معنی قسیم در فرهنگ فارسی عمید

تقسیم کننده، بخش کننده، پاره ای از یک چیز قسمت شده، بخش، هم قسم، متحد، شریک، هم بخش، شخص خوب روی، جمیل

معنی قسیم در لغت نامه دهخدا

اسبی است مر بنی جعده را. (منتهی الارب)

معنی قسیم در لغت نامه دهخدا

وادیی است در یمامه. (معجم البلدان)

معنی قسیم در لغت نامه دهخدا

شهرهایی است در اواسط جزیره عربی واقع درارتفاعات صحرا که وادی رمه از آن ها میگذرد. این شهرها در حدود 25هزار جمعیت دارد. بعضی از آنان با یمن و شام و عراق روابط بازرگانی دارند. (ذیل المنجد)

معنی قسیم در فرهنگ لغت هوشیار

بخش کننده، خوبروی مرد، نیمه نیمه چیزی، بخشیاب، بهر بخش بخش کننده تقسیم کننده، بخش بخش کننده مقسوم علیه بخشیاب، شریک هم بخش، قسمتی از چیز قسمت شده بهره بخش، صاحب جمال جمیل

معنی قسیم در فرهنگ فارسی معین

جمیل، زیبا، بخش کننده، نصیب، بهره

معنی قسیم - جستجوی لغت در جدول جو

قسیم

فرهنگ فارسی عمید

قسیم(قَ)

لغت نامه دهخدا

قسیم(قَ)

لغت نامه دهخدا

قسیم(قُسْ سی)

لغت نامه دهخدا

قسیم

فرهنگ لغت هوشیار

قسیم((قَ س))

فرهنگ فارسی معین

نسیم

(دخترانه)

باد ملایم، باد خنک، بوی خوش، نصرت نکیسا، نوازنده و خواننده دربار خسرو پرویز ساسانی، باد بسیار آرام

فرهنگ نامهای ایرانی

بسیم

(پسرانه)

خوشحال، شادمان و خندان

فرهنگ نامهای ایرانی

وسیم

(دخترانه)

دارای نشان زیبایی، زیبا

فرهنگ نامهای ایرانی

آسیم

(پسرانه)

استاد بزرگ مرتبه واستاد عظیم الشأن

فرهنگ نامهای ایرانی

وسیم

نیکوروی، خوبرو، زیبا

فرهنگ فارسی عمید

جسیم

بزرگ، تنومند، تناور، خوش اندام

فرهنگ فارسی عمید

سقیم

مقابل صحیح، نادرست، مریض، بیمار

فرهنگ فارسی عمید

قویم

راست و درست، معتدل، استوار، خوش قامت

فرهنگ فارسی عمید

قسام

بسیار قسمت کننده، بسیار بخش کننده، بسیار بهره دهنده

فرهنگ فارسی عمید

بسیم

خوش، خوشمزه، لذیذ
خنده رو، گشاده رو، خندان، روباز، خوش رو، فراخ رو، گشاده خد، طلیق الوجه، بشّاش، تازه رو، بسّام، روتازه

فرهنگ فارسی عمید

قدیم

پیشین، دیرین، دیرینه، قدیمی

فرهنگ فارسی عمید

تقسیم

پراکنده کردن، بخش کردن، قسمت کردن، در ریاضیات قاعده یا عملی که به واسطۀ آن معلوم می شود عدد بیشتر (مقسوم) چند برابر عدد کمتر (مقسوم ٌعلیه) است یا عددی چند دفعه عدد دیگر را شامل می شود

فرهنگ فارسی عمید

تقسیم

(تَ بَغْ غی)

وابخشیدن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) ، بخش کردن. (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی) (دهار) (غیاث اللغات). بخش بخش کردن (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). قسمت کردن. بخش کردن قسمت کردن مال را میان شریکان و معین کردن نصیب هریک. (از اقرب الموارد). قسمت و توزیع و بخش بخش کردگی و به اصطلاح حساب عملی که بواسطۀ آن تعیین میشود که عددی چند دفعه شامل عددی دیگر میگردد. (ناظم الاطباء) ، پریشان نمودن زمانه قوم را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (آنندراج). پراگنده کردن. (غیاث اللغات) ، نیکو گردانیدن. (تاج المصادر بیهقی). نیکوکردن. (غیاث اللغات) (آنندراج) ، (اصطلاح بدیع). نام صنعتی است که شاعر در مصراع چند چیز راذکر کند بعد چند چیز دیگر را ذکر نماید که به آنها هر واحد تعلق دارد. (غیاث اللغات). و آن چنان باشد که شاعر معنیی بگوید و تفاصیل آن را بیان کند چنانکه هیچ قسم از اقسام آن مهمل نگذارد. چنانکه گفته اند:
کل احوال او بنآمیزد
همه از یکدگر شگرفترست
خفته اندر عبادتست و چو باز
گشت بیدار ناشر هنرست
ایستاده نماز راست مقیم
شسته در ذکر حی دادگرست
چون بگوید نگوید الاخیر
خامش اندر عجایب فکرست
نیستی راست صابری شاکر
در خداداده حاتمی دگرست
زنده مر خلق راست راهنمای
مرده هم سفت سید بشرست.
و دیگری گفته است:
درازی عمر مردم شصت سالست
شبست نیمی و شب خفتن حلالست
بماند سی و زآن سی پانزده نیز
حساب طفلی و حد کمالست
بماند پانزده زان پانزده ده
غم دنیا و فرزند و عیالست
بماند پنج و آن پنجست عمرت
ترا ای شصت ساله پنج سالست
چو عمر اینست از آن پس مر ترا خود
درین دنیات دل بستن محالست
و آنچه دیگر گفته است:
رخان و عارض و زلفین آن بت دلبر
یکی گلست ودوم سوسن و سوم عنبر.
هم از این قبیل است.
(المعجم فی معاییر اشعار العجم ص 276).
رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون و مرآه الخیال ذیل تقسیم وحده و فرهنگ علوم تألیف سجادی ص 186 شود

لغت نامه دهخدا

قسیمه

(قَ مَ)

مؤنث قسیم. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قسیم شود، طبلۀ عطار. (منتهی الارب). جونه العطار. (اقرب الموارد). بوی دان. عطردان. (مهذب الاسماء). نافۀ مشک. (غیاث از نصاب) ، بازار. (منتهی الارب). سوق. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا