معنی قاولقا - جستجوی لغت در جدول جو

قاولقا(بَ)

لغت نامه دهخدا

القا

مطلبی را به فکر یا ذهن کسی افکندن
القای شبهه: کسی را به اشتباه انداختن

فرهنگ فارسی عمید

اولکا

الکا، ملک، زمین، مرز و بوم، کشور

فرهنگ فارسی عمید

اولجا

الجا، آنچه از مال و اسیر که از غارت و تاخت و تاز در سرزمین دیگران به دست بیاورند، الجه، الجی

فرهنگ فارسی عمید

جابلقا

شهری خیالی در مشرق، برای مثال ای پسر بنگر به چشم دل در این زرین سپر / کاو ز جابلقا سحرگه قصد جابلسا کند (ناصرخسرو - ۳۸۹)، کنایه از مشرق

فرهنگ فارسی عمید

اولیا

ولی ها، پدر و مادر یا کفیل های شخص، جمع واژۀ ولیبرای مثال اولیا اطفال حق اند ای پسر / غایبی و حاضری بس باخبر (مولوی - ۳۳۹)

فرهنگ فارسی عمید

قاروقا

جوزالملک است، (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

قابولا

قابولاء، کاجی، (مهذب الاسماء)، کاچی، (بحر الجواهر) (ملخص اللغات)

لغت نامه دهخدا

قولیا

جعده، (از فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

قلولا

(قَ لَ)

قاز که مرغ معروفی است. (آنندراج از شرح نصاب) (تحفۀحکیم مؤمن) یوسف شارح نصاب آن را به ضم اول و فتح لام نویسد. (آنندراج از غیاث). رجوع به قلولی ̍ شود

لغت نامه دهخدا

قارقا

دهی است از دهستان قوریچای بخش قره آغاج شهرستان مراغه، در 23هزارگزی شمال باختری قره آغاج و نه هزارگزی جنوب شوسه مراغه به میانه، زمین آن کوهستانی، هوای آن معتدل است و 55 تن سکنه دارد، مذهب آنان شیعه و زبانشان ترکی است، آب آن از چشمه سارها، محصول آن غلات و نخودو شغل اهالی زراعت و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است، راه مالرو دارد، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

قارلق

(لُ)

دهی است از دهستان کنگاور بخش کنگاور شهرستان کرمانشاهان. در 12000گزی جنوب خاوری کنگاور و 3000گزی شمال شوسۀ نهاوند و در دامنۀ کوه واقع است. هوای آن سرد و معتدل است. 766 تن سکنه دارد. آب آن از قنات و چشمه و محصول آن غلات آبی و دیمی و حبوبات و چغندر قند و پنبه و بادام و قلمستان و میوه جات و شغل اهالی زراعت و گله داری است. در زمستان از ایل یارم طاقلو ترک زبان از ملایر گله های خود را به این آبادی و شورچه می آورند. از شورچه و شوسۀ نهاوند اتومبیل میتوان برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

اولاق

الاغ، (شرفنامۀ منیری)، چهارپا، مرکوب: والبرید ببلاد الهند صنفان فأما برید الخیل فیسمونه اولاق (باقاف) و هو خیل تکون للسلطان فی کل مسافه اربعه امیال، (ابن بطوطه)، و ایشان را لشکر و مرد داد و از چهار پای و اولاق چندانک در حد و حصر نیاید، (جهانگشای جوینی)، رجوع به اولاغ و الاغ شود

لغت نامه دهخدا

اولجا

(اُ)

اولجه. اسیر و بندی. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

اولکا

(اُ)

الکا. مرز و بوم. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

اولیا

(اَ لِ)

اولیاء. دوستان خدا و مردمان مقدس و پارسا. (ناظم الاطباء). دوستان و نزدیکان قرابت ونزدیکان خدا. (آنندراج) (غیاث اللغات) :
آنجا که رزم جویی دیماه دشمنانی
وانجا که بزم سازی نوروز اولیایی.
فرخی.
خواجۀ بزرگ و اولیا و حشم برسیدند. (تاریخ بیهقی). و مردم شهر آمدن گرفت فوج فوج... و اولیا و حشم و لشکریان و شهریان که بحقیقت بر تخت ملک این روز بود. (تاریخ بیهقی). خوارزمشاه بار داد و اولیا و حشم بیامدند. (تاریخ بیهقی).
هر چار چار حد بنای پیمبری
هر چار چار عنصر ارواح اولیا.
خاقانی.
حق تعالی از غم وخشم خصام
کی گذارد اولیا را در غرام.
مولوی.
اولیا اطفال حقند ای پسر
در حضور و غیبت ایشان باخبر.
مولوی.
- اولیای امور، کسانیکه مصدر کارها هستند.
- اولیای دولت، وزرا و کارگزاران دولت. (ناظم الاطباء). امرا و ارکان دولت. (آنندراج).
- اولیا شدن، مرشدشدن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اولیا

(اَ لِ)

دهی از دهستان یوسف آبادپائین ولایت باخرز بخش طیبات شهرستان مشهد دارای 345تن سکنه. رجوع به فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 شود

لغت نامه دهخدا

نکولقا

(نِ لِ)

نکودیدار. خوش روی. خوش سیما. زیبا

لغت نامه دهخدا

قالقان

(لَ)

دهی از دهستان کنار رود خانه شهرستان گلپایگان. در 8هزارگزی خاور گلپایگان و 6هزارگزی خاور شوسۀ گلپایگان به خمین و در جلگه واقع و هوای آن گرمسیری مالاریایی است. 347 تن سکنه دارد. آب آن از قنات و محصول آن غلات، لبنیات، تریاک، پنبه و شغل اهالی زراعت و گله داری است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

قاولوغ

چنته، کیف:
واله آن قاولوغم کز طاق جیب آویختند (؟)
روشن است این خود که قندیلی بود هر طاق را،
نظام قاری (دیوان چ استانبول ص 38)

لغت نامه دهخدا

قمولیا

قیمولیاست. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

قلولا

برابر با قاز غلولا از مرغابیان

فرهنگ لغت هوشیار

قابلق

ترکی بویه دان کشکول کیسه یا جعبه کوچک زرین مرصع به شکل قایق که در آن دستمال عطر و ادویه مقوی می گذاشتند. در عصر صفویه مهتر (رئیس خواجگان شاه) همیشه آن را بر کمر خود می بست

فرهنگ لغت هوشیار