معنی فنجلی در لغت نامه دهخدا

روشن و آشکارا. (غیاث) (آنندراج). هویدا و منکشف. روشن و آشکار. (از ناظم الاطباء) : به نص جلی سیجعل اﷲ بعد عسر یسراً آن غمام عماقریب منجلی گردد. (نفثهالمصدور چ یزدگری ص 73) ، آنکه از وطن خود بیرون رود. (از ناظم الاطباء). از وطن خود بیرون رونده. (غیاث) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

منجلی

(مِ جِ)

صفت چشمان کج شبیه چشم مغولان است. (فرهنگ لغات عامیانۀ جمال زاده)

لغت نامه دهخدا

فنغلی

(فِ غِ)

در تداول، کوچک. فسقلی. فنقلی. رجوع به فسقلی و فنقلی شود

لغت نامه دهخدا

فنقلی

(فِ قِ)

فنغلی. فسقلی. کوچک و ناچیز. (از فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

فنجلیس

(فَ جَ)

سر نرۀ بزرگ. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

فنجل

(فَ جَ)

آنکه در رفتار پیش پاها را نزدیک نهد و پاشنه ها را دور. (منتهی الارب). الرجل الافجح. (اقرب الموارد) ، به معنی افجل است. (منتهی الارب). رجوع به افجل شود

لغت نامه دهخدا

فنجی

بزرگی کلانی: امروز که شاهی درم الفنج و میندیش زیرا که نماند ابدی شاهی و فنجی

فرهنگ لغت هوشیار

منجلی

روشن آشکار، بیرون رونده: از زاد بوم صفت چشمان کج شبیه چشم مغولان است روشن شونده، آشکار جلو گر

فرهنگ لغت هوشیار