معنی غیسان در لغت نامه دهخدا

جوانی. (منتهی الارب)، غیسان الشباب، تیزی جوانی و اول و تازگی آن. وغیسات الشباب کذلک. (منتهی الارب). غیسان الشباب و غیساته، اول جوانی و تیزی و تازگی آن. (از اقرب الموارد) گل جوانی. (ناظم الاطباء)، لیس من غیسانه، یعنی از جنس و صفت آن نیست. (منتهی الارب) (آنندراج) (تاج العروس). از نوع و قسم آن نیست. (تاج العروس)، ما انت من غیسانه، یعنی از مردان آن نیستی. (منتهی الارب ذیل غسن) (اقرب الموارد)

معنی غیسان - جستجوی لغت در جدول جو

غیسان(غَ)

لغت نامه دهخدا

غیسان

فرهنگ لغت هوشیار

میسان

(دخترانه)

ستاره ای در صورت فلکی جوزا

فرهنگ نامهای ایرانی

بیسان

(دخترانه)

جالیز (نگارش کردی: بسان)

فرهنگ نامهای ایرانی

نیسان

(پسرانه)

باران بهاری، بارانی که در اردیبهشت می بارد، نام ماه دومین ماه بهار

فرهنگ نامهای ایرانی

آیسان

(دخترانه)

مثل ماه، دارای گذشته درخشان، زیبا مانند ماه، آی (ماه به ترکی) + سان (پسوند شباهت فارسی)

فرهنگ نامهای ایرانی

کیسان

(پسرانه)

مانند پادشاه، دارای منش شاهانه، لقب مختار ثقفی

فرهنگ نامهای ایرانی

غیلان

غیلان ها، غول ها، جمع واژۀ غیلان

فرهنگ فارسی عمید

نیسان

نی مانند، شبیه نی
ماه هفتم از ماه های سریانی، ماه دوم از فصل بهار
کنایه از بهار

فرهنگ فارسی عمید

خیسان

خیساندن، خیس کردن چیزی برای آنکه آب را به خود بکشد

فرهنگ فارسی عمید

غیسات

(غَ)

رجوع به غیسان شود

لغت نامه دهخدا

غیلان

جمع واژۀ غول، (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، رجوع به غول شود،
- غیلان الوغی ̍، سپاهیان دلیرو شجاع، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خیسان

(تَ)

خیس. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). رجوع به خیس شود

لغت نامه دهخدا

بیسان

(بَ)

دهی است به مروشاهجان. (منتهی الارب) (از مراصد الاطلاع)

لغت نامه دهخدا

تیسان

(تَ)

نام دو ستاره است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سیسان

دهی است از دهستان مهرانرود بخش بستان آباد شهرستان تبریز، دارای 1600 تن سکنه، آب آن از رود خانه اوجانچای و چشمه، محصول آنجا غلات، یونجه و سیب زمینی است، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

غیفان

(غَ / غَیْ یَ)

راه رفتن به تکبر و تبختر و نشاط. المرح فی السیر. (ازاقرب الموارد). صاحب منتهی الارب غیفان را بمعنی درخت و چوب آتش زنه آورده است و فیروزآبادی در قاموس گوید غیفان، مرخ (درخت آتش زنه) است، ولی صاحب تاج العروس بر آن است که در کلمه مرخ تصحیف روی داده و صحیح آن ’مرح’ است، یعنی مرح فی السیر (تبختر در راه رفتن) ، و لسان العرب نیز همین معنی را تأیید میکند

راه رفتن به تکبر و تبختر و نشاط. المرح فی السیر. (ازاقرب الموارد). صاحب منتهی الارب غیفان را بمعنی درخت و چوب آتش زنه آورده است و فیروزآبادی در قاموس گوید غیفان، مرخ (درخت آتش زنه) است، ولی صاحب تاج العروس بر آن است که در کلمه مرخ تصحیف روی داده و صحیح آن ’مَرَح’ است، یعنی مرح فی السیر (تبختر در راه رفتن) ، و لسان العرب نیز همین معنی را تأیید میکند

لغت نامه دهخدا

غیلان

(غَ)

ابن دعمی بن ایاد بن نزار بن معد. یکی از اجداد عرب بود. (از اللباب فی تهذیب الانساب ج 2). در حبیب السیر غیلان بن مضر از اجداد رسول خدا بشمار آمده است، ظاهراً همین غیلان بن دعمی است. رجوع به کتاب مذکور چ خیام ج 1 ص 284 شود
ابن میسره یا ابن یسره. محدث است و سعید بن عامر از وی روایت دارد. رجوع به سیره عمر بن عبدالعزیز ص 79 شود

لغت نامه دهخدا

ایسان

(اِ تِ عَ)

بیهوش کردن بوی چاه، (از ’وس ن’) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

غیفان

(دَ کَ)

ناویدن درخت از چپ و راست. (منتهی الارب). تمایل و خمیدن درخت به چپ و راست با شاخه های خود. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

غیسانه

(غَ نَ)

زن نرم و نازک خوش عیش. (منتهی الارب). ناعمه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

غیسانی

(غَ نی ی)

منسوب به غیسان. خوبروی خوش قامت گویی سرو سهی است در حسن قامت. (منتهی الارب) (آنندراج). زیبارویی که در خوشی قامت بسان شاخۀ درخت باشد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

غیطان

جمع واژۀ غائط، (منتهی الارب)، جمع واژۀ غائط مانند جان ّ، (از تاج العروس)، رجوع به غائط شود، جمع واژۀ غوط، مانند ثورو ثیران، (از تاج العروس)، رجوع به غوط شود، جمع واژۀ غیط، (دزی ج 2 ص 235)، رجوع به غیط شود

لغت نامه دهخدا

ایسان

(اَ)

گوشۀ عالم مابین مشرق و شمال و ظاهراً این لفظ هندی است. (غیاث اللغات)

لغت نامه دهخدا

نیسان

مخالفت، پیمان خلاف و دروغ نام ماه هفتم است از ماههای رومیان و ماه دوم از فصل بهار را گویند

فرهنگ لغت هوشیار