معنی فناخره - جستجوی لغت در جدول جو

فناخره(فُ خِ رَ)

لغت نامه دهخدا

منافره

از هم نفرت داشتن

فرهنگ فارسی عمید

مفاخره

به همدیگر فخر کردن، به خود نازیدن

فرهنگ فارسی عمید

فناخسرو

پناخسرو، پادشاهی که شاهان دیگر در پناه او باشند، پادشاه بزرگ

فرهنگ فارسی عمید

تماخره

سخنی که به شوخی گفته شود، مزاح، خوش طبعی، تمسخر، هزل، برای مثال گر تو تماخره کنی اندر چنین سفر / بر خویشتن کنی تو نه بر من تماخره (ناصرخسرو - ۴۲۹)

فرهنگ فارسی عمید

مناظره

در امری با هم بحث و گفتگو کردن

فرهنگ فارسی عمید

فاخره

مؤنث واژۀ فاخر، نیکو، عالی، گران بها، باارزش مثلاً لباس های فاخر

فرهنگ فارسی عمید

ناخره

(خِ رَ)

تأنیث ناخر. رجوع به ناخر شود

لغت نامه دهخدا

فاخره

(خِ رَ)

لقب شهر بخارا از صغانیان: در صغر سن بطرف فاخرۀ بخارا رفته بودم. (انیس الطالبین ص 224). نرشخی گوید: و به حدیثی نام بخارا فاخره آمده است. رجوع به تاریخ بخارا ص 26 شود

لغت نامه دهخدا

فناخسره

(فَنْ نا خُ رَ)

ابوشجاع عضدالدوله و تاج المله بن الحسن. (یادداشت مؤلف). در ترجمه محاسن اصفهان ص 11 فناخسرو لقب عضدالدوله بصورت فناخسره آمده است. رجوع به فناخسرو شود

لغت نامه دهخدا

فنخره

(ذِ)

سوراخ بینی گشاده راپرباد گردانیدن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فناخر

(فُ خِ)

بزرگ جثه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، آنکه از باد پر گرداند سوراخ بینی را. (منتهی الارب). بزرگ بینی. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فناخر

(فَ)

نام کوره ای است به فارس داخل اردشیرخره. (آنندراج) (از معجم البلدان). اکنون جایی بدین نام نیست

لغت نامه دهخدا

فنخره

(فُ خُ رَ)

زن بزرگ جثه. (از اقرب الموارد). مؤنث فنخر. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مناکره

مناکرت در فارسی: زیرکانه جنگیدن کار زار کردن با هم جنگیدن، عبارت ازین است که کوکب روزی اندر خانه کوکب شبی باشد و خداوند خانه اندر برج کوکب روزی یا کوکب شبی اندر خانه کوکب روزی و خداوند خانه اندر برج کوکب شبی (التفهیم. 485)

معنی فناخره - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما