معنی قمام در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان کلیائی بخش کلیائی شهرستان کرمانشاهان، واقع در 16هزارگزی شمال سنقر و 15 هزارگزی راه فرعی سنقر به گردگانه. موقع جغرافیایی آن دامنه و هوای آن سردسیری است. سکنۀ آن 340 تن است. آب آن از چشمه و گاورود و محصول آن غلات، حبوبات، توتون، قلمستان و شغل اهالی زراعت و قالیچه و جاجیم و پلاس بافی است. و در تابستان اتومبیل میتوان برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

معنی قمام در فرهنگ لغت هوشیار

مورد اسپرم (آس بری) از گیاهان، جمع قمامه، آخال ها گروه ها مورد

معنی قمام - جستجوی لغت در جدول جو

قمام

لغت نامه دهخدا

قمام

فرهنگ لغت هوشیار

قوام

آنکه یا آنچه چیزی به آن قایم باشد، پایه، ستون، نظام

فرهنگ فارسی عمید

حمام

کبوتر، نام عمومی گروهی از پرندگان با سر کوچک، گردن کوتاه و پرهای انبوه که انوع اهلی آن برای نمایش و تفریح یا بردن نامه استفاده می شود

فرهنگ فارسی عمید

ذمام

حق، حرمت، واجب، زینهار

فرهنگ فارسی عمید

قمقام

ویژگی شخص بزرگ و سخی، مهتر

فرهنگ فارسی عمید

حمام

محلی برای شستشوی بدن، گرمابه

فرهنگ فارسی عمید

امام

پیشوا، خصوصاً پیشوای مذهبی، پیش نماز، هر یک از دوازده پیشوای بزرگ که اول آنان علی بن ابی طالب و آخر آنان امام عصر می باشد، در تصوف پیر، شیخ
امام جماعت: پیش نماز

فرهنگ فارسی عمید

قیام

برخاستن، ایستادن، به پا خاستن، جنبش، نهضت، در فقه ایستادن در نماز، کنایه از نماز
قیام کردن: برخاستن، به پا خاستن

فرهنگ فارسی عمید

ضمام

آنچه با آن چیزی را به چیز دیگر ضمیمه کنند، آنچه دو یا چند چیز را به یکدیگر پیوند دهد

فرهنگ فارسی عمید

قماط

قنداق، قسمت ته تفنگ که از چوب ساخته می شود، پارچه ای که کودک شیرخوار را در آن می بندند، قنداقه

فرهنگ فارسی عمید

قماش

پارچۀ نخی، کنایه از نوع، جنس، رخت، متاع و اسباب خانه، خرده ریزه هایی که از روی زمین جمع می کنند

فرهنگ فارسی عمید

جمام

انسان یا جانوری که پس از خستگی، خورده و خفته باشد

فرهنگ فارسی عمید

اقمام

(اِ تِ)

باردار نمودن گشن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قمامه

(قُ مَ)

ابن ابی یزید کاتب عبدالله بن صالح بن علی و پسر اوصالح بود. رسائل مشهوری دارد عبدالملک او را با تبرگردن زد. رجوع به الوزراء و الکتاب ص 211، 212، 214و الفهرست ابن الندیم و عقد الفرید ج 2 ص 27 شود

لغت نامه دهخدا

قمامه

(قُ مَ)

بزرگترین کنیسۀ نصاری است در بیت المقدس، که زیبایی و عظمت آن در وصف نگنجد. این کنیسه در وسط شهر است و بارویی آن را فرا گرفته و در آن مقبره ای است که آن را قیامت خوانند و مسیحیان معتقدند که قیامت حضرت مسیح در آن بپا شده است و صحیح آن است که نام آن قمامه است نه قیامه زیراآن زباله دان مردم شهر و در خارج شهر بود و دست تبهکاران را در آن میبریدند و دزدان را در آن به دار می آویختند و چون مسیح را در این موضع بدار زدند آنجا رابزرگ شمردند و مقدس گردید و این در انجیل مذکور است. در این کنیسه تخته سنگی است که گمان برند شکافته شده و آدم از میان آن به پا خاسته است در گوشه ای از آن قندیلی است که پندارند نور در روز معینی از آسمان نازل میشود و آن را می افروزد... (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

قمامه

(قُ مَ)

گروه مردم، خاکروبه. ج، قمام. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قمامی

(قَ می ی)

آفتابه گر. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا