معنی قعثه - جستجوی لغت در جدول جو

(قَ بَ)

دبه مانندی است مر زنان را که در وی طیب و بوی خوش نهند، ظرفی است با سرپوش که در آن پست و مانند آن نهند. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(قُ بَ)

شکاف کوه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، کوه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(قِ عَ بَ)

جمع واژۀ قعب. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قعب شود

لغت نامه دهخدا

قعثب

(قَثَ)

کثیر. (اقرب الموارد). بسیار. (منتهی الارب). قعثبان. (اقرب الموارد). رجوع به قعثبان شود

لغت نامه دهخدا

قعثره

(رَ)

از بیخ برکندن چیزی را. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قعثله

(رَ)

پیش پایها نزدیک گذاشتن و پاشنه ها دور در رفتار. (منتهی الارب). قعبله. رجوع به قعبله شود

لغت نامه دهخدا

(قَ دَ)

برای مره. (اقرب الموارد)، آنقدر از جای که قاعد گرفته باشد آن را. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : یرتفع (نبات الزقوم) نحو قعده الانسان و اکثر و اقل. (ابن بیطار). رجوع به قعده شود، مرکب انسان. (اقرب الموارد)، گستردنی که بر آن نشینند. (اقرب الموارد از لسان)،
{{مصدر}} نشستن. (غیاث اللغات) :
عشقها داریم با این خاک ما
زآنکه افتاده ست در قعده رضا.
مولوی.
- ذوالقعده، ماهی است که در آن از سفرها می نشستند. (اقرب الموارد). ماه یازدهم قمری است و یکی از چهار ماهی است که نزد عرب جاهلیت از ماههای حرام به شمار میرفت، چه در آن سفر و جنگ و خونریزی حرام بود. رجوع به ذوالقعده شود

برای مره. (اقرب الموارد)، آنقدر از جای که قاعد گرفته باشد آن را. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : یرتفع (نبات الزقوم) نحو قعده الانسان و اکثر و اقل. (ابن بیطار). رجوع به قِعْده شود، مَرکب انسان. (اقرب الموارد)، گستردنی که بر آن نشینند. (اقرب الموارد از لسان)،
{{مَصدَر}} نشستن. (غیاث اللغات) :
عشقها داریم با این خاک ما
زآنکه افتاده ست در قعده رضا.
مولوی.
- ذوالقعده، ماهی است که در آن از سفرها می نشستند. (اقرب الموارد). ماه یازدهم قمری است و یکی از چهار ماهی است که نزد عرب جاهلیت از ماههای حرام به شمار میرفت، چه در آن سفر و جنگ و خونریزی حرام بود. رجوع به ذوالقعده شود

لغت نامه دهخدا

(قُ دَ)

شتری که راعی برای حاجات خود گرفته باشد. (اقرب الموارد) :
پیشم چو ماه قعده شبرنگ از آن کشند
تا خوانم آفتاب جنیبت بر سخاش.
خاقانی.
قعده نقره خنگ روز آمده از جنیبتش
ادهم شب فکند سم کندرو از مشمری.
خاقانی.
، خر. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). ج، قعدات. (اقرب الموارد). ج، قعدان. (منتهی الارب) ، زین و پالان. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

شتری که راعی برای حاجات خود گرفته باشد. (اقرب الموارد) :
پیشم چو ماه قعده شبرنگ از آن کشند
تا خوانم آفتاب جنیبت برِ سخاش.
خاقانی.
قعده نقره خنگ روز آمده از جنیبتش
ادهم شب فکند سم کندرو از مشمری.
خاقانی.
، خر. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). ج، قُعُدات. (اقرب الموارد). ج، قُعْدان. (منتهی الارب) ، زین و پالان. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(قَ)

دهی است از دههای یمن و در ناحیۀ ذمار واقع است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

(قِ دَ)

نوعی از نشست، آنقدر از جای که قاعد گرفته باشد آن را، فرزند پسین، للذکر و الاثنی و الجمع. (منتهی الارب) (اقرب الموارد).
- ذوالقعده، لغتی است در ذوالقعده. (اقرب الموارد). رجوع به ذوالقعده شود

لغت نامه دهخدا

(قَ رَ)

اسم است چیزی را که ته کاسه را پوشد. (اقرب الموارد). آنچه در تک کاسه و مانندآن باشد، گوی شکافته در زمین برابر. (منتهی الارب). جوبه تنجاب من الارض. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(قَ عِ رَ)

قصعه قعره، کاسه که در وی چیزی به قدر پوشش تک باشد. (منتهی الارب). قعری ̍. (اقرب الموارد). رجوع به قعری ̍ شود، امراءه قعره، زن در شهوت، یا آنکه شهوتش در تک فرج باشد، یا آنکه مبالغه خواهد در جماع. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(قُ رَ)

لغتی است در قعره. (اقرب الموارد). رجوع به قعره شود، زمین پست و هموار. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قعطه

(قَ طَ)

یک بار تنگ گرفتن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قعمه

(قُ عَ قِ)

از دههای ذمار یمن است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

بعثه

(بَ ثَ)

اسم است از بعث. ج، بعثات. (منتهی الارب) ، در اصطلاح نام جزء مرکبی است که کل از آن واز غیر آن ترکیب شود. (از تعریفات جرجانی).
- بعض اوقات، گاه گاهی. پاره ای اوقات.
- بعض مردم، پاره ای از مردم. دسته ای از مردم

لغت نامه دهخدا

قعث

(رَ دَ)

کم دادن: قعث له من الشی ٔ قعثاً، حفن له حفنه، ای اعطاه قلیلاً. (اقرب الموارد). رجوع به قعثه شود

لغت نامه دهخدا

بعثه

انگیزش، روانه کردن، زنده گرداندن، فرستادگی

فرهنگ لغت هوشیار

بویه دان، پیاله شکاف کوه جعبه یا قوطیی که زنان در آن معطر می ریختند، قدح (شراب و غیره) قعب: خشت از سر خم برکند باده زخم بیرون کند وانگه وار در افکند در قعبه مروانیه. (منوچهری 323)

فرهنگ لغت هوشیار