معنی قدد در لغت نامه دهخدا

ابن عماربن مالک سلمی شاعری است که در دوران جاهلیت بزرگ شد و بر پیغمبر وارد گردید و اسلام آورد و با وی عهد بست که هزار سوار از بنی سلیم و عاد بیاورد. وی داستان اسلام آوردن خود را با طائفۀ خویش در میان گذاشت و گروه بسیاری با وی همداستان شده بسوی پیغمبر اسلام به راه افتادند ولی وی در میان راه به سال 8 هجری قمری (= 629 میلادی) وفات کرد و یاران او در سال فتح (عام الفتح) بر پیغمبر وارد شدند و خبر مرگ او و آنچه بر آنها گذشته بود، دادند. رسول خدا بر وی ثنا گفت. رجوع شود به الاصابه ج 3 ص 229 و الاعلام زرکلی ج 2 ص 792

معنی قدد - جستجوی لغت در جدول جو

قدد(قُ دَ)

لغت نامه دهخدا

قدد

فرهنگ لغت هوشیار

صدد

قصد، آهنگ، عزم، منظور، مقصود
در صدد بودن (برآمدن): قصد داشتن

فرهنگ فارسی عمید

غدد

غده ها، تومور ها، دژپیه ها، جمع واژۀ غده

فرهنگ فارسی عمید

قصد

آهنگ، عزم، منظور، مقصود، سوءنیت
قصد داشتن: عزم و آهنگ داشتن
قصد قربت: آهنگ کاری نیکو کردن با نیت تقرب به خدا
قصد کردن: آهنگ کردن، عزم کردن، برای مثال کجا گویم که با این درد جانسوز / طبیبم قصد جان ناتوان کرد (حافظ - ۲۸۰)

فرهنگ فارسی عمید

قید

زندان، بند، یادداشت، ذکر، افسار،
در دستور زبان کلمه ای که مفهوم فعل، صفت یا کلمۀ دیگر را به زمان، مکان یا چگونگی و حالتی مقید می سازد،
در علوم ادبی در قافیه، حرف ساکنی که قبل از حرف روی واقع می شود مانند «ر» در کلمۀ «مرد»، درصورتی که قافیه واقع شده باشد،
ریسمان یا چیز دیگر که به پای انسان یا چهارپایان می بستند
در قید حیات بودن: زنده بودن
قید اندازه: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ زمان است مقدار یا اندازه است قید مقدار
قید تاکید: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ تاکید است مانند بی گفتگو، ناچار، بی گمان، بی چند و چون، البته، لابد
قید ترتیب: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ چگونگی قرارگرفتن است مانند یکان یکان، دسته دسته، پیاپی، دمادم
قید حالت: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ حالت فعل است مانند چنین، گریان، شتابان، عاقلانه
قید زمان: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ زمان است مانند ناگهان، پیوسته، همواره، دیر، زود، بامداد
قید شک و ظن: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ گمان و تردید است مانند گویی، پنداری، مگر، شاید
قید مقدار: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ زمان است مقدار یا اندازه است مانند بسیار، اندک، بیش، کم، بسا، بسی
قید مکان: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ مکان است مانند بالا، پایین، پیش، پس، آنجا، اینجا، همه جا
قید نفی: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ نفی یا رد است مانند نه، هرگز، به هیچ رو

زندان، بند، یادداشت، ذِکر، افسار،
در دستور زبان کلمه ای که مفهوم فعل، صفت یا کلمۀ دیگر را به زمان، مکان یا چگونگی و حالتی مقید می سازد،
در علوم ادبی در قافیه، حرف ساکنی که قبل از حرف رَوی واقع می شود مانندِ «ر» در کلمۀ «مرد»، درصورتی که قافیه واقع شده باشد،
ریسمان یا چیز دیگر که به پای انسان یا چهارپایان می بستند
در قید حیات بودن: زنده بودن
قِید اندازه: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ زمان است مقدار یا اندازه است قید مقدار
قِید تاکید: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ تاکید است مانندِ بی گفتگو، ناچار، بی گمان، بی چند و چون، البته، لابد
قِید ترتیب: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ چگونگی قرارگرفتن است مانندِ یکان یکان، دسته دسته، پیاپی، دمادم
قِید حالت: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ حالت فعل است مانندِ چنین، گریان، شتابان، عاقلانه
قِید زمان: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ زمان است مانندِ ناگهان، پیوسته، همواره، دیر، زود، بامداد
قِید شک و ظن: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ گمان و تردید است مانندِ گویی، پنداری، مگر، شاید
قِید مقدار: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ زمان است مقدار یا اندازه است مانندِ بسیار، اندک، بیش، کم، بسا، بسی
قِید مکان: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ مکان است مانندِ بالا، پایین، پیش، پس، آنجا، اینجا، همه جا
قِید نفی: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ نفی یا رد است مانندِ نه، هرگز، به هیچ رو

فرهنگ فارسی عمید

قدس

پاک شدن، پاک و منزه بودن، پاکی

فرهنگ فارسی عمید

قند

ماده ای جامد، سفید و شیرین، که از چغندر قند یا نیشکر تهیه می شود، در پزشکی کنایه از مرض قند، کنایه از بوسه

