معنی غطس - جستجوی لغت در جدول جو

غطس

لغت نامه دهخدا

غرس

غرس کردن، درخت نشانیدن

فرهنگ فارسی عمید

غرس

خشم، غضب، تندی، تندخویی، برای مثال گرنه بدبختمی مرا که فگند / به یکی جاف جاف زود غرس؟ (رودکی - ۵۰۳)

فرهنگ فارسی عمید

غطا

پرده، پوشش، سرپوش

فرهنگ فارسی عمید

غلس

تاریکی آخر شب

فرهنگ فارسی عمید

غطسه

(دُ مَ)

عمل فرورفتن در آب به طور کامل. ج، غطسات. (دزی ج 2 ص 216)

لغت نامه دهخدا

غبس

(غُ)

جمع واژۀ اغبس. (منتهی الارب). رجوع به اغبس شود

لغت نامه دهخدا

فطس

(دَ مَ قَ)

پهن بینی گردیدن، پست و منتشراستخوان بینی شدن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و در بیت زیر به سکون ثانی بکار رفته است:
رنجها داده ست کاّن را چاره نیست
آن بمثل گنگی و فطس و عمی است.
مولوی

لغت نامه دهخدا

غیس

(غَ)

بمعنی غیص یعنی گل و لای. (دزی ج 2 ص 234). رجوع به غیص و غوص شود

لغت نامه دهخدا

غیس

جمع واژۀ غیساء، بمعنی زلف انبوه، یقال: لمم غیس، (از اقرب الموارد)، صاحب منتهی الارب آرد: لمم غیس، زلف انبوه بسیار درهم پیچیدۀ خوش - انتهی

لغت نامه دهخدا

غرس

(غَ)

ابن الغرس، شمس الدین محمد مصری. فقیه حنفی بود، به سال 1525م. از دنیا رفت. از تألیفات وی ’الفواکه البدریه فی القضایا الحکمیه’ است. (از اعلام المنجد)

لغت نامه دهخدا

غرس

(غَ / غَ رَ)

قهر و غضب و خشم و تندی و برآشفتگی. (برهان قاطع) (مجمع الفرس) (از فرهنگ شعوری). خشم و تندی. (فