- قزی (قِزْیْ)
لقب. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). پارنامه. (منتهی الارب). لقب و پاچنامه. (ناظم الاطباء). گویند: بئس القزی هذا. (اقرب الموارد)
معنی قزی - جستجوی لغت در جدول جو
- قزی (قَزْ زی)
نسبت است به قز به معنی ساخته شده از ابریشم. (ناظم الاطباء)
- قزی (قِ)
لقب و پارنامه. (ناظم الاطباء)
- قزی
پاژنامه (لقب)، پازنام زشت
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پسرانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
غلام، بنده، به صورت پسوند همراه با بعضی نامها می آید و نام جدید می سازد مانند حسینقلی، حسنقلی
(قِ)
لغت نامه دهخدا
نام بزرگترین رود خانه آناطولی است. چون رنگ مایل به قرمز دارد بدین نام (که به معنی رود سرخ است) نامیده شده است. در قدیم آن را هالیس میگفتند. این رودخانه از وسط سنجاغ سیواس میگذرد و به قیصریه واقع در ولایت آنقره (آنکارا) وارد میشود و پس از گذشتن از شهر آنقره (آنکارا) و شهر قیرو بعض نواحی دیگر به بحر احمر میریزد. این رودخانه شکل قوسی دارد و 250هزار گز وتر قوس آن، و طول خود آن مجموعاً 850هزار گز است. (از قاموس الاعلام ترکی)
(قَ عَ)
لغت نامه دهخدا
توک موی گرداگرد سر کودک شبیه به ذوایه گذارند. (منتهی الارب) ، زلفهای بناگوش. (ناظم الاطباء) ، موی پاره ای که در وسط سر کودک گذارند خاصه. (منتهی الارب). کاکل. (ناظم الاطباء). قزّعه. (منتهی الارب). رجوع به قزعه شود
(قُ زَ)
لغت نامه دهخدا
ربیع بن قزیع. از تابعیان است. وی از ابن عمر روایت کند و شعبه از او روایت دارد. (اللباب فی تهذیب الانساب)
(قَ)
لغت نامه دهخدا
ملیح قزیح، از اتباع است. (منتهی الارب). ملیح از ملح و قزیح از قزح آید. (اقرب الموارد). قزیح، از اتباع ملیح است. گویند: ملیح قزیح. (ناظم الاطباء)
(قُ زَ)
لغت نامه دهخدا
تیره ای است از بجیله از دودۀ قزیع بن فتیان بن ثعلبه بن معاویه بن یزید بن غوث بن انمار بن اراش. (اللباب)
در تازی نیامده سرا پا نادرست نویسی غدی پارسی است یکدندگی خود خواهی تمام قد: تصویر قدی ناصر الدین شاه بردیوار نصب بود. تکبر غرور، یکدندگی
مونث اعز داربت درختی کهن که آن را تازیان چون بتی می پرستیدند و به فرمان پیامبراسلام صلی الله علیه و آله خالد بن ولید آن را بسوخت
جزغاله