آهن. حدید، اتو، آلات آهنی برای داغ کردن. (نفیسی) ، آنچه با آن موی سر را به کمک حرارت چین و شکن دهند، درفش داغ. (نفیسی) ، و نیز در تداول فارسی نوعی ازاجاق خوراک پزی را گویند که با گاز نفت کار میکند
آهن. حدید، اتو، آلات آهنی برای داغ کردن. (نفیسی) ، آنچه با آن موی سر را به کمک حرارت چین و شکن دهند، درفش داغ. (نفیسی) ، و نیز در تداول فارسی نوعی ازاجاق خوراک پزی را گویند که با گاز نفت کار میکند
شأن و شوکت و رفعت و شکوه. (برهان) : سری بی تن و پهن گشته به گرز نه شان رنگ ماند و نه فر و نه برز. ابوشکور بلخی. به فر و هیبت شمشیر تو قرار گرفت زمانه ای که پرآشوب بود پالاپال. دقیقی. ای امیر مهربان این مهرگان خرم گذار فرّ و فرمان فریدون ورز با فرهنگ و هنگ. منجیک ترمذی. ز دستور پاکیزۀ راهبر درخشان شود شاه را گاه و فر. فردوسی. بقاش باد و به کام مراد دل برساد مباد خانه او خالی از سعادت و فر. فرخی. ز فرّ جود تو شد خوار در جهان زر و سیم نه خوار گردد هر چیز کآن شود بسیار؟ ابوحنیفۀ اسکافی. سپهداران او هر جا که رفتند به فر او همه گیتی گرفتند. فخرالدین اسعد. تا به فر دولت او دشمنان را سپری کردند. (مجمل التواریخ و القصص). ز فر ماه فروردین جهان چون خلد رضوان شد همه حالش دگرگون شد همه اسمش دگرسان شد. امیرمعزی. تخت تو تاج آسمان تاج تو فر ایزدی حکم تو طوق گردنان طوق تو زلف سعتری. خاقانی. ز فر بزم تو دی بوددر نعیم بهشت ز دست حادثه امروز میکشم تعذیب. ظهیر فاریابی. بدان فرزانگی وآهسته رایی است بدانست او که آن فر خدایی است. نظامی. دو قرص نان اگر از گندم است اگر از جو دوتای جامه اگر کهنه است اگر از نو هزار بار نکوتر به نزد ابن یمین ز فر مملکت کیقباد و کیخسرو. ابن یمین. - فر گرفتن، شکوه و شوکت بدست آوردن. شکوه و جلال یافتن: از خرد بدگهر نگیرد فر کی شود سنگ بدگهر گوهر؟ سنایی. گرفت از ماه فروردین جهان فر چو فردوسی همی شد هفت کشور. عنصری. ترکیب های دیگر: - بافروبرز. بافروجاه. زور و فر. زیب و فر. فر کیان. فر یزدان. فر و نژاد. به آیین و فر بودن: چو فرزند باشد به آیین وفر گرامی به دل بر چه ماده چه نر. فردوسی. ، سنگ و هنگ. (برهان). ارج و سنگ. (صحاح الفرس) ، نور، چه مردم نورانی را فرمند و فرهومند گویند. (برهان). پرتو. روشنی. تاب. تابش. تابداری. (ناظم الاطباء) ، برازش و زیبایی و برازندگی و زیبندگی. (برهان) : دیدی تو ریژ و کام بدو اندرون بسی با ریدکان مطرب بودی به فر و زیب. رودکی. هست چندانکه در این شهر نبات است و درخت اندر آن خلقت فضل است و در آن صورت فر. فرخی. عارضش را جامه پوشیده ست نیکویی و فر جامگان را ابره از مشک است و زآتش آستر. عنصری. سال کو خرمن جوانی دید سوخت هر خوشه ای که زیب و فر است. خاقانی. ، سیلاب، پر، اعم از پر مرغ خانگی و پر مرغان دیگر. (برهان). فر همای، شاید همان پر همای باشد. (از یادداشت بخط مؤلف) : کبک وش آن باز کبوترنمای فاخته رو گشت به فر همای. نظامی. فره. خره. فرهی. در فارسی جدید فرخ، فرخنده، فرخان و فرهی از همین ریشه است. (از حاشیۀ برهان چ معین).... خورنه، در زبان پهلوی خور و در فارسی فر شده است. (ایران در زمان ساسانیان ترجمه رشید یاسمی ص 167) ، داد و عدل و عدالت، ریاست و فرماندهی، استقلال، سیاست و عقوبت. (ناظم الاطباء)
شأن و شوکت و رفعت و شکوه. (برهان) : سری بی تن و پهن گشته به گرز نه شان رنگ ماند و نه فر و نه برز. ابوشکور بلخی. به فر و هیبت شمشیر تو قرار گرفت زمانه ای که پرآشوب بود پالاپال. دقیقی. ای امیر مهربان این مهرگان خرم گذار فرّ و فرمان فریدون ورز با فرهنگ و هنگ. منجیک ترمذی. ز دستور پاکیزۀ راهبر درخشان شود شاه را گاه و فر. فردوسی. بقاش باد و به کام مراد دل برساد مباد خانه او خالی از سعادت و فر. فرخی. ز فرّ جود تو شد خوار در جهان زر و سیم نه خوار گردد هر چیز کآن شود بسیار؟ ابوحنیفۀ اسکافی. سپهداران او هر جا که رفتند به فر او همه گیتی گرفتند. فخرالدین اسعد. تا به فر دولت او دشمنان را سپری کردند. (مجمل التواریخ و القصص). ز فر ماه فروردین جهان چون خلد رضوان شد همه حالش دگرگون شد همه اسمش دگرسان شد. امیرمعزی. تخت تو تاج آسمان تاج تو فر ایزدی حکم تو طوق گردنان طوق تو زلف سعتری. خاقانی. ز فر بزم تو دی بوددر نعیم بهشت ز دست حادثه امروز میکشم تعذیب. ظهیر فاریابی. بدان فرزانگی وآهسته رایی است بدانست او که آن فر خدایی است. نظامی. دو قرص نان اگر از گندم است اگر از جو دوتای جامه اگر کهنه است اگر از نو هزار بار نکوتر به نزد ابن یمین ز فر مملکت کیقباد و کیخسرو. ابن یمین. - فر گرفتن، شکوه و شوکت بدست آوردن. شکوه و جلال یافتن: از خرد بدگهر نگیرد فر کی شود سنگ بدگهر گوهر؟ سنایی. گرفت از ماه فروردین جهان فر چو فردوسی همی شد هفت کشور. عنصری. ترکیب های دیگر: - بافروبرز. بافروجاه. زور و فر. زیب و فر. فر کیان. فر یزدان. فر و نژاد. به آیین و فر بودن: چو فرزند باشد به آیین وفر گرامی به دل بر چه ماده چه نر. فردوسی. ، سنگ و هنگ. (برهان). ارج و سنگ. (صحاح الفرس) ، نور، چه مردم نورانی را فرمند و فرهومند گویند. (برهان). پرتو. روشنی. تاب. تابش. تابداری. (ناظم الاطباء) ، برازش و زیبایی و برازندگی و زیبندگی. (برهان) : دیدی تو ریژ و کام بدو اندرون بسی با ریدکان مطرب بودی به فر و زیب. رودکی. هست چندانکه در این شهر نبات است و درخت اندر آن خلقت فضل است و در آن صورت فر. فرخی. عارضش را جامه پوشیده ست نیکویی و فر جامگان را ابره از مشک است و زآتش آستر. عنصری. سال کو خرمن جوانی دید سوخت هر خوشه ای که زیب و فر است. خاقانی. ، سیلاب، پَر، اعم از پر مرغ خانگی و پر مرغان دیگر. (برهان). فر همای، شاید همان پر همای باشد. (از یادداشت بخط مؤلف) : کبک وش آن باز کبوترنمای فاخته رو گشت به فر همای. نظامی. فره. خره. فرهی. در فارسی جدید فرخ، فرخنده، فرخان و فرهی از همین ریشه است. (از حاشیۀ برهان چ معین).... خورنه، در زبان پهلوی خور و در فارسی فر شده است. (ایران در زمان ساسانیان ترجمه رشید یاسمی ص 167) ، داد و عدل و عدالت، ریاست و فرماندهی، استقلال، سیاست و عقوبت. (ناظم الاطباء)
دهی است از دهستان گزاز پائین بخش سربند شهرستان اراک، واقع در 24 هزارگزی شمال آستانه سر راه شوسۀ اراک به ملایر. ناحیه ای است کوهستانی و سردسیر که دارای 115 تن سکنه است. از رود خانه طوره مشروب میشود. محصولاتش غلات و بنشن است. اهالی به کشاورزی گذران میکنند. شعبه پست و تلگراف و یک مهمانخانه و سه قهوه خانه سر راه شوسه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)
دهی است از دهستان گزاز پائین بخش سربند شهرستان اراک، واقع در 24 هزارگزی شمال آستانه سر راه شوسۀ اراک به ملایر. ناحیه ای است کوهستانی و سردسیر که دارای 115 تن سکنه است. از رود خانه طوره مشروب میشود. محصولاتش غلات و بنشن است. اهالی به کشاورزی گذران میکنند. شعبه پست و تلگراف و یک مهمانخانه و سه قهوه خانه سر راه شوسه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)
نوعی کوره یا اجاق در بسته برای پخت و پز، نوعی ابزار فلزی گرم شونده برای چین و شکن دادن به موی سر، ابزار مشابهی که در گل سازی برای شکل دادن به گل ها به کار می رود، اتوی گل سازی
نوعی کوره یا اجاق در بسته برای پخت و پز، نوعی ابزار فلزی گرم شونده برای چین و شکن دادن به موی سر، ابزار مشابهی که در گل سازی برای شکل دادن به گل ها به کار می رود، اتوی گل سازی
