معنی قجاق - جستجوی لغت در جدول جو

قجاق(قَ جَ)

لغت نامه دهخدا

قاپوق، دار اعدام، چوبی بلند که در وسط میدان برپا می کردند و بر سر آن حلقه یا چیز دیگر می گذاشتند تا سواران در حین تاختن آن را با تیر بزنند، قبق

فرهنگ فارسی عمید

قزاق

قومی از تاتار که در قرن هفتم هجری مطیع چنگیز شدند، نام قدیم سربازان روس که کلاه پوست بزرگ و قبای بلند می پوشیدند، سرباز ایرانی که زیر نظر روس ها تعلیم داده می شد

فرهنگ فارسی عمید

اجاق

وسیله ای برای پختن غذا که ظرف غذا را روی آن می گذارند، کنایه از خاندان، دودمان، کنایه از مرشد، پیر، کنایه از صاحب کشف و کرامات

فرهنگ فارسی عمید

وجاق

(وُ)

اوجاق. اجاق. جای آتش. (اقرب الموارد). جایگاه آتش. موقد، نسق از لشکر و غیر آن. ج، وجاقات. (اقرب الموارد) (المنجد). ج، وجاقات. (اقرب الموارد). این کلمه عربی نیست. (المنجد)

لغت نامه دهخدا

قلاق

(قُ)

گوش. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قشاق

(قَ)

بیدانجیر، کرچک. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قزاق

(قَزْ زا)

قزاقها، شاخه ای از ترکها هستند که به زندگی شبانی تا جنگ اول جهانی ادامه میدادند. بسیاری از آنها از شهرهای ترک نشین خوارزم از جمله خیوه و بخارا فرار کرده اند و نام آنها در زبان ترکی ’بی خانمان’ و ’حادثه جو’ و ’طاغی’ معنی میدهد. آنان در قرن سیزدهم میلادی زیر فرمان چنگیزخان درآمدند و در تحت حکومت جوجی فرزند جوان وی قرار گرفتند. سپس یکی از بخشهای اردوطلائی شدند و جزء امپراطوری غربی مغول که به وسیلۀ باتو پایه گذاری شد به شمار رفتند. اردوطلائی پس از سه قرن سیادت در شرق و غرب آسیا افول کرد و در اوایل قرن شانزدهم این امپراطوری به خانان چندی تقسیم شد. ولی قزاقها در استپ های ترکستان به سر بردند و در آن هنگام به سه قسمت میشدند: اردوی کوچک، اردوی متوسط و اردوی بزرگ. اردو کوچک زمستانها را در ساحل دریای خزر و آرال میگذراندند و تابستانها به دامنه های شمالی و جنوبی قشلامیش میکردند. اردوی متوسط زمستانها در سیردریا و تابستانها در سرزمینهای قسمتهای بالای تویل و ایرتیش میگذراندند و اردوی بزرگ زمستانها را در جنوب دریاچۀ بالخاس و زمینهای هفت رودخانه میگذراندند و تابستانهادر دره های تیاشان به سر میبردند. مذهب آنان تسنن و وضع آنها طوری بود که نمیتوانستند از حکومت واحدی پیروی کنند. غذا و لباس آنها از گوسفند تأمین میگردید. و بهترین آشامیدنی آنان کومیش است که از شیر تخمیرشده به دست می آید. بین سالهای 1511 و 1523م. کاظم خان سعی در اتحاد آنها کرد و دو تن از جانشینان وی به این عمل قیام کردند. در قرن هفدهم آخرین حملۀ مغول هابه این سرزمین شروع شد و پس از آنکه حملۀ آنان دفعگردید، ابوالخیرخان از اردوی کوچک به سال 1731 میلادی به روسیه رفت. روسها در برابر تاخت وتاز قزاقها دست به ساختن قلاع نظامی زدند. این حملات ادامه داشت تا آنکه روسها آق مشهد شهر معروف قزاقها را در ساحل سیردریا به سال 1853م. اشغال کردند و قزاقها نیز کم کم به شهرنشینی خو گرفتند. اولین روزنامۀ قزاقها به سال 1910م. منتشر شد. پس از قیام اکتبر در روسیه قزاقها به صورت یکی از حکومتهای خودمختار قزاقستان تحت حکومت سویت درآمدند. و در اگوست 1925 قزاقها جزو حکومت سوسیالیستی روسیه درآمدند. (از دایرهالمعارف بریتانیکا)

لغت نامه دهخدا

قچاق

(قُچْ چا)

باقدرت. (ناظم الاطباء). توانا. (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، چاق و فربه. (آنندراج). زوردار. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قباق

(قَ)

چوبی بلند و عظیم که در میان میدانها نصب کنند و بر فراز آن حلقه ای از طلا یا نقره وضع نمایند و سواران از یک جانب میدان دوانیده بپای قبق که رسند هم چنان که اسب در دویدن است تیر در کمان نهاده حوالۀ حلقه کنند و هر کس که آن حلقه را به تیر زند حلقه از او باشد و چوب قباق نیز مستعمل. (آنندراج). قاپق. قاپوق. قبق:
نمی خورم زر وقف ارچه بسته شحنۀ چرخ
ز بهر تیر فلاکت مرا به چوب قباق.
ملافوقی یزدی (از آنندراج)
قرع. (تحفۀ حکیم مؤمن). کدو

لغت نامه دهخدا

اجاق

(اُ)

اجاغ. دیگدان. دیگ پایه. آتشدان.

