معنی قمطرقه - جستجوی لغت در جدول جو

قمطرقه

لغت نامه دهخدا

مطوقه

طوق دار، کبوتری که در گردن او طوق باشد مانند فاخته، قمری

فرهنگ فارسی عمید

مطلقه

ویژگی زنی که شوهرش او را طلاق داده باشد، طلاق داده شده

فرهنگ فارسی عمید

مطبقه

تب شدیدی که یک روز به طور مداوم ادامه دارد

فرهنگ فارسی عمید

مخرقه

سخن ساختگی و نیرنگ، دروغ، سخن سازی

فرهنگ فارسی عمید

قنطره

پل، سازه ای بر روی رودخانه یا دره یا خیابان و امثال آن برای عبور از روی آنها، دهله، خدک، بل، پول، جسر

فرهنگ فارسی عمید

قبرقه

پهلو، استخوان پهلو، دنده

فرهنگ فارسی عمید

قمطریر

شدید، سخت، دشوار

فرهنگ فارسی عمید

قمطریر

(قَ طَ)

روز سخت و تاریک. (اقرب الموارد). یوم قمطریر، روز سخت. (منتهی الارب) :
بزم احبابت همه جنات عدن خالدین
روز اعدایت همه یوماً عبوساً قمطریر.
سلمان ساوجی.
، رجل قمطریر، مرد سخت و عبوس و ترشرو. (از اقرب الموارد) :
صبا از من بگو یار عبوساً قمطریرا را
نمی چسبی به دل ضایع مکن صمغ و کتیرا را.
، شر قمطریر، سخت. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مطروقه

(مَ قَ)

نعجه مطروقه، گوسپند که در میان گوش وی داغ باشد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

منطرقه

(مُ طَ رِ قَ)

تأنیث منطرق. معدنی چکش خواره. ج، منطرقات.
- عناصر منطرقه،عناصر چکش پذیر. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به منطرقات و منطرق شود

لغت نامه دهخدا

مطارقه

(ضَ)

تو برتو دوختن و جامه بر هم پوشیدن. (تاج المصادر بیهقی). جامه بر یکدیگر دوختن. (منتهی الارب) (آنندراج). طارق بین ثوبین، اذا طابق بینها. (منتهی الارب). طارق بین ثوبین، لبس احدهما علی الاّخر. (اقرب الموارد). طارق بین ثوبین مطارقه و طراقاً، دو جامه را روی هم پوشید. (ناظم الاطباء) ، نعل بر یکدیگر زدن بر موزه. (منتهی الارب). یقال طارق الرجل بین نعلین،اذا خصف احدیهما علی الاخری. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). دو نعل را روی هم دوختن. (از ناظم الاطباء)

تو برتو دوختن و جامه بر هم پوشیدن. (تاج المصادر بیهقی). جامه بر یکدیگر دوختن. (منتهی الارب) (آنندراج). طارق بین ثوبین، اذا طابق بینها. (منتهی الارب). طارق بین ثوبین، لبس احدهما علی الاَّخر. (اقرب الموارد). طارق بین ثوبین مطارقه و طراقاً، دو جامه را روی هم پوشید. (ناظم الاطباء) ، نعل بر یکدیگر زدن بر موزه. (منتهی الارب). یقال طارق الرجل بین نعلین،اذا خصف احدیهما علی الاخری. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). دو نعل را روی هم دوختن. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مطارقه

(مُ رَ قَ)

نعت مفعولی از مصدر مطارقه. نعل مطارقه، دو نعل روی هم قرار داده شده و به هم دوخته. (از ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به مادۀ قبل و طراق شود

لغت نامه دهخدا

ذومطرقه

(مِ رَ قَ)

چرخ و دستگاهی باشد کوفتن را.

لغت نامه دهخدا

قمیطره

(قُ مَ طَ رَ)

تصغیر قمطره:
شیرین خط آوری چو شکر در قمیطره.
سوزنی.
رجوع به قمطره شود

لغت نامه دهخدا

قبطریه

(قُ طُ ریْ یَ)

جامۀ کتان سپید. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مطرقه

(مُ رَ قَ / مُ طَرْ رَ قَ)

سپر توبرتو ساخته شده، مانند نعل مطرقه که توبرتو دوخته باشند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). سپری که تو بر تو از چندین قطعه چرم ساخته باشند. نعل مطرقه، نعلی که تو بر تو دوخته باشند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قمطره

(قَ مَ عَ)

دهی است از دهستان آختاچی حومه شهرستان مهاباد، واقع در 20هزارگزی جنوب خاوری مهاباد و 22هزارگزی باختر شوسۀ بوکان به میاندوآب. موقع آن کوهستانی و معتدل مالاریایی است. سکنۀ آن 718 تن است. آب آن از چشمه و محصول آن غلات، توتون، چغندرقند و حبوبات و شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان جاجیم بافی است. راه ارابه رو دارد و میتوان اتومبیل برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

قمطره

(رَ رَ صَ)

فراهم آمدن و گرد گردیدن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، فراهم آوردن و گرد کردن. لازم و متعدی استعمال شود. (اقرب الموارد) ، گائیدن جاریه را. (منتهی الارب) (ذیل اقرب الموارد) ، بستن سر مشک را به بند سر مشک. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، پر کردن مشک، گریختن است. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قبطریه

(قُ طُ ریْ یَ)

نسبت است به قبطر. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مطرقه

(مِ رَ قَ)

خایسک آهنگران. (منتهی الارب) (آنندراج). پتک و چکش آهنگران که به هندی هتورا و گهن گویند. (غیاث). خایسک. (مهذب الاسماء) (لغت نامه اسدی) (زمخشری). چکوچ. (فرهنگ اسدی نخجوانی). چکش. کوبیازه و کوبین و خایسک آهنگری و مسگری و چکش و پتک. (ناظم الاطباء). مطرق:
تا شرط شغل سوزن و سوزنگری به عرف
آخر بود به مشقیه اول به مطرقه
بادا سرت به مطرقۀ هجو سوزنی
تا جایگاه درد شقیقه به مشققه.
سوزنی (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
، چوبی که بدان پنبه زنند. (منتهی الارب). چوب پنبه زنی. (مهذب الاسماء). چوبی که بدان پشم زنند. چوب پنبه زنی. چوبک ندافی. معدکه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

قیطریه

(قَ)

ده کوچکی است از بخش شمیران شهرستان تهران، سکنۀ آن 50 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا