معنی قضم در لغت نامه دهخدا

خائیدن و خوردن چیزی خرد و ریزه را که به کرانۀ دندان کفانیده شود، یا خوردن چیزی خشک را، خوردن ستور علف را. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). و در مثل گویند: یبلغ الخضم بالقضم، یعنی به خوردن به اطراف دندان به سیری رسد، یعنی به نرمی و آهستگی در امور دشخوارو به نهایت دور رسد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

معنی قضم در لغت نامه دهخدا

تیغ که روزگار برآمده باشد و روی فروریخته. (منتهی الارب)

معنی قضم - جستجوی لغت در جدول جو

قضم(رَ حَ)

لغت نامه دهخدا

قضم(قَ ضِ)

لغت نامه دهخدا

قضم

فرهنگ لغت هوشیار

قسم

بخش، جزئی از یک چیز قسمت شده، بهره، نصیب

فرهنگ فارسی عمید

قدم

سابقه در امری، دیرینگی، مقابل حدوث، در فلسفه وجود چیزی در جهان ازل و بدون وابستگی به چیز دیگر

فرهنگ فارسی عمید

قیم

قیمت ها، بهاها، نرخ ها، ارزش ها، ارج ها، جمع واژۀ قیمت

فرهنگ فارسی عمید

قوم

گروهی از مردم با ویژگی های مشترک زبانی، تاریخی و نژادی، خویشاوندان، همسر، زن

فرهنگ فارسی عمید

قدم

اندازۀ پا از سر انگشت تا پاشنه، گام، کار، عمل
قدم افشردن: پا فشردن، پافشاری کردن
قدم برداشتن: حرکت کردن، راه افتادن، قدم برگرفتن
قدم برگرفتن: حرکت کردن، راه افتادن
قدم بریدن: ترک آمد و شد کردن، پا بریدن
قدم زدن: راه رفتن و گردش کردن
قدم گذاردن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی، قدم نهادن
قدم گشادن: کنایه از راه رفتن
قدم نهادن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی
قدم گذاشتن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی، قدم نهادن

اندازۀ پا از سر انگشت تا پاشنه، گام، کار، عمل
قَدَم افشردن: پا فشردن، پافشاری کردن
قَدَم برداشتن: حرکت کردن، راه افتادن، قدم برگرفتن
قَدَم برگرفتن: حرکت کردن، راه افتادن
قَدَم بریدن: ترک آمد و شد کردن، پا بریدن
قَدَم زدن: راه رفتن و گردش کردن
قَدَم گذاردن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی، قدم نهادن
قَدَم گشادن: کنایه از راه رفتن
قَدَم نهادن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی
قَدَم گذاشتن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی، قَدَم نهادن

فرهنگ فارسی عمید

قیم

کسی که سرپرست و عهده دار امور طفل یتیم باشد، متولی امر و عهده دار آن
متولی وقف
راست و معتدل

فرهنگ فارسی عمید

قضا

تقدیر و حکم الهی که در حق مخلوق واقع شود،
در فقه نماز یا روزه که در خارج از وقتی که شارع معین کرده به جا آورده شود،
حکم کردن، داوری کردن، مردن، درگذشتن، ادا کردن، گزاردن، روا کردن
از قضا: به طور پیش بینی نشده، قضارا، اتفاقاً، برای مثال از قضا خورد دم در به زمین / واندکی سوده شد او را آرنگ (ایرج میرزا - ۱۹۲)

تقدیر و حکم الهی که در حق مخلوق واقع شود،
در فقه نماز یا روزه که در خارج از وقتی که شارع معین کرده به جا آورده شود،
حکم کردن، داوری کردن، مردن، درگذشتن، ادا کردن، گزاردن، روا کردن
از قضا: به طور پیش بینی نشده، قضارا، اتفاقاً، برای مِثال از قضا خورد دم در به زمین / واندکی سوده شد او را آرنگ (ایرج میرزا - ۱۹۲)

فرهنگ فارسی عمید

قضمه

(قُ مَ)

آنچه به کرانۀ دندان گزند و خورند. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). گویند: ماذقت قضمه، ای مایقضم علیه، ای شیئاً. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اقضم

(اَ ضَ)

مردقضم رسیده دندان. (منتهی الارب). رجوع به قضم شود

لغت نامه دهخدا

مقضم

(مَ ضَ)

آنچه با کرانۀ دندان جوند. (از اقرب الموارد). ماذقت مقضماً، یعنی نچشیدم چیز خاییدنی و دندان گیر. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)