لغت نامه دهخدا

قواق

(قُ)

مرد نیک دراز. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به قوق شود

لغت نامه دهخدا

قواق

(قَ عَ لَ)

دهی است از دهستان گله بوز بخش مرکزی شهرستان میانه، سکنۀ آن 160 تن. آب آن از چشمه. محصول آن غلات و حبوب. شغل اهالی زراعت و گله داری است. راه مالرو دارد در 2 محل بفاصله 2 کیلومتر به نام قواق بالا و قواق پائین مشهور است. سکنۀ قواق بالا 80 تن میباشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

قیاق

(قُ / قِ)

دراز قامت و طویل. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قلاق

(قَ)

معرب کلاغ. (لغت محلی شوشتر، خطی: راق)

لغت نامه دهخدا

قوجاق

(قُ)

دهی است از دهستان اسفندآباد بخش قروۀشهرستان سنندج، سکنۀ آن 346 تن. آب آن از چشمه. محصول آن غلات و لبنیات. شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان آنجا قالیچه، جاجیم و گلیم بافی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

وجاق

ترکی تازی گشته از اجاق آتشدان، آرایش سپاه

فرهنگ لغت هوشیار

اجاق

اجاغ، دیگدان، آتشدان

فرهنگ لغت هوشیار

قلاق

ترکی جایی است در ترکستان ترکی گوش

فرهنگ لغت هوشیار

قزاق

سرباز سربازسوار فردی از قوم قزاق، سرباز سواره نظام روسی (در عهد تزارها و اواخر قاجاریه)، سرباز ایرانی که تحت تعلیمات صاحبمنصبان روسی تربیت شده به لباس روسی ملبس بودند (اواخر قاجاریه)

فرهنگ لغت هوشیار

قساق

فردی از قوم قزاق، سرباز سواره نظام روسی (در عهد تزارها و اواخر قاجاریه)، سرباز ایرانی که تحت تعلیمات صاحبمنصبان روسی تربیت شده به لباس روسی ملبس بودند (اواخر قاجاریه)

فرهنگ لغت هوشیار

قپاق

دار آماج چوبی بلند که در میدان بر افرازند و بالای آن انگله ای زرین بیاویزند و سوار آن را نشانه گیرند و هر کس که تیز از انگله گذراند انگله از او باشد ترکی قباق بنگرید به قباق چوبی بلند و عظیم که در میان میدانها نصب کنند و بر فراز - آن حلقه ای از طلا یا نقره وضع نمایند و سواران از یک جانب میدان اسب دوانیده بپای قباق که رسند همچنان که اسب در دویدن است تیر در کمان نهاده حواله حلقه کنند و هر کس که آن حلقه را بهتر زند حلقه از آن او باشد

فرهنگ لغت هوشیار

قجاج

سیم خار باله از ماهیان

فرهنگ لغت هوشیار

قچاق

با قدرت، توانا، چاق و فربه، زور دار

فرهنگ لغت هوشیار

قباق

دار آماج چوبی بلند که در میدان بر افرازند و بالای آن انگله ای زرین بیاویزند و سوار آن را نشانه گیرند و هر کس که تیز از انگله گذراند انگله از او باشد چوبی بلند و عظیم که در میان میدانها نصب کنند و بر فراز - آن حلقه ای از طلا یا نقره وضع نمایند و سواران از یک جانب میدان اسب دوانیده بپای قباق که رسند همچنان که اسب در دویدن است تیر در کمان نهاده حواله حلقه کنند و هر کس که آن حلقه را بهتر زند حلقه از آن او باشد

فرهنگ لغت هوشیار

قراق

مامور قرق و خلوت ساختن راه یا محلی قرقچی

فرهنگ لغت هوشیار

نجاق

پارسی ترکی شده ناچخ نچک بنگرید به نجق پارسی ترکی گشته ناچخ نجک

فرهنگ لغت هوشیار

قچاق

((قُ چّ))

چاق، فربه، باقدرت، توانا

فرهنگ فارسی معین

قزاق

ابریشم فروش، علاقه بند، آن که کرم ابریشم را تربیت می کند

فرهنگ فارسی معین

قزاق

((قَ زّ))

نام قومی از تاتار، نام قدیم سربازان روس

فرهنگ فارسی معین

قباق

((قَ))

قپاق. قپق. قبق. قاپوق، چوبی بلند و عظیم که در میان میدان ها نصب کنند و بر فراز آن حلقه ای از طلا یا نقره وضع نمایند و سواران از یک جانب میدان اسب دوانیده به پای قباق که رسند همچنان که اسب در دویدن است تیر در کمان نهاده حواله حلقه

فرهنگ فارسی معین

اجاق

((اُ))

دیگدان، آتشدان، دودمان، خاندان، صاحب کرامات و کشف، گاز نوعی اجاق که سوخت آن گاز متان است، برقی نوعی اجاق که با نیروی برق گرما تولید می کند و مثل اجاق گاز برای پختن غذا و جز آن به کار می آید

فرهنگ فارسی معین

اجاق

آتشگاه، تنور، دم، منقل، آل، خاندان، دوده، دودمان

فرهنگ واژه مترادف متضاد

قچاق

چاخ لوق، نوعی پرنده تیز رو، قاچاق، چاق و چله، سرحال، تنومند

فرهنگ گویش مازندرانی

قناق

قنداق کردن بچه، قنداق تفنگ

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی قجاق - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما