- فصحاء (فُ صَ)
جمع واژۀ فصیح. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به فصحا و فصیح شود
معنی فصحاء - جستجوی لغت در جدول جو
- فصحاء
جمع فصیح، زبان آوران: مردان مردان سخنور کسی که کلامش دارای فصاحت باشد زیان آور ترزبان، جمع فصحا (ء)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
فصیح ها، ویژگی کسانی که خوب سخن بگویند و کلامش بدون ابهام باشد، همراه با شیدایی ها، جمع واژۀ فصیح
(نُ صَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ نصیح به معنی پنددهنده است. (از آنندراج) (از متن اللغه). رجوع به نصیح شود: و صلحاء واعظان و نصحاء مذکران. (ترجمه محاسن اصفهان ص 119)
(فَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث افیح. (اقرب الموارد) : ارض فیحاء، زمین فراخ، آشام با توابل، سرای فراخ. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
(اَ صِحْحا)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ صحیح. (منتهی الارب) (قطر المحیط). مقابل مرضی ̍. تندرستان. (غیاث). مردمان صحیح و سالم و تندرست. (ناظم الاطباء). و رجوع به صحیح شود
(نَ ظَ پَ رَ)
لغت نامه دهخدا
اصحاء سکران، هشیار شدن مست از مستی. (منتهی الارب). بهوش آمدن مست و مشتاق. (قطر المحیط) (از اقرب الموارد).
زمین فراخ، سرای فراخ، آشام تند شوربای تند زمین فراخ، آشام باتوابل
پراکندگی ابر، پاک شدن آسمان بیداری هشیاری گشادگی جمع صحیح درستان تندرستان
