معنی قضئه قضئه (قَ ضِ ءَ) مؤنث قضی ٔ. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). بوی گرفته از نمی. (منتهی الارب). گویند: قربه قضئه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قضی ٔ شود لغت نامه دهخدا