فرایند شوفتان (Schüfftan Process) یکی از تکنیک های ابتدایی و خلاقانه جلوه های ویژه در سینما است که توسط اوگن شوفتان، فیلم ساز و مهندس آلمانی، در دهه 1920 اختراع شد. این تکنیک برای ایجاد ترکیب بندی های پیچیده و جلوه های ویژه در صحنه های فیلم استفاده می شد، مخصوصاً در زمانی که امکانات دیجیتال وجود نداشت. توضیح فرایند شوفتان فرایند شوفتان از آینه ها و بازتاب ها برای ترکیب صحنه های واقعی و مدل های مینیاتوری یا تصاویر نقاشی شده استفاده می کند. در ادامه به توضیح مراحل این تکنیک می پردازیم: 1. آماده سازی آینه: - یک آینه نیمه شفاف (آینه ای که نیمی از نور را بازتاب می دهد و نیمی را عبور می دهد) در زاویه ای مناسب نسبت به دوربین قرار داده می شود. 2. قرار دادن مدل یا تصویر نقاشی شده: - مدل مینیاتوری یا تصویر نقاشی شده از صحنه در جایی قرار می گیرد که بازتاب آن در آینه دیده شود. این مدل ها یا نقاشی ها معمولاً بخش هایی از صحنه هستند که در واقعیت بزرگ و پیچیده هستند، مانند ساختمان ها یا مناظر خیالی. 3. ترکیب صحنه واقعی و مدل: - صحنه واقعی با استفاده از دوربین فیلم برداری می شود. بخشی از صحنه واقعی از طریق آینه بازتاب داده شده و با مدل مینیاتوری یا تصویر نقاشی شده ترکیب می شود. 4. فیلم برداری: - ترکیب بازتاب شده در آینه و صحنه واقعی به طور همزمان فیلم برداری می شود. به این ترتیب، دوربین تصویر نهایی را به صورت یکپارچه ضبط می کند که شامل هر دو بخش واقعی و مدل یا نقاشی است. کاربردهای فرایند شوفتان 1. فیلم های علمی-تخیلی و فانتزی: - این تکنیک به ویژه در فیلم های علمی-تخیلی و فانتزی استفاده می شد تا جلوه های بصری پیچیده و دنیای های خیالی را خلق کند. یکی از معروف ترین استفاده های این تکنیک در فیلم `متروپلیس` (Metropolis) به کارگردانی فریتس لانگ بود. 2. ایجاد مناظر گسترده: - در صحنه هایی که نیاز به نمایش مناظر گسترده و پرجزئیات بود، فرایند شوفتان به کار می رفت تا بدون نیاز به ساخت فیزیکی این مناظر، آنها را به تصویر بکشد. 3. ترکیب صحنه های واقعی و مصنوعی: - برای ترکیب صحنه های واقعی با اجزای مصنوعی یا نقاشی شده که به صورت جداگانه قابل فیلم برداری نبودند. مزایا و محدودیت ها مزایا: - صرفه جویی در هزینه: این تکنیک به صرفه جویی در هزینه های ساخت و ساز و دکوراسیون های بزرگ کمک می کرد. - انعطاف پذیری: امکان ایجاد صحنه های پیچیده و خیالی بدون نیاز به ساخت فیزیکی آنها. محدودیت ها: - دقت بالا: نیاز به دقت بالا در تنظیم زاویه آینه و نورپردازی داشت تا ترکیب بندی صحیح به دست آید. - محدودیت در حرکت دوربین: به دلیل استفاده از آینه، حرکت دوربین محدود بود تا ترکیب بندی درست حفظ شود. نتیجه گیری فرایند شوفتان یک تکنیک خلاقانه و پیشرفته در زمان خود بود که به فیلم سازان امکان می داد جلوه های ویژه ای پیچیده و مناظر خیالی را در فیلم های خود ایجاد کنند. این تکنیک در زمان خود به عنوان یکی از ابزارهای اصلی در خلق جلوه های ویژه استفاده می شد و پایه ای برای توسعه تکنیک های مدرن جلوه های ویژه دیجیتال بود. روشی برای ترکیب کردن یک دکور کامل و بزرگ به کمک تصویر نقاشی شده یا ماکت، در نمایی از فیلم. در این روش آینه ای با سطح نقره ای در زاویه ای 45 درجه نسبت به دوربین قرار می گیرد و تصویری را از کنار میدان دید دوربین، به عدسی منتقل می کند، سپس بخش هایی از نقره پشت آینه تراشیده می شود و دوربین قادر خواهد بود از خلال فضای بی نقره، صحنه پشت آینه را با تصویر بازتابی ترکیب کند. این فرایند معکوس شدنی هم هست، به این ترتیب که جای آنچه در کنار میدان دید دوربین قرار می گیرد را با آنچه در پشت آینه قرار می گیرد عوض کنند.فرایند شوفتان، تصویر ترکیبی نسبتا مطلوبی ارائه می دهد، زیرا عناصر ترکیب شونده در یک زمان و با یک دوربین فیلم برداری می شود. اما این تکنیک کند است و امکان حرکت دوربین در آن وجود ندارد، به همین خاطر پس از مدتی روش های دیگر جایگزین این روش شدند.این روش به نام ابداع کننده اش یعنی، اویگن شوفتان (فیلم بردار آلمانی) نامگذاری شده است
