- قحوم (قَ)
پیر فرتوت، محالهٌ قحوم ٌ، چرخ زودروان. (منتهی الارب)
معنی قحوم - جستجوی لغت در جدول جو
- قحوم (ذَ)
خویشتن را بناگاه در کاری افکندن بی اندیشه. (منتهی الارب) (آنندراج). اقتحام
- قحوم
سالخورده: مرد کار بی اندیشه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(ذَ نَ)
لغت نامه دهخدا
بلند گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج). قتم الغبار قتوماً، بلند گردید (غبار) . (منتهی الارب)
خشک گردیدن سال و بازایستادن باران و تری از هوا. (منتهی الارب) (آنندراج)
(رَءْنْ)
لغت نامه دهخدا
از سفر بازآمدن. (منتهی الارب). گویند: قدم من سفره قدوماً و قدماناً و مقدماً، از سفر بازآمد. (منتهی الارب) :
که هیهات قدر تو نشناختم
به شکر قدومت نپرداختم.
سعدی.
، در پیش رفتن. (ترجمان القرآن ترتیب عادل)
که هیهات قدر تو نشناختم
به شکر قدومت نپرداختم.
سعدی.
، در پیش رفتن. (ترجمان القرآن ترتیب عادل)
(ذَ)
لغت نامه دهخدا
بر استخوان خشک گردیدن پوست. (منتهی الارب). خشک شدن پوست بر استخوان. (آنندراج). گویند: قحل قحولاً و قحل قحولاً. (منتهی الارب)
آرمیدن چاه استادن آب آن، درماندن در پاسخ، ریسه رفتن کودک، سیاه شدن
