معنی قاسح در لغت نامه دهخدا

جامۀ درشت. (منتهی الارب)، رمح قاسح، نیزۀ سخت. (مهذب الاسماء)

معنی قاسح در فرهنگ لغت هوشیار

درشتباف ستبر جامه، سخت کشن: نیزه

معنی قاسح - جستجوی لغت در جدول جو

قاسح

لغت نامه دهخدا

قاسح

فرهنگ لغت هوشیار

قاسم

(پسرانه)

بخش کننده، مقسم، نام پسر پیامبر (ص)، به صورت پسوند و پسوند همراه با بعضی نامها می آید و نام جدیدمی سازد مانند محمد قاسم، قاسمعلی

فرهنگ نامهای ایرانی

قاسی

سخت دل، سنگدل، بی رحم

فرهنگ فارسی عمید

قاسم

قسمت کننده، بخش کننده

فرهنگ فارسی عمید

قاسط

بازگردنده از حق، جابر، ستمکار

فرهنگ فارسی عمید

قاسر

کسی که دیگری را به زور به کاری وادارد

فرهنگ فارسی عمید

قارح

ریش کننده، زخم زننده،، ستور تمام دندان، چهارپایی که دندان های نیش او درآمده باشد

فرهنگ فارسی عمید

قادح

کسی که دیگری را سرزنش کند، سرزنش کننده، بدگویی کننده

فرهنگ فارسی عمید

قاسی

ابن سمکان نقیب، از محدثان است، وی از نجیب حرانی روایت شنیده است، (الدرر الکامنه ج 3 ص 241)

لغت نامه دهخدا

قاسر

(سِ)

نعت فاعلی از قسر. بزور بر کاری دارنده. (آنندراج) (غیاث)

لغت نامه دهخدا

قاسط

(سِ)

جابر. (منتهی الارب) (آنندراج) ، ستمکار. (منتهی الارب). بیدادگر. (مهذب الاسماء). جورکننده. جائر. ظالم، بازگردنده ازحق. (ناظم الاطباء). ج، قاسطون. (مهذب الاسماء) : و اما القاسطون فکانوا لجهنم حطباً. (قرآن 15/72) ، (از قسط یعنی عدل) عادل. دادگر

لغت نامه دهخدا

قاسط

(سِ)

ابن هنب. نام پدر قبیله ای است از عرب. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قاسر

ابن عمرو بن شراحیل. پس از بلقیس مدت هشتادوپنج سال سلطنت کرد و به واسطۀ بخشش فراوانی که داشت به نعیم ملقب گردید. (حبیب السیر چ سنگی تهران جزو 2 از ج 1 ص 93) در حبیب السیر چ خیام ج 1 ص 264 به جای ’قاسر’ ناشر آمده است

لغت نامه دهخدا

قاشح

(شِ)

درشت. (ناظم الاطباء) : ثوب قاشح، جامۀ درشت. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قاسب

(سِ)

نرۀ سست. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قازح

(زِ)

بلند و برآمده از هر چیزی. گران قیمت: سعر قازح، ای غال. (منتهی الارب) ، نرۀ سطبر سخت. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قساح

(قُ)

صلب. (اقرب الموارد). خشک و سخت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). صلب غلیظ. (المنجد). و چون نره ای در حالت نعوظ باقی ماند میگویند: انه لقساح. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قامح

(مِ)

شتر سربرآوردۀ بازمانده از آب خوردن. (منتهی الارب) (آنندراج). گویند: بعیر قامح، ناقه قامح، ابل قمح و قامحه. (منتهی الارب) ، شتر ناخوش دارنده آب را بهر علت که باشد، شتر سخت تشنه که از شدت آن سست باشد. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قاسم

(سِ)

بخش کننده. قسمت کننده. (ناظم الاطباء) (آنندراج). توزیعکننده. (ناظم الاطباء) :
کی شناسی بجز او را پدر نسل رسول
کی شناسی بجز او قاسم جنات و سعیر.
ناصرخسرو.
قاسم رحمت ابوالقاسم رسول اﷲ که هست
در ولای او خدیو عقل وجان مولای من.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

قاسی

سخت، سخت دل، (ناظم الاطباء)، سخت و سیاه دل، (غیاث)، سنگدل، دل سخت، قسی:
آن دل قاسی که سنگین خواندند
نامناسب بد مثالی راندند،
مولوی (مثنوی)،
ج، قسات

لغت نامه دهخدا

قاسم

(سِ)

ابن حسین بغدادی، مکنی به ابوشجاع و مشهور به ابن الطوابقی شاعری بود از مردم بغداد. وی به موصل و دیار بکر سفر کرد و شاهان و حاکمان آنجا و دیار ربیعه را مدح نمود و به سال 576 هجری قمری وفات یافت. رجوع به فوات الوفیات ج 2 ص 127و الاعلام زرکلی چ 2 ج 6 ص 8 و قاموس الاعلام ترکی شود
ابن عبدالله. از علماء عصر عمر بن عبدالعزیز است و ابن الجوزی در سیرۀعمر بن عبدالعزیز به وسیله او ابیاتی را که عمر به آن تمثل می جست و مطلع آن این است ’ایقظان انت الیوم ام انت نائم’ نقل کرده است. (سیره عمر بن عبدالعزیز چ مصر 1331 هجری قمری ص 225) رجوع به قاسم بن غزوان شود
ابن زکریا بن یحیی بغدادی، مشهور به مطرز و مکنی به ابوبکر (220- 305 هجری قمری / 835- 917 میلادی) از حافظان حدیث و مردی ثقه است. در مسند و رجال تألیفاتی دارد. وی در بغداد وفات یافت. رجوع به تهذیب التهذیب ج 8 ص 314 و تذکره الحفاظ ج 2 ص 256 والاعلام زرکلی چ 2 ج 6 ص 10 شود
ابن العلاء. از اهل آذربایجان یکی از اشخاصی است که به نقل صاحب کشف الغمه از اعلام الوری حضرت صاحب الامر (ع) را دیده بوده است. (حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 110). رجوع به النجم الثاقب فی من رأی الامام الغائب از حاجی نوری شود
ابن هبه الله العساکر، مکنی به ابومحمد. از عالمان است. وی به سال 597 درگذشت. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 330 و قاسم بن علی بن حسن بن هبه الله عساکر و ابن عساکر شود

لغت نامه دهخدا

قارح

کمان بی زه، دندان گوالش در ستور، رته پندک هندی ریش کننده زخم زننده: قارح تر از عقاب و دلاورتر از غراب هشیارتر ز عقعق و چابک تر از زغن

فرهنگ لغت هوشیار