معنی فیحاء فیحاء (فَ) مؤنث افیح. (اقرب الموارد) : ارض فیحاء، زمین فراخ، آشام با توابل، سرای فراخ. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) لغت نامه دهخدا