فرایند شوفتان (Schüfftan Process) یکی از تکنیک های ابتدایی و خلاقانه جلوه های ویژه در سینما است که توسط اوگن شوفتان، فیلم ساز و مهندس آلمانی، در دهه 1920 اختراع شد. این تکنیک برای ایجاد ترکیب بندی های پیچیده و جلوه های ویژه در صحنه های فیلم استفاده می شد، مخصوصاً در زمانی که امکانات دیجیتال وجود نداشت. توضیح فرایند شوفتان فرایند شوفتان از آینه ها و بازتاب ها برای ترکیب صحنه های واقعی و مدل های مینیاتوری یا تصاویر نقاشی شده استفاده می کند. در ادامه به توضیح مراحل این تکنیک می پردازیم: 1. آماده سازی آینه: - یک آینه نیمه شفاف (آینه ای که نیمی از نور را بازتاب می دهد و نیمی را عبور می دهد) در زاویه ای مناسب نسبت به دوربین قرار داده می شود. 2. قرار دادن مدل یا تصویر نقاشی شده: - مدل مینیاتوری یا تصویر نقاشی شده از صحنه در جایی قرار می گیرد که بازتاب آن در آینه دیده شود. این مدل ها یا نقاشی ها معمولاً بخش هایی از صحنه هستند که در واقعیت بزرگ و پیچیده هستند، مانند ساختمان ها یا مناظر خیالی. 3. ترکیب صحنه واقعی و مدل: - صحنه واقعی با استفاده از دوربین فیلم برداری می شود. بخشی از صحنه واقعی از طریق آینه بازتاب داده شده و با مدل مینیاتوری یا تصویر نقاشی شده ترکیب می شود. 4. فیلم برداری: - ترکیب بازتاب شده در آینه و صحنه واقعی به طور همزمان فیلم برداری می شود. به این ترتیب، دوربین تصویر نهایی را به صورت یکپارچه ضبط می کند که شامل هر دو بخش واقعی و مدل یا نقاشی است. کاربردهای فرایند شوفتان 1. فیلم های علمی-تخیلی و فانتزی: - این تکنیک به ویژه در فیلم های علمی-تخیلی و فانتزی استفاده می شد تا جلوه های بصری پیچیده و دنیای های خیالی را خلق کند. یکی از معروف ترین استفاده های این تکنیک در فیلم `متروپلیس` (Metropolis) به کارگردانی فریتس لانگ بود. 2. ایجاد مناظر گسترده: - در صحنه هایی که نیاز به نمایش مناظر گسترده و پرجزئیات بود، فرایند شوفتان به کار می رفت تا بدون نیاز به ساخت فیزیکی این مناظر، آنها را به تصویر بکشد. 3. ترکیب صحنه های واقعی و مصنوعی: - برای ترکیب صحنه های واقعی با اجزای مصنوعی یا نقاشی شده که به صورت جداگانه قابل فیلم برداری نبودند. مزایا و محدودیت ها مزایا: - صرفه جویی در هزینه: این تکنیک به صرفه جویی در هزینه های ساخت و ساز و دکوراسیون های بزرگ کمک می کرد. - انعطاف پذیری: امکان ایجاد صحنه های پیچیده و خیالی بدون نیاز به ساخت فیزیکی آنها. محدودیت ها: - دقت بالا: نیاز به دقت بالا در تنظیم زاویه آینه و نورپردازی داشت تا ترکیب بندی صحیح به دست آید. - محدودیت در حرکت دوربین: به دلیل استفاده از آینه، حرکت دوربین محدود بود تا ترکیب بندی درست حفظ شود. نتیجه گیری فرایند شوفتان یک تکنیک خلاقانه و پیشرفته در زمان خود بود که به فیلم سازان امکان می داد جلوه های ویژه ای پیچیده و مناظر خیالی را در فیلم های خود ایجاد کنند. این تکنیک در زمان خود به عنوان یکی از ابزارهای اصلی در خلق جلوه های ویژه استفاده می شد و پایه ای برای توسعه تکنیک های مدرن جلوه های ویژه دیجیتال بود. روشی برای ترکیب کردن یک دکور کامل و بزرگ به کمک تصویر نقاشی شده یا ماکت، در نمایی از فیلم. در این روش آینه ای با سطح نقره ای در زاویه ای 45 درجه نسبت به دوربین قرار می گیرد و تصویری را از کنار میدان دید دوربین، به عدسی منتقل می کند، سپس بخش هایی از نقره پشت آینه تراشیده می شود و دوربین قادر خواهد بود از خلال فضای بی نقره، صحنه پشت آینه را با تصویر بازتابی ترکیب کند. این فرایند معکوس شدنی هم هست، به این ترتیب که جای آنچه در کنار میدان دید دوربین قرار می گیرد را با آنچه در پشت آینه قرار می گیرد عوض کنند.فرایند شوفتان، تصویر ترکیبی نسبتا مطلوبی ارائه می دهد، زیرا عناصر ترکیب شونده در یک زمان و با یک دوربین فیلم برداری می شود. اما این تکنیک کند است و امکان حرکت دوربین در آن وجود ندارد، به همین خاطر پس از مدتی روش های دیگر جایگزین این روش شدند.این روش به نام ابداع کننده اش یعنی، اویگن شوفتان (فیلم بردار آلمانی) نامگذاری شده است
