- قلولی (قَ لَ لا)
طایری است که آن را به فارسی قازنامند. (فهرست مخزن الادویه). مرغ بلندپرواز. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به مادۀ قبل شود
معنی قلولی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کولی، جوان خوش اندام، بانشاط، سرمست، سرودگو و مطرب، برای مثال صبا زآن لولی شنگول سرمست / چه داری آگهی؟ چون است حالش؟ (حافظ۲ - ۴۰۴) ، فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب / چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را (حافظ - ۲۲)
(قَ سی ی)
لغت نامه دهخدا
سمعانی گوید: گمان میکنم نسبت است به قلوس جمع قلس و آن طناب کشتی است. (از انساب سمعانی)
منسوب به لول که به معنی بی شرمی و بی حیائی باشد، (از غیاث)، لوری، فیج، غره چی، زط، چیگانه، زنگاری، کولی، غربالبند، غرچه، قرشمال، سوزمانی، توشمال، زنگانه، کاولی، کابلی، کاول، کاوول، بکاوول، بکاول، زرگر کرمانی، گیلانی، حرامی، لوند، غربتی، یوت، الواط، سرودگوی کوچه ها و گدای در خانه ها و در هندوستان زن فاحشه و قحبه را گویند، (برهان) :
این دل سرگشته همچون لولیان
بار دیگر جای مسکن میکند،
خاقانی،
اگر شجاع الدین عقل غالب آید نفس لولی باش لوند شکل هر جانشین یاوه روی را اسیر کند، (کتاب المعارف)،
با ترکتاز طرۀ هندوی تو مرا
همواره همچو بنگه لولی است خان و مان،
کمال اسماعیل،
مهبط نور الهی نشود خانه دیو
بنگه لولی کی منزل سلطان گردد،
کمال اسماعیل،
مشک لولی نه لایق طیب است
روستائی که می خورد عیب است،
اوحدی،
حب ّ لولی گر از شکر باشد
حبهالقلب را بتر باشد،
اوحدی،
ز مهر آینه لولی زن سپیده فروش
ز فرق خود قصب زرد ماهتاب نهد،
بدر جاجرمی،
زهی ترک کمان ابرو دو چشمت راست پیوسته
سنانهاگرد بر گرد دو لولی طفل بازیگر،
بدر جاجرمی،
صبا زآن لولی شنگول سرمست
چه داری آگهی چون است حالش،
حافظ،
فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب
چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را،
حافظ،
لولئی با پسر خود ماجرا میکرد که تو هیچ کاری نمی کنی و عمر در بطالت به سر می بری ... (منتخب لطائف عبید زاکانی چ برلین ص 141)،
باده و چنگ و شاهد و لولی
عقلها را دهند معزولی،
هدایت،
تیغ غزا مرد نکو را بود
تیغ زبان لولی کو را بود،
و رجوع به لولیان شود،
، نازک و لطیف و ظریف، (برهان)
این دل سرگشته همچون لولیان
بار دیگر جای مسکن میکند،
خاقانی،
اگر شجاع الدین عقل غالب آید نفس لولی باش لوند شکل هر جانشین یاوه روی را اسیر کند، (کتاب المعارف)،
با ترکتاز طرۀ هندوی تو مرا
همواره همچو بنگه لولی است خان و مان،
کمال اسماعیل،
مهبط نور الهی نشود خانه دیو
بنگه لولی کی منزل سلطان گردد،
کمال اسماعیل،
مشک لولی نه لایق طیب است
روستائی که می خورد عیب است،
اوحدی،
حب ّ لولی گر از شکر باشد
حبهالقلب را بتر باشد،
اوحدی،
ز مهر آینه لولی زن سپیده فروش
ز فرق خود قصب زرد ماهتاب نهد،
بدر جاجرمی،
زهی ترک کمان ابرو دو چشمت راست پیوسته
سنانهاگرد بر گرد دو لولی طفل بازیگر،
بدر جاجرمی،
صبا زآن لولی شنگول سرمست
چه داری آگهی چون است حالش،
حافظ،
فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب
چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را،
حافظ،
لولئی با پسر خود ماجرا میکرد که تو هیچ کاری نمی کنی و عمر در بطالت به سر می بری ... (منتخب لطائف عبید زاکانی چ برلین ص 141)،
باده و چنگ و شاهد و لولی
عقلها را دهند معزولی،
هدایت،
تیغ غزا مرد نکو را بود
تیغ زبان لولی کو را بود،
و رجوع به لولیان شود،
، نازک و لطیف و ظریف، (برهان)
بسد بحری، (از فهرست مخزن الادویه)، رجوع به قورالیون شود
(مَ)
لغت نامه دهخدا
ظاهراً تحریف شدۀ ممولی است و به معنی میمون استعمال می شود. (فرهنگ لغات عامیانۀ جمال زاده)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
مأخوذ از تازی، ملالت و حزن و اندوه. (ناظم الاطباء). ملول بودن. به ستوه آمدگی. گرفتگی خاطر. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
بودم ز ملولی چو تن مردم کوهی
بودم ز خدوری چو دل مردم غافل.
