ کلاه یا پیراهن و مانند آن، قوقه، برای مثال از حشمت سلطانی او تاج فریدون / چاووش و را قبۀ قوقوی کلاه است (سوزنی - ۱۳۱)
بانگ خروس، قوقولی قوقو

فرهنگ فارسی عمید

قوال

کسی که در محافل به آواز خوش اشعار بخواند، آوازه خوان، نغمه گر

فرهنگ فارسی عمید

قوقه

تکمۀ کلاه یا پیراهن و مانند آن، قوقو، برای مثال بر جیب و کله نهند پس تر / آن قوقۀ لعل و گویک زر (خاقانی۱ - ۲۴۵)
جای بی مو از سر انسان

فرهنگ فارسی عمید

دوقل

(دَ قَ)

تیر کشتی، نره. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

اوقل

(اَ قَ)

برکوه برآینده تر: هو اوقل من غفر، او از بزغالۀ کوهی بر کوه بهتر بالا میرود. (ناظم الاطباء) : اوقل من وغل. (از مجمع الامثال میدانی)

لغت نامه دهخدا

توقل

(تَ)

بر کوه شدن. (تاج المصادر بیهقی). دور برشدن بز کوهی، بر کوه. (زوزنی). بر کوه برآمدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ومن المجاز: توقل فی مصاعد الشرق. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دوقل

(دُ قَ)

دوحصه کردن و دوبخش کردن، جنس بلغورکرده، چه قل معرب کل است که حصه و پاره باشد. (لغت محلی شوشتر)

لغت نامه دهخدا

قرقل

(قَ قَ)

پیراهن زنان، جامه ای است بی آستین. ج، قراقل. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قاقل

(قَ)

گیاهی است. (فرهنگ دزی)