فرمالیسم (Formalism) یک رویکرد نظری در نقد ادبی و هنری است که بر فرم، ساختار و تکنیک های به کار رفته در اثر تمرکز دارد، نه بر محتوا، زمینه های تاریخی، اجتماعی یا فرهنگی آن. این رویکرد در اوایل قرن بیستم ظهور کرد و تأثیرات عمیقی بر نظریه های ادبی و هنری گذاشت. در ادامه به بررسی جزئیات بیشتر این مکتب و کاربردهای آن می پردازیم: تعریف فرمالیسم فرمالیسم به مطالعه دقیق و تحلیلی ساختار و فرم یک اثر هنری یا ادبی می پردازد. این مکتب بر این باور است که معنای یک اثر در خود آن اثر نهفته است و برای درک آن نیازی به بررسی زمینه های خارجی نیست. تاریخچه و توسعه 1. فرمالیسم روسی: - این مکتب در اوایل قرن بیستم در روسیه با آثار نظریه پردازانی مانند ویکتور شکلوفسکی، رومان یاکوبسن و بوریس ایخنباوم شکل گرفت. این نظریه پردازان بر این باور بودند که ویژگی های صوری و فنی آثار ادبی از اهمیت ویژه ای برخوردارند و باید مورد مطالعه و تحلیل قرار گیرند. 2. فرمالیسم نو (New Criticism): - در دهه های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، مکتب فرمالیسم نو در ایالات متحده توسعه یافت. این مکتب با نظریه پردازانی مانند کلینت بروکس و جان کرانسی هولمز برجسته شد و تمرکز خود را بر تجزیه و تحلیل دقیق متن، بدون توجه به نیت نویسنده یا تأثیرات خارجی، گذاشت. ویژگی ها و اصول فرمالیسم 1. تمرکز بر فرم و ساختار: - تحلیل دقیق ساختارهای زبانی، نحوه بیان، و تکنیک های ادبی به کار رفته در اثر. 2. بی توجهی به زمینه های خارجی: - مطالعه اثر بدون در نظر گرفتن عوامل تاریخی، اجتماعی، فرهنگی یا بیوگرافی نویسنده. 3. استفاده از ابزارهای تحلیلی دقیق: - استفاده از مفاهیمی مانند آیرونی، تناقض، نماد، و موتیف برای تحلیل و درک اثر. 4. نقد داخلی: - اعتقاد به این که هر اثر به تنهایی و به عنوان یک موجودیت مستقل باید بررسی و تحلیل شود. کاربردها و تأثیرات فرمالیسم 1. نقد ادبی: - فرمالیسم ابزارهای مفیدی برای تحلیل دقیق و موشکافانه متون ادبی فراهم کرده است که به فهم بهتر ساختار و تکنیک های ادبی کمک می کند. 2. هنرهای تجسمی: - در هنرهای تجسمی نیز فرمالیسم به تحلیل دقیق عناصر بصری، ترکیب بندی، رنگ، و فرم می پردازد. 3. سینما: - در مطالعات سینمایی، فرمالیسم به تحلیل ساختارهای روایی، تکنیک های فیلم برداری، تدوین، و صداگذاری کمک می کند. نمونه های معروف 1. ادبیات: - تحلیل آثار ویلیام شکسپیر، جیمز جویس، و تی. اس. الیوت بر اساس اصول فرمالیسم برای درک بهتر تکنیک های ادبی و ساختارهای زبانی آنها. 2. هنرهای تجسمی: - تحلیل آثار هنرمندان مدرن مانند پابلو پیکاسو و واسیلی کاندینسکی که بر فرم و ترکیب بندی تأکید دارند. 3. سینما: - تحلیل فیلم های آلفرد هیچکاک، استنلی کوبریک و آندری تارکوفسکی که به دلیل تکنیک های بصری و ساختاری پیچیده شان مورد توجه قرار گرفته اند. نتیجه گیری فرمالیسم به عنوان یک رویکرد تحلیلی دقیق و موشکافانه، ابزاری قدرتمند برای درک و تحلیل آثار هنری و ادبی فراهم می کند. این مکتب با تمرکز بر فرم و ساختار، به ما کمک می کند تا به زیبایی ها و پیچیدگی های داخلی آثار پی ببریم و از تأثیرات خارجی فاصله بگیریم. هرچند که فرمالیسم ممکن است از نظر برخی محدودکننده باشد، اما به عنوان یکی از ابزارهای مهم نقد، جایگاه ویژه ای در مطالعات هنری و ادبی دارد. جنبشی هنری که در آن فرم بر محتوا ارجحیت دارد. به عبارت دیگر نحوه عرضه هر چیز، بیش از محتوای آن مهم است. در نظر فرمالیست ها، فرم در خود کامل است و توجیهات زیبایی شناختی خود را دارد.در مطالعات سینمایی، وقتی فرمالیسم مطرح می شود منظور این است که، عناصر فرمالیستی اثر چگونه بر ارائه آن، اثر می گذارند.
