معنی فام در فرهنگ فارسی عمید

رنگ، گون، وام، قرض، دین، پام، به فعل نیک و به گفتار خوب، پشت عدو / چو عاقلان جهان زیر فام باید کرد (ناصرخسرو۱ - ۲۰۳) ، پسوند متصل به واژه به معنای مانند مثلاً ازرق فام، زردفام، زنگارفام، سبزفام، سرخ فام، سیه فام، فیروزه فام، برافروخت رخسارۀ لعل فام / یکی بانگ زد هر دو را پور سام (فردوسی۴ - ۲۹۵۶)

معنی فام در لغت نامه دهخدا

قرض، دین، (برهان)، وام:، به فعل نیک و به گفتار خوب، پشت عدو، چو عاقلان جهان زیر فام باید کرد،، ناصرخسرو،، رجوع به وام شود، لون و رنگ، (برهان)، و در این معنی به تنهایی مستعمل نیست و جزء دوم کلمات دیگر است، (یادداشت بخط مؤلف)، و ترکیب آن بیشتر با اسم رنگهای مختلف و اسم اشیاء زینتی و درخشان صورت گیرد و بعنوان صفت مرکب بکار رود، مانند ترکیبات زیر:، - آیینه فام، شفاف و درخشان:، یکی خود پولاد آیینه فام، نهاد از برِ فرق چون سیم خام،، نظامی،، - ازرق فام، کبود:، برخیز تا یکسو نهیم این دلق ازرق فام را، بر باد قلاشی دهیم این شرک تقوی نام را،، سعدی،، - بیجاده فام، سرخرنگ:، کشیدند بر طرۀکوی و بام، شقایق نمطهای بیجاده فام،، نظامی،، - خورشیدفام، درخشان و روشن:، چو روی زمین گشت خورشیدفام، سخنگوی بندوی برشد به بام،، فردوسی،، - زنگارفام، کبودرنگ، سبزرنگ، آسمانی:، ساقیا می ده که مرغ صبح بام، رخ نمود از بیضۀ زنگارفام،، سعدی (خواتیم)،، - سرخ فام، سرخرنگ:، بفرمود مهتر که جام آورید، بدو درمی سرخ فام آورید،، فردوسی،، - سیه فام، سیاهرنگ:، شنیدم که لقمان سیه فام بود، نه تن پرور و نازک اندام بود،، سعدی،، - فیروزه فام، آبی رنگ:، سحرگه که طاوس مشرق خرام، برون زد سر از طاق فیروزه فام،، نظامی،، - لعل فام، قرمزرنگ:، برافروخت رخسارۀ لعل فام، یکی بانگ زد هر دو را پور سام،، فردوسی

معنی فام در فرهنگ لغت هوشیار

قرض، دین، وام، رنگ

معنی فام در فرهنگ فارسی معین

پسوندی که در آخر برخی واژه ها می آید به معنای رنگ، نوع، مانند، شبیه

معنی فام در فرهنگ واژه مترادف متضاد

رنگ، صبغه، گونه، لون، شبیه، مانند، نظیر، دین، قرض، وام

معنی فام - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی فام در فرهنگ لغت هوشیار

قرض، دین، وام، رنگ

فام

فرهنگ فارسی عمید

فام

لغت نامه دهخدا

فام

فرهنگ لغت هوشیار

فام

فرهنگ فارسی معین

فام

فرهنگ فارسی معین

فام

فرهنگ واژه مترادف متضاد

فام گل

(دخترانه)

به رنگ گل

فرهنگ نامهای ایرانی

فامیل

خانواده، دودمان، خویشاوند، نام خانوادگی

فرهنگ فارسی عمید

فام گزار

اداکنندۀ وام، پرداخت کنندۀ وام

فرهنگ فارسی عمید

افام

وام، قرض، دین، فام، پام

فرهنگ فارسی عمید

فام دار

وام دار، قرض دار، مدیون، برای مثال فام داران تو باشند همه شهر درست / نیست گیتی تهی از فام ده و فام گذار (سوزنی - لغتنامه - فام دار)

فرهنگ فارسی عمید

فامیل دار

دارای خانواده ای سرشناس

فرهنگ فارسی عمید

فامی

(می ی)

منسوب به فامه. رجوع به فامه شود، منسوب به احمد فامی نیشابوری. (سمعانی) ، میوه فروش. (تاریخ بیهقی). رجوع به فامه شود، شیرفروش. (منتهی الارب). ظاهراً درست به نظر نمیآید

لغت نامه دهخدا

فامه

(یَ)

شهری است در ولایت شام. آنجا میوه بسیار خیزد، و میوه فروش را فامی خوانند که نسبت به این شهر است. (از تاریخ بیهقی ص 127)

لغت نامه دهخدا

فامر

(مِ)

شهری است در حوالی فرخار، و نزدیک آن شهر بیابانی است که آهوی مشک در آن بیابان نافه اندازد. (برهان) (اوبهی) :
رسد دو نسیم از لب مدح خوانش
به دریای بیر و بیابان فامر.
قادری.
(از یادداشت مؤلف).
صاحب آنندراج آن را فامره نیز ضبط کرده است، و این ضبط ظاهراً مأخوذ از نزهه القلوب حمداﷲ مستوفی است. رجوع به نزهه القلوب چ لیدن ج 3 ص 72 شود. صاحب برهان نیز فامره بمعنی فامر ضبط کرده است

لغت نامه دهخدا

افام

فراخ ترگردانیدن رحل و پالان را از آنچه که بود. (منتهی الارب). رجوع به افآم شود

لغت نامه دهخدا

افام

(اَ)

فام و رنگ. (ناظم الاطباء). مرادف فام یعنی رنگ. (از فرهنگ فارسی معین).

لغت نامه دهخدا

فامیل

خانواده، بستگان و نزدیکان و خویشاوندان

فرهنگ لغت هوشیار

فامیلدار

خانواده دار سر شناس آنکه دارای خانواده ای سرشناس است

فرهنگ لغت هوشیار

فامیلی

خانوادگی مربوط فامیل خانوادگی: تو مرا حبس می کنی آوخ شرم بادت ز ننگ فامیلی. (بهار)، به طور دسته جمعی و خانوادگی: فامیلی به مهمانی رفتیم. یا نام فامیلی. نام خانوادگی شناسنامه. توضیح احتراز از این ترکیب نیمه بیگانه اولی است

فرهنگ لغت هوشیار