فرهنگ فارسی عمید

قدک

جامۀ کرباسی رنگ کرده، کرباس آبی یا نیلی رنگ

فرهنگ فارسی عمید

قدم

اندازۀ پا از سر انگشت تا پاشنه، گام، کار، عمل
قدم افشردن: پا فشردن، پافشاری کردن
قدم برداشتن: حرکت کردن، راه افتادن، قدم برگرفتن
قدم برگرفتن: حرکت کردن، راه افتادن
قدم بریدن: ترک آمد و شد کردن، پا بریدن
قدم زدن: راه رفتن و گردش کردن
قدم گذاردن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی، قدم نهادن
قدم گشادن: کنایه از راه رفتن
قدم نهادن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی
قدم گذاشتن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی، قدم نهادن

اندازۀ پا از سر انگشت تا پاشنه، گام، کار، عمل
قَدَم افشردن: پا فشردن، پافشاری کردن
قَدَم برداشتن: حرکت کردن، راه افتادن، قدم برگرفتن
قَدَم برگرفتن: حرکت کردن، راه افتادن
قَدَم بریدن: ترک آمد و شد کردن، پا بریدن
قَدَم زدن: راه رفتن و گردش کردن
قَدَم گذاردن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی، قدم نهادن
قَدَم گشادن: کنایه از راه رفتن
قَدَم نهادن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی
قَدَم گذاشتن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی، قَدَم نهادن

فرهنگ فارسی عمید

عدد

کلمه ای که شماره را بیان می کند، شماره، تعداد،
کنایه از کسی که بتوان به او توجه یا اعتنا کرد، فرد مهم مثلاً تو پیش او عددی نیستی،
عدد صحیح مثلاً عدد اصلی، هر یک از عددهای ۴، ۳، ۲، ۱، و..،
عدد ترتیبی مثلاً نشان دهندۀ مرتبۀ یک چیز در یک جمع است، یکم، دوم، سوم، ..،
عدد کسری مثلاً به صورت کسر نوشته می شود مانند ۵/۱، ۴/۲، یک صدم

فرهنگ فارسی عمید

قدر

اندازه، اندازۀ چیزی، طاقت، قوه، توانایی، فرمان الهی، سرنوشت و آنچه خداوند برای بندگان خود مقدر نموده، توانگری، در علم نجوم هر یک از مراتب کواکب در کوچکی و بزرگی، سرسخت مثلاً حریف قدر

فرهنگ فارسی عمید

قدح

ظرفی که در آن چیزی بیاشامند، ساغر، پیاله، کاسۀ بزرگ

فرهنگ فارسی عمید

قدح

عیب کردن، طعن کردن در نسب کسی، عیب جویی، بدگویی، سرزنش

فرهنگ فارسی عمید

قدس

پاکی
بهشت، جایی که نیکوکاران پس از مردن همیشه در آنجا خواهند بود، دارالقرار، علّیین، فردوس، سرای جاوید، سبزباغ، اعلا علّیین، فردوس اعلا، دار قرار، دارالسّرور، باغ خلد، باغ ارم، دارالخلد، مینو، دارالنّعیم، نعیم، دارالسّلام، گشتا، خلدستان، خلد، باغ بهشت، رضوان، جنّت

پاکی
بِهِشت، جایی که نیکوکاران پس از مردن همیشه در آنجا خواهند بود، دارُالقَرار، عِلّیین، فِردُوس، سَرایِ جاوید، سَبزباغ، اَعلا عِلّیین، فِردُوسِ اَعلا، دارِ قَرار، دارُالسُّرُور، باغِ خُلد، باغِ اِرَم، دارُالخُلد، مینو، دارُالنَّعِیم، نَعیم، دارُالسَّلام، گُشتا، خُلدِستان، خُلد، باغِ بِهِشت، رِضوان، جَنَّت

فرهنگ فارسی عمید

قدر

دیگ، ظرف فلزی یا سنگی که در آن چیزی بجوشانند یا غذا طبخ کنند، مرجل

فرهنگ فارسی عمید

قدر

اندازه گرفتن، اندازه کردن چیزی، ارزش، اعتبار، اندازه، شب قدر، حرمت، وقار، نود و هفتمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۵ آیه، انّا انزلنا، اهل الکتاب
قدر مشترک: در علم منطق مفهومی کلی که در افراد خود مشترک باشد مانند وجود که ماهیت آن مقداری است مشترک در افراد موجودات، اعم از انسان و حیوان

فرهنگ فارسی عمید

قدم

سابقه در امری، دیرینگی، مقابل حدوث، در فلسفه وجود چیزی در جهان ازل و بدون وابستگی به چیز دیگر

فرهنگ فارسی عمید

سقدد

(سُ دُ)

اسب لاغر کرده شده. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

فقدد

(فُ دُ)

می کشوث که گیاهی است. (منتهی الارب). شرابی از مویز یا عسل یا کشوث و همان فقد است که ذکر شد. (از اقرب الموارد) (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

تقدد

(تَ بَسْ سُ)

بشکافته شدن. (زوزنی). شکافته و بریده گردیدن، مختلف و متفرق گردیدن قوم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). پراکنده شدن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). پراکنده شدن قوم و دارای امیال و آراء مختلف گردیدن آنان. (از اقرب الموارد) ، خشک شدن هر چیزی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، پاره شدن جامه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). پاره و کهنه شدن جامه. (از اقرب الموارد) ، بهزال درآمدن ناقه یا لاغر بوده فربه شدن گرفتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا