معنی فصیله در لغت نامه دهخدا

مؤنث فصیل. (اقرب الموارد). رجوع به فصیل شود، شتربچۀ ماده، گروه و خویشان و نزدیکان مرد. (منتهی الارب). وگویند نزدیکترین پدرانش بدو. (از اقرب الموارد). دودمان. (ترجمان علامۀ جرجانی)، پاره ای از گوشت ران، پاره ای از اعضای بدن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، طبقه ای ازطبقات انساب عرب. (از اقرب الموارد). یکی از طبقات ششگانه عرب. (سمعانی). ج، فصائل. (اقرب الموارد)

معنی فصیله در فرهنگ لغت هوشیار

پا جوش خرما بن پا جوش کویک، خویش نزدیک برای مرد، تیره در رده بندی

معنی فصیله - جستجوی لغت در جدول جو

فصیله

لغت نامه دهخدا

فصیله

فرهنگ لغت هوشیار

فصیحه

(دخترانه)

مؤنث فصیح

فرهنگ نامهای ایرانی

فسیله

نهال خرما

فرهنگ فارسی عمید

فتیله

پنبۀ تابیده یا نوار نخی که در چراغ نفتی می گذارند، پنبه یا لتۀ تاب داده، فتیل، پلیته، پتیله، ذباله

فرهنگ فارسی عمید

فیصله

حل و فصل کارها
فیصله دادن: به انجام رساندن کارها، خاتمه دادن

فرهنگ فارسی عمید

فسیله

گله، رمه، گلۀ اسب، گروه اسبان، زرنگ، کراع، نسیله، برای مثال ز هر سوی بودش فسیله یله / به شهر اندر آورد یکسر گله (فردوسی - ۱/۳۱۸ حاشیه)

فرهنگ فارسی عمید

فصیحه

فصیح، ویژگی آنکه خوب سخن بگوید و کلامش بدون ابهام باشد، همراه با شیدایی

فرهنگ فارسی عمید

اصیله

(اَ لَ)

هلاک و موت. (منتهی الارب) (آنندراج). هلاک و مرگ، چون اصیل. اوس بن حجر گوید:
خافوا الاصیله و اعتلت ملوکهم
و حملوا من اذی عزم باثقال.
(از تاج العروس).

لغت نامه دهخدا

اصیله

(اَ لَ)

بصورت های گوناگون در متنهای تازی بدین سان: اصیل، اصیلا، اصیئه و ارضیلا آمده است. یاقوت آرد: ابوعبید بکری در کتاب مسالک هنگام یاد کردن بلاد بربر در عدوۀ بر اعظم آرد: شهر اصیله نخستین شهر عدوه نزدیک مغرب است و آن در دشتی است که پیرامون آنرا پشته های نرمی فراگرفته و دریا در جانب غربی و جنوبی آنست و دارای باره ای بود و پنج دروازه داشت و هرگاه دریا متموج میشد موجها بدیوار جامع میرسید و بازار آن در روز آدینه پر از جمعیت میشد و آب چاههای شهر آشامیدنی بود و در بیرون شهر چاههایی بود که آب گوارا داشتند و هم اکنون این شهر ویرانه و در جانب غربی طنجه واقع است و میان آنها یک منزل راه است. (از معجم البلدان). و ابن خلدون در ضمن بحث از اقلیم سوم آرد: و در شمال بلاد مراکش شهرهای فاس و مکناسه و تازا و قصر و کتامه واقع است و همین نواحی است که در عرف مردم آن سرزمین مغرب اقصی خوانده میشود و از جملۀ آنها بر ساحل دریای محیط دو شهر اصیله و العریش دیده میشود و در سمت شرقی این بلاد ممالک مغرب مرکزی (مغرب الاوسط) واقع است که پایتخت آنها تلمسان است. (از مقدمۀ ابن خلدون ترجمه محمد پروین گنابادی). و صاحب قاموس الاعلام گوید: اصیله نام قصبه ایست در مغرب اقصی در ساحل اقیانوس اطلس در 44 کیلومتری جنوب غربی طنجه و جمعیت آنرا در زمان خویش 1000 تن احصا کرده است، و هم آرد: در روزگار رومیان شهری بنام بود و آنرا ’پولیازیلیس’ میخواندند، در دوران درخشان مسلمانان نیز از بلاد معمور بشمار میرفت و زادگاه دانشمندانی نامدار بود، اما در روزگار یاقوت وضع خوبی نداشته و وی از ویرانه بودن آن سخن گفته است

بصورت های گوناگون در متنهای تازی بدین سان: اصیل، اصیلا، اصیئه و ارضیلا آمده است. یاقوت آرد: ابوعبید بکری در کتاب مسالک هنگام یاد کردن بلاد بربر در عدوۀ بر اعظم آرد: شهر اصیله نخستین شهر عدوه نزدیک مغرب است و آن در دشتی است که پیرامون آنرا پشته های نرمی فراگرفته و دریا در جانب غربی و جنوبی آنست و دارای باره ای بود و پنج دروازه داشت و هرگاه دریا متموج میشد موجها بدیوار جامع میرسید و بازار آن در روز آدینه پر از جمعیت میشد و آب چاههای شهر آشامیدنی بود و در بیرون شهر چاههایی بود که آب گوارا داشتند و هم اکنون این شهر ویرانه و در جانب غربی طنجه واقع است و میان آنها یک منزل راه است. (از معجم البلدان). و ابن خلدون در ضمن بحث از اقلیم سوم آرد: و در شمال بلاد مراکش شهرهای فاس و مکناسه و تازا و قصر و کتامه واقع است و همین نواحی است که در عرف مردم آن سرزمین مغرب اقصی خوانده میشود و از جملۀ آنها بر ساحل دریای محیط دو شهر اصیله و العریش دیده میشود و در سمت شرقی این بلاد ممالک مغرب مرکزی (مغرب الاوسط) واقع است که پایتخت آنها تلمسان است. (از مقدمۀ ابن خلدون ترجمه محمدِ پروین گنابادی). و صاحب قاموس الاعلام گوید: اصیله نام قصبه ایست در مغرب اقصی در ساحل اقیانوس اطلس در 44 کیلومتری جنوب غربی طنجه و جمعیت آنرا در زمان خویش 1000 تن احصا کرده است، و هم آرد: در روزگار رومیان شهری بنام بود و آنرا ’پولیازیلیس’ میخواندند، در دوران درخشان مسلمانان نیز از بلاد معمور بشمار میرفت و زادگاه دانشمندانی نامدار بود، اما در روزگار یاقوت وضع خوبی نداشته و وی از ویرانه بودن آن سخن گفته است