سنائی (دیوان چ مصفا ص 194).
مشتاقی به که ملولی. (گلستان). رجوع به ملول شود.
- ملولی کردن، بی تابی کردن. مضطرب شدن. دل آزرده شدن:
که چون توشه کم شد ملولی کند
وگر پر شود بوالفضولی کند.
امیرخسرو
بودم ز ملولی چو تن مردم کوهی
بودم ز خدوری چو دل مردم غافل.
سنائی (دیوان چ مصفا ص 194).
مشتاقی به که ملولی. (گلستان). رجوع به ملول شود.
- ملولی کردن، بی تابی کردن. مضطرب شدن. دل آزرده شدن:
که چون توشه کم شد ملولی کند
وگر پر شود بوالفضولی کند.
امیرخسرو
(قَ)
لغت نامه دهخدا
احمد بن محمد بن مکی بن یاسین قرشی مخزومی، مکنی به ابوالعباس و ملقب به نجم الدین. از علمای عامۀ قرن هشتم هجری است. وی چندی متصدی منصب قضای قوص و اخمیم و سیوط بود. او راست: 1- البحر المحیط فی شرح الوسیط. او در این کتاب، کتاب وسیط غزالی را که در فقه شافعی است شرح کرده است و سپس آن را ملخص گردانیده و به جواهرالبحر نامیده است. 2-تکملۀ تفسیر فخر رازی. قمولی پیش از تکمیل این تکمله وفات یافت و احمد بن خویی آن را به پایان رسانید. 3- شرح مقدمۀ ابن الحاجب. وی به سال 727 هجری قمری وفات یافت. (کشف الظنون) (روضات الجنات) (ریحانه الادب ج 3 ص 317). و رجوع به معجم المطبوعات ج 2 ستون 1526و حسن المحاضره فی اخبار مصر و القاهره ص 193 شود
(قَلْ لو جی ی)
لغت نامه دهخدا
جمیل پدرعباس همدانی، مکنی به ابوزید. از راویان است. وی از عمر بن خطاب روایت کند و مجهول است. (از انساب سمعانی) (لباب الانساب). در تاریخ اسلام، واژه روات به افرادی اطلاق می شود که احادیث پیامبر اسلام (ص) و اهل بیت (ع) را نقل کرده اند. روات با نقل احادیث، در واقع حافظان سنت نبوی و یک پیوند اصلی میان پیامبر و مسلمانان پس از او هستند. این افراد در فرآیند به دست آوردن و انتشار علم حدیث نقش برجسته ای ایفا کرده و به عنوان منابع معتبر نقل روایت ها شناخته می شوند.
(قَ لَ)
لغت نامه دهخدا
قاز که مرغ معروفی است. (آنندراج از شرح نصاب) (تحفۀحکیم مؤمن) یوسف شارح نصاب آن را به ضم اول و فتح لام نویسد. (آنندراج از غیاث). رجوع به قلولی ̍ شود
(قِ قِ)
لغت نامه دهخدا
مدور و خرد.
- کوفته قلقلی، کوفتۀ خرد چند گردکانی که بیشتر از گوشت ونخودچی یا برنج کوفته کنند، و گاه نیز از گوشت تنها
- کوفته قلقلی، کوفتۀ خرد چند گردکانی که بیشتر از گوشت ونخودچی یا برنج کوفته کنند، و گاه نیز از گوشت تنها
(اَ نَ بُ وَلْ قَ لَ لا)
لغت نامه دهخدا
الارنب و القلولی، از صور فلکیۀ شمالی، واقع بین دجاجه و فرس اول و دلفین و سهم و شلیاق
(قِلْ لی لا)
لغت نامه دهخدا
همه و جمله. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). اخذه بقلیلاه، ای بجملته. (اقرب الموارد). رجوع به قلّیله شود
خلش پذیران خلشگرایان: گروهی که باور داشتند خداوند با جان آدمی در می آمیزد و یا خداوند در تن آدمی می خلد (فضل بن شادان نیشابوری گزارش جنیدی) کسی که معتقد به حلول باشد، کسی که بحلول روح خدا در آدم و پس از او در انبیای دیگر یا محمد بن عبد الله قایل باشد، بعضی از غالیان شیعه بحلول روح خدا در علی و فرزندان او هم قایل شده اند
قرشمال، قرشمال، کولی، لوری، روسپی، هرجایی، بی آزرم، بی حیا
تناسخی مذهب، حلول گرا، حلولیه
دره ای در منطقه هزارجریب واقع در منطقه ی بهشهر، قلقلک
ادرار
وسواس