فرمالیسم (Formalism) یک رویکرد نظری در نقد ادبی و هنری است که بر فرم، ساختار و تکنیک های به کار رفته در اثر تمرکز دارد، نه بر محتوا، زمینه های تاریخی، اجتماعی یا فرهنگی آن. این رویکرد در اوایل قرن بیستم ظهور کرد و تأثیرات عمیقی بر نظریه های ادبی و هنری گذاشت. در ادامه به بررسی جزئیات بیشتر این مکتب و کاربردهای آن می پردازیم: تعریف فرمالیسم فرمالیسم به مطالعه دقیق و تحلیلی ساختار و فرم یک اثر هنری یا ادبی می پردازد. این مکتب بر این باور است که معنای یک اثر در خود آن اثر نهفته است و برای درک آن نیازی به بررسی زمینه های خارجی نیست. تاریخچه و توسعه 1. فرمالیسم روسی: - این مکتب در اوایل قرن بیستم در روسیه با آثار نظریه پردازانی مانند ویکتور شکلوفسکی، رومان یاکوبسن و بوریس ایخنباوم شکل گرفت. این نظریه پردازان بر این باور بودند که ویژگی های صوری و فنی آثار ادبی از اهمیت ویژه ای برخوردارند و باید مورد مطالعه و تحلیل قرار گیرند. 2. فرمالیسم نو (New Criticism): - در دهه های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، مکتب فرمالیسم نو در ایالات متحده توسعه یافت. این مکتب با نظریه پردازانی مانند کلینت بروکس و جان کرانسی هولمز برجسته شد و تمرکز خود را بر تجزیه و تحلیل دقیق متن، بدون توجه به نیت نویسنده یا تأثیرات خارجی، گذاشت. ویژگی ها و اصول فرمالیسم 1. تمرکز بر فرم و ساختار: - تحلیل دقیق ساختارهای زبانی، نحوه بیان، و تکنیک های ادبی به کار رفته در اثر. 2. بی توجهی به زمینه های خارجی: - مطالعه اثر بدون در نظر گرفتن عوامل تاریخی، اجتماعی، فرهنگی یا بیوگرافی نویسنده. 3. استفاده از ابزارهای تحلیلی دقیق: - استفاده از مفاهیمی مانند آیرونی، تناقض، نماد، و موتیف برای تحلیل و درک اثر. 4. نقد داخلی: - اعتقاد به این که هر اثر به تنهایی و به عنوان یک موجودیت مستقل باید بررسی و تحلیل شود. کاربردها و تأثیرات فرمالیسم 1. نقد ادبی: - فرمالیسم ابزارهای مفیدی برای تحلیل دقیق و موشکافانه متون ادبی فراهم کرده است که به فهم بهتر ساختار و تکنیک های ادبی کمک می کند. 2. هنرهای تجسمی: - در هنرهای تجسمی نیز فرمالیسم به تحلیل دقیق عناصر بصری، ترکیب بندی، رنگ، و فرم می پردازد. 3. سینما: - در مطالعات سینمایی، فرمالیسم به تحلیل ساختارهای روایی، تکنیک های فیلم برداری، تدوین، و صداگذاری کمک می کند. نمونه های معروف 1. ادبیات: - تحلیل آثار ویلیام شکسپیر، جیمز جویس، و تی. اس. الیوت بر اساس اصول فرمالیسم برای درک بهتر تکنیک های ادبی و ساختارهای زبانی آنها. 2. هنرهای تجسمی: - تحلیل آثار هنرمندان مدرن مانند پابلو پیکاسو و واسیلی کاندینسکی که بر فرم و ترکیب بندی تأکید دارند. 3. سینما: - تحلیل فیلم های آلفرد هیچکاک، استنلی کوبریک و آندری تارکوفسکی که به دلیل تکنیک های بصری و ساختاری پیچیده شان مورد توجه قرار گرفته اند. نتیجه گیری فرمالیسم به عنوان یک رویکرد تحلیلی دقیق و موشکافانه، ابزاری قدرتمند برای درک و تحلیل آثار هنری و ادبی فراهم می کند. این مکتب با تمرکز بر فرم و ساختار، به ما کمک می کند تا به زیبایی ها و پیچیدگی های داخلی آثار پی ببریم و از تأثیرات خارجی فاصله بگیریم. هرچند که فرمالیسم ممکن است از نظر برخی محدودکننده باشد، اما به عنوان یکی از ابزارهای مهم نقد، جایگاه ویژه ای در مطالعات هنری و ادبی دارد. جنبشی هنری که در آن فرم بر محتوا ارجحیت دارد. به عبارت دیگر نحوه عرضه هر چیز، بیش از محتوای آن مهم است. در نظر فرمالیست ها، فرم در خود کامل است و توجیهات زیبایی شناختی خود را دارد.در مطالعات سینمایی، وقتی فرمالیسم مطرح می شود منظور این است که، عناصر فرمالیستی اثر چگونه بر ارائه آن، اثر می گذارند.
