معنی قحطبه در لغت نامه دهخدا

ابن شبیب طائی یکی از سرداران لشکر ابومسلم خراسانی است. مستوفی آرد: ابومسلم پس از آنکه خراسان وی را مسلم گشت، قحطبه بن شبیب طائی را بجانب عراق فرستاد قحطبه، گرگان بقهر بستد و ری و ساوه و قم و ولایت کاشان بی حرب مسخر گردانید و با مردم اصفهان جنگ کرد و بگرفت و از آنجا برگشت و به نهاوند رفت و همدان با مردم نصر سیار جنگ کردند ایشان را بکشت و از آنجا به حلوان شد و شهر زور و حلوان بستد و عزم کوفه کرد. یزید بن میسره از واسط عزم حرب ایشان کرد بر کنار فرات بهم رسیدند، شب بود، حرب درپیوست قحطبه را اسب خطا کرد و او را در آن آب غرق گردانید اما لشکرش وقوف نداشتند. یزید بن میسره را نیز بکشتند چون روز شد و قحطبه غرق شده بود، پسرش حسین بن قحطبه را بر خود امیر گردانیدند و به کوفه شدند. (تاریخ گزیده چ لندن ج 1 ص 286). و رجوع شود به کامل بن اثیر ج 5 ص 191 و 192. تاریخ وفات وی 132 هجری قمری (= 750 میلادی) است. (الاعلام زرکلی ج 2 ص 791)

معنی قحطبه در لغت نامه دهخدا

بر زمین افکندن، زدن. (منتهی الارب) (آنندراج)

معنی قحطبه - جستجوی لغت در جدول جو

قحطبه

لغت نامه دهخدا

قحطبه

لغت نامه دهخدا

قحبه

زن بدکاره، روسپی

فرهنگ فارسی عمید

قاطبه

همه، همگی، تمام، جمیع

فرهنگ فارسی عمید

قعطبه

(رَدْیْ)

قطع. بریدن و جدا کردن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قطبه

(قُ بَ)

ستونه که نشانه بر وی نهند. (منتهی الارب) ، نصل هدف. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، ستونۀ آهنی که بر وی آسیا گردد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به قطب و قطب شود، نوعی از گیاه. (منتهی الارب). گیاهی است. (اقرب الموارد). ج، قطب. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

ستونه که نشانه بر وی نهند. (منتهی الارب) ، نصل هدف. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، ستونۀ آهنی که بر وی آسیا گردد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به قُطْب و قُطُب شود، نوعی از گیاه. (منتهی الارب). گیاهی است. (اقرب الموارد). ج، قُطَب. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قطبه

(قِ طَ بَ)

جمع واژۀ قطب. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قطب شود

لغت نامه دهخدا

قحبه

(قَ بَ)

گنده پیر، سرفه زده. (منتهی الارب) (آنندراج). یقال: به قحبه، ای سعال. (منتهی الارب) ، تباه شکم از دود. (منتهی الارب) (آنندراج) ، زناکار تباه کردار بدان جهت که به بهانۀ سرفه و تنحنح اشاره کند حریف خود را و یا آن لغت مولد است. (منتهی الارب) (آنندراج). فاحشه. زن بدکار:
محتسب کون برهنه دربازار
قحبه را میزند که روی بپوش.
سعدی.
بیاموز مردی ز همسایگان
که آخر نیم قحبۀ رایگان.
سعدی (بوستان)

لغت نامه دهخدا

قاطبه

(طِ بَ)

همه. (منتهی الارب) (آنندراج) :
دل بسته ام به قاطبۀ سروقامتان
نیشکر است جای قرار غضنفرم.
محسن تأثیر (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قرطبه

(رِ قَ)

بر زمین به گردن افکندن کسی را. (منتهی الارب). صرع بر قفا. (اقرب الموارد) ، بر زمین انداختن. (منتهی الارب) ، استخوان شتر کشته بریدن، سخت دویدن، گریختن، خشم گرفتن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قرطبه

(قُ طُ بَ)

کوردوبا. شهری است در آرژانتین و مرکز صنعت و زراعت است. (المنجد). این شهر کنار نهر بریمیرو قرار دارد و در آن دانشگاه و رصدخانه است. جمعیت آن به سال 1954 میلادی سیصدهزار نفر بوده است. این شهر به سال 1573 میلادی بنیاد شد. (الموسوعه العربیه)

لغت نامه دهخدا

قحطره

(ذَ لَ)

زه کردن کمان را. (منتهی الارب) (آنندراج) ، آرامش با زن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). گائیدن زن را. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

حقطبه

(تَ یَ)

بانگ کردن تذرو نر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

حسین ابن قحطبه حلبی

ابن قحطبه حلبی. محدث است. (تاریخ گزیده صص 287-293)

لغت نامه دهخدا