- قضائه(رَ)
فساد. (اقرب الموارد). تباه شدن. (منتهی الارب)
معنی قضائه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(رِ)
لغت نامه دهخدا
خواندن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، خواندن قرآن. (منتهی الارب). تهانوی گوید: قرائت علمی است که در آن از صورتهای نظم کلام خدای تعالی از جهت وجوه اختلافات متواتره بحث میکند و مبادی آن مقدمات تواتری است. قرائت نیز از علوم عربیت کمک میگیرد و غرض از این علم تحصیل ملکۀ ضبط اختلافات متواتره و فایدۀ این علم حفظ کلام خدا است تا تحریف و تغییر در آن راه نیابد و چه بسا در علم قرائت ازصورتهای نظم کلام خدای از جهت اختلافات غیر متواتره که به حد شهرت رسیده است نیز بحث میکند و مبادی آن مقدماتی است که مشهور است و یا از آحادی که به آنان وثوق هست روایت شده، صاحب مفتاح السعاده چنین گفته است. جعبری در شرح شاطبیه گوید که قراء اصطلاحاً قرائت رابه نام امام و روایت از وی و طریق اخذ از راوی مینامند مثلاً میگویند قرائت نافع، روایت قالون، طریق ابونشیط، تا منشاء اختلاف دانسته شود و چنانکه برای هر امامی رواتی است برای هر راوی نیز طریقی است. ابن جزری در ’نشر’ گوید: نخستین امام معتبری که قرائت ها را در کتاب گرد آورد ابوعبید قاسم بن سلام بود و تصور میکنم قرائت ها را در بیست و پنج قرائت (با قراء سبعه) ضبط کرده است. وی به سال 224 هجری قمری وفات یافت. (از کشف الظنون). قرائت علمی است که از چگونگی نطق به الفاظ قرآن بحث میکند و موضوع این علم قرآن است از حیث اینکه چگونه قرائت شود. (از کشاف اصطلاحات الفنون)
(قَ ضِ ءَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث قضی ٔ. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). بوی گرفته از نمی. (منتهی الارب). گویند: قربه قضئه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قضی ٔ شود
(قَ ءَ)
لغت نامه دهخدا
عیب و فساد و تباهی، عار و ننگ. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). گویند: فی حسبه قضاءه. (منتهی الارب) :
تعیرنی سلمی و لیس بقضاءه؟
(از اقرب الموارد).
رجوع به قضاءه شود
تعیرنی سلمی و لیس بقضاءه؟
(از اقرب الموارد).
رجوع به قضاءه شود
(قَضْ ضا بَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث قضّاب. نیک قطعکننده امور و توانا بر آن. (منتهی الارب). قطاع للامور. مقتدر علیها. (اقرب الموارد) ، شمشیر بران. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قضّاب شود
(قُ بَ)
لغت نامه دهخدا
آنچه بریده جدا کرده شود از چیزی، هرچه از بالای چوب بیفتد وقت بریدن. (اقرب الموارد) ، شاخ ریزه های بریدۀ افتاده. (منتهی الارب)
(قُ عَ)
لغت نامه دهخدا
ابن مالک بن عمرو بن مره، از حمیر از قحطان و جد جاهلی است. بعضی از مورخان وی را به عدنان نسبت میدهند. (الاعلام زرکلی ج 2 ص 796). عمرو بن مالک بن مره بن زید بن مالک بن حمیربن سبا. وی پدر یکی از قبایل یمن است و قبیلۀ قضاعه به نام او مشهور است. بعضی از علمای انساب قبیلۀ قضاعه را اولاد قضاعه بن معدبن عدنان دانند. (ریحانه الادب ج 3 ص 302). عمرو بن مالک بن حمیر. وی پدر قبیله ای است از یمن، و از آن قبیله است قاضی ابوعبدالله محمد بن سلامه. (منتهی الارب)
(قُ عَ)
لغت نامه دهخدا
مردم بسیاری هستند که از قبایلی تشکیل میشوند، و از آن قبایل است کلب و بلی و جهینه و جز اینها، در قضاعه اختلاف است، گویند از معد است و گویند از یمن است. (لباب الانساب)
(قُ عَ)
لغت نامه دهخدا
سگ آبی، یوز، گرد و غباردقیق و باریک و تنک از هر چیزی، خاک که از بن دیوار ریزد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)
(قُ)
لغت نامه دهخدا
پوست پاره ای است تنک که بر روی بچه درکشیده باشند وقت ولادت، جمع واژۀ قاضی. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)
از ریشه پارسی کادیکیک داستانیک دادگذاری منسوب به قضا مربوط به داوری و قضاوت: امور قضائی
مونث قضائی کادیکیک داتستانیک دادگذاری مونث قضائی. یا قوه قضائیه. یکی از سه قوه اداره کننده کشور است و شامل کلیه دستگاههای دادگستری است. یا هیئت قضائیه. مجموع قضات