فرو نوردهی (Underexposure) در عکاسی و فیلم برداری به وضعیتی اطلاق می شود که در آن تصویر به میزان کافی نور دریافت نکرده و به همین دلیل، بسیار تاریک تر از حد مطلوب است. این مسئله می تواند به دلیل تنظیمات نادرست دوربین، نورپردازی ضعیف، یا شرایط نوری نامناسب در زمان عکاسی یا فیلم برداری رخ دهد. دلایل فرو نوردهی 1. تنظیمات اشتباه دوربین: - سرعت شاتر بسیار سریع: زمانی که سرعت شاتر بیش از حد سریع باشد، زمان نوردهی کاهش می یابد و نور کافی به سنسور نمی رسد. - دیافراگم بسیار بسته: دیافراگم بسته (عدد f بزرگ) مقدار نور وارد شده به سنسور را کاهش می دهد. - حساسیت ISO پایین: مقدار ISO پایین باعث می شود سنسور دوربین به نور کمتر حساس باشد. 2. نورپردازی ضعیف: - نور ناکافی در صحنه یا محیطی که عکاسی یا فیلم برداری در آن انجام می شود، باعث فرو نوردهی می شود. 3. شرایط نوری نامناسب: - عکاسی یا فیلم برداری در شرایط نوری کم، مانند شب یا در داخل فضاهای تاریک بدون استفاده از نور کمکی. تأثیرات فرو نوردهی 1. تاریک بودن تصویر: - جزئیات در نواحی سایه به خوبی دیده نمی شوند و تصویر کلی تاریک است. 2. از دست دادن جزئیات: - فرو نوردهی می تواند منجر به از دست رفتن جزئیات مهم در نواحی تیره شود. 3. افزایش نویز: - تلاش برای روشن کردن تصویر در پس پردازش می تواند منجر به افزایش نویز دیجیتال شود. راه های جلوگیری و اصلاح فرو نوردهی 1. تنظیمات صحیح دوربین: - کاهش سرعت شاتر: با کاهش سرعت شاتر، زمان نوردهی افزایش می یابد و نور بیشتری به سنسور می رسد. - باز کردن دیافراگم: استفاده از دیافراگم بازتر (عدد f کوچک) اجازه می دهد نور بیشتری وارد سنسور شود. - افزایش ISO: با افزایش حساسیت ISO، سنسور دوربین به نور حساس تر می شود. 2. بهبود نورپردازی: - استفاده از منابع نوری اضافی مانند فلاش، لامپ های عکاسی، یا نورهای محیطی برای بهبود شرایط نوری. 3. استفاده از تکنیک های عکاسی: - استفاده از سه پایه برای جلوگیری از لرزش دوربین در نور کم و امکان استفاده از سرعت شاتر پایین تر. 4. پس پردازش: - استفاده از نرم افزارهای ویرایش تصویر مانند Adobe Photoshop یا Lightroom برای تنظیم نوردهی و روشن کردن تصویر. با این حال، باید به دقت انجام شود تا نویز زیادی ایجاد نشود. مثال های کاربردی 1. عکاسی شب: - در عکاسی شب، استفاده از تنظیمات مناسب مانند افزایش ISO و استفاده از سه پایه برای جلوگیری از فرو نوردهی بسیار مهم است. 2. عکاسی داخلی: - در فضاهای داخلی با نور کم، استفاده از فلاش یا نورهای کمکی و تنظیم دیافراگم و ISO می تواند کمک کننده باشد. نتیجه گیری فرو نوردهی یکی از مشکلات رایج در عکاسی و فیلم برداری است که می تواند تأثیرات منفی بر کیفیت تصویر داشته باشد. با درک عوامل مؤثر و استفاده از تکنیک های مناسب، می توان از این مشکل جلوگیری کرد و تصاویر با کیفیت و نوردهی مناسب ایجاد کرد. نوردهی فیلمی در دوربین یا به هنگام چاپ، به مقدار کمتر از نیاز یا در زمانی کوتاه تر از حد لازم را فرو نوردهی گویند. در این حالت تصویر حاصل تصویری تیره است و هر آنچه در سایه قرار داشته باشد، سیاه می شود.