لغت نامه دهخدا

حصیله

(حُ صَ لَ)

نام چاهی قبیلۀ طی را. و این قبیله یکی از عمال جائر امویان را در چاه افکندند

لغت نامه دهخدا

فصیحه

(فَ حَ)

مؤنث فصیح. ج، فصاح، فصائح، (منتهی الارب) فصیحات. (اقرب الموارد). رجوع به فصیح شود

لغت نامه دهخدا

خصیله

(خَ لَ)

پارۀ گوشت. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). ج، خصائل، گوشت ران و گوشت بازو و گوشت ذراع. (منتهی الارب) (از لسان العرب) ، هر پی که با گوشت درشت باشد. ج، خصیل، خصائل، موی درهم پیچیدۀ اندک باشد یا بسیار. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

پارۀ گوشت. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). ج، خصائل، گوشت ران و گوشت بازو و گوشت ذراع. (منتهی الارب) (از لسان العرب) ، هر پی که با گوشت درشت باشد. ج، خصیل، خَصائِل، موی درهم پیچیدۀ اندک باشد یا بسیار. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

فتیله

(فَ لَ / لِ)

معرب پلیته. پنبه و مانند آن که اندکی تافته در چراغ نهند و یک سر آن را که به برون سوی دارد میسوزندروشنائی دادن را. (یادداشت بخط مؤلف) :
این چراغ شمس کو روشن بود
نز فتیلۀ پنبه و روغن بود.
مولوی.
- فتیلۀ جراحت، آنچه از پنبۀ سست بافته یا پنبه یا جامه های تنگ که بر دهانه و درون ریش وخستگی (زخم) نهند تا ظاهر ریش و خستگی ملتئم نشود وریم به درون نماند. (یادداشت بخط مؤلف).
- فتیلۀ شمع (یادداشت بخط مؤلف) ، ریسمانی که در میان شمع نهند و بدان شعله افروزند.
ترکیب های دیگر:
- فتیله تاب. فتیله سوز. فتیله شدن. فتیله عنبر. فتیله کردن. فتیله مو.
، به فارسی شافه نامند، جهت تلیین طبع و جذب مواد از اعالی بدن مستعمل است و در جمعی که قوه مسهل نداشته باشند بدل حقنه، و اقسام آن در دستورات مذکور است. (تحفۀ حکیم مؤمن)

لغت نامه دهخدا

تفصیله

(تَ لَ / لِ)

ظاهراً نوعی صوف آهاردار است:
صوف سته عشری قبرسی و تفصیلۀ
کستمانی حلبی حبر و غزی ّ بسیار.
(نظام قاری ص 15).
آش بر صوف تفصیله مریزید که آن خود آش خود دارد. (نظام قاری ص 167)

لغت نامه دهخدا

فتیله

(فَ لَ)

ریسم میان دو انگشتان تافته. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

فصیخه

(فَ خَ)

رجل فصیخه، مرد که خرد رسا نباشد او را. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حصیله

(حَ لَ)

تمییز ماحصل و بقیه. (منتهی الارب). ج، حصائل. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مصیله

آش کشک دوغ با ترفینه

فرهنگ لغت هوشیار

فصیحه

مونث فصیح، جمع فصیحات فصائح (فصایح)

فرهنگ لغت هوشیار

تفصیله

پاره ای از پارچه، برشی از جامه قطعه ای پارچه، برشی از جامه

فرهنگ لغت هوشیار

اصیله

نژاده: زن

فرهنگ لغت هوشیار

حصیله

دریافتی، باز مانده

فرهنگ لغت هوشیار

خصیله

موی در هم پیچیده

فرهنگ لغت هوشیار

فتیله

پنبه و مانند آن که اندکی تافته در چراغ نهند

فرهنگ لغت هوشیار

فضیله

فضیلت در فارسی هنر هنر واندی دانایی، برتری فزایستگی مونث فضلی، جمع فضلیات

فرهنگ لغت هوشیار

فسیله

کویک خرد خرما بن خرد

فرهنگ لغت هوشیار

فیصله

حل و فصل کردن، بپایان بردن

فرهنگ لغت هوشیار

قصیله

کوته بالا خپله، ناف برجسته: مرد

فرهنگ لغت هوشیار

فتیله

((فِ لِ))

پنبه یا پارچه تابیده شده ای که از آن در چراغ های نفتی یا سوختن تدریجی هر ماده سوختنی دیگر استفاده می کنند، ریسمان مانندی است برای انفجار مواد منفجره از فاصله دور

فرهنگ فارسی معین