معنی فرادست - جستجوی لغت در جدول جو

فرادست

لغت نامه دهخدا

برادوست

(پسرانه)

دوست صمیمی، نام یکی از قبایل کرد، نام کوهی در کردستان، نام منطقه ای در کردستان (نگارش کردی: برادست)

فرهنگ نامهای ایرانی

فراست

(پسرانه)

زیرکی، هوشیاری، درک و فهم

فرهنگ نامهای ایرانی

فرادخت

(پسرانه)

مرکب از فرا (بالاتر) + دخت (بخشنده)

فرهنگ نامهای ایرانی

فریدخت

(دخترانه)

دختر بی همتا، دختر زیبا و محبوب

فرهنگ نامهای ایرانی

درازدست

کسی که دست های دراز داشته باشد، کنایه از متعدی، متجاوز، کنایه از شخص مسلط و چیره و غالب، کنایه از حریص، طماع

فرهنگ فارسی عمید

پسادست

چیزی که پول آن مدتی پس از معامله داده شود، نسیه، برای مثال ستد و داد مکن هرگز جز دستادست / که پسادست خلاف آرد و الفت ببرد (ابوشکور - شاعران بی دیوان - ۸۴)

فرهنگ فارسی عمید

فراست

دریافتن و ادراک باطن چیزی از نظر کردن به ظاهر آن، هوشیاری، تیزهوشی، زیرکی، قیافه شناسی

فرهنگ فارسی عمید

فراست

سواری کردن، ماهر بودن در سواری و شناختن اسب، سوارکاری

فرهنگ فارسی عمید

فرانسه

از مردم فرانسه، زبان مردم فرانسه مثلاً کلاس فرانسه

فرهنگ فارسی عمید

فرودست

زیردست، پست، زبون

فرهنگ فارسی عمید

فرادیس

فردوس ها، باغ ها، بستان ها، بهشت ها، جمع واژۀ فردوس

فرهنگ فارسی عمید

فرا دست

آنکه بر دیگری تفوق و برتری دارد، بالاتر
فرا دست آمدن: به دست آمدن، پیش آمدن
فرا دست دادن: سپردن، به دست کسی دادن

فرهنگ فارسی عمید

فرودست

(فُ دَ)

ولایت بنگاله را گویند. (برهان)

لغت نامه دهخدا

فرادات

(فْرا / فَ)

پارسی. کسی است که اسکندر مقدونی مطابق روایات مورخان پس از مغلوب کردن مردم شمال ایران، او را به حکومت آنها گماشت. (از ایران باستان ج 2 ص 1647). فرادات پیش از آنکه مطیع اسکندر شود حاکم تپوریها بود. (از ایران باستان ج 2 ص 1644)

لغت نامه دهخدا

فراست

(فِ سَ)

فهم و ادراک و زیرکی و دانایی و قیافه و آن علمی است که از صورت پی به سیرت برند. (غیاث اللغات). فراسه: کلیله گفت: توچه دانی که شیر در مقام حیرت است ؟ گفت: به خرد و فراست خویش. (کلیله و دمنه). فصلی بنوشتم بدان حال که بر وفق حدس و فراست من آمد. (ترجمه تاریخ یمینی).
ناکسان را فراستی است عظیم
گرچه تاریک طبع و بدخویند.
سعدی.
عقل و کیاستی و فهم و فراستی زایدالوصف داشت. (گلستان). به فراست به جای آوردم که معزول است. (گلستان).
فال مؤمن فراست نظر است
وین ز تقویم و زیج ما به در است.
اوحدی.
رجوع به فراسه شود

فهم و ادراک و زیرکی و دانایی و قیافه و آن علمی است که از صورت پی به سیرت برند. (غیاث اللغات). فراسه: کلیله گفت: توچه دانی که شیر در مقام حیرت است ؟ گفت: به خرد و فراست خویش. (کلیله و دمنه). فصلی بنوشتم بدان حال که بر وفق حدس و فراست من آمد. (ترجمه تاریخ یمینی).
ناکسان را فراستی است عظیم
گرچه تاریک طبع و بدخویند.
سعدی.
عقل و کیاستی و فهم و فراستی زایدالوصف داشت. (گلستان). به فراست به جای آوردم که معزول است. (گلستان).
فال مؤمن فراست نظر است
وین ز تقویم و زیج ما به در است.
اوحدی.
رجوع به فِراسه شود

لغت نامه دهخدا

فراست

(دَ)

سواری کردن و دانائی در مقدمۀ اسبان و اسب شناختن. (غیاث اللغات). اسب شناسی است و درباره آن کتابها به فارسی و عربی نگاشته شده است. رجوع به فراسه شود

لغت نامه دهخدا