فرو نوردهی (Underexposure) در عکاسی و فیلم برداری به وضعیتی اطلاق می شود که در آن تصویر به میزان کافی نور دریافت نکرده و به همین دلیل، بسیار تاریک تر از حد مطلوب است. این مسئله می تواند به دلیل تنظیمات نادرست دوربین، نورپردازی ضعیف، یا شرایط نوری نامناسب در زمان عکاسی یا فیلم برداری رخ دهد. دلایل فرو نوردهی 1. تنظیمات اشتباه دوربین: - سرعت شاتر بسیار سریع: زمانی که سرعت شاتر بیش از حد سریع باشد، زمان نوردهی کاهش می یابد و نور کافی به سنسور نمی رسد. - دیافراگم بسیار بسته: دیافراگم بسته (عدد f بزرگ) مقدار نور وارد شده به سنسور را کاهش می دهد. - حساسیت ISO پایین: مقدار ISO پایین باعث می شود سنسور دوربین به نور کمتر حساس باشد. 2. نورپردازی ضعیف: - نور ناکافی در صحنه یا محیطی که عکاسی یا فیلم برداری در آن انجام می شود، باعث فرو نوردهی می شود. 3. شرایط نوری نامناسب: - عکاسی یا فیلم برداری در شرایط نوری کم، مانند شب یا در داخل فضاهای تاریک بدون استفاده از نور کمکی. تأثیرات فرو نوردهی 1. تاریک بودن تصویر: - جزئیات در نواحی سایه به خوبی دیده نمی شوند و تصویر کلی تاریک است. 2. از دست دادن جزئیات: - فرو نوردهی می تواند منجر به از دست رفتن جزئیات مهم در نواحی تیره شود. 3. افزایش نویز: - تلاش برای روشن کردن تصویر در پس پردازش می تواند منجر به افزایش نویز دیجیتال شود. راه های جلوگیری و اصلاح فرو نوردهی 1. تنظیمات صحیح دوربین: - کاهش سرعت شاتر: با کاهش سرعت شاتر، زمان نوردهی افزایش می یابد و نور بیشتری به سنسور می رسد. - باز کردن دیافراگم: استفاده از دیافراگم بازتر (عدد f کوچک) اجازه می دهد نور بیشتری وارد سنسور شود. - افزایش ISO: با افزایش حساسیت ISO، سنسور دوربین به نور حساس تر می شود. 2. بهبود نورپردازی: - استفاده از منابع نوری اضافی مانند فلاش، لامپ های عکاسی، یا نورهای محیطی برای بهبود شرایط نوری. 3. استفاده از تکنیک های عکاسی: - استفاده از سه پایه برای جلوگیری از لرزش دوربین در نور کم و امکان استفاده از سرعت شاتر پایین تر. 4. پس پردازش: - استفاده از نرم افزارهای ویرایش تصویر مانند Adobe Photoshop یا Lightroom برای تنظیم نوردهی و روشن کردن تصویر. با این حال، باید به دقت انجام شود تا نویز زیادی ایجاد نشود. مثال های کاربردی 1. عکاسی شب: - در عکاسی شب، استفاده از تنظیمات مناسب مانند افزایش ISO و استفاده از سه پایه برای جلوگیری از فرو نوردهی بسیار مهم است. 2. عکاسی داخلی: - در فضاهای داخلی با نور کم، استفاده از فلاش یا نورهای کمکی و تنظیم دیافراگم و ISO می تواند کمک کننده باشد. نتیجه گیری فرو نوردهی یکی از مشکلات رایج در عکاسی و فیلم برداری است که می تواند تأثیرات منفی بر کیفیت تصویر داشته باشد. با درک عوامل مؤثر و استفاده از تکنیک های مناسب، می توان از این مشکل جلوگیری کرد و تصاویر با کیفیت و نوردهی مناسب ایجاد کرد. نوردهی فیلمی در دوربین یا به هنگام چاپ، به مقدار کمتر از نیاز یا در زمانی کوتاه تر از حد لازم را فرو نوردهی گویند. در این حالت تصویر حاصل تصویری تیره است و هر آنچه در سایه قرار داشته باشد، سیاه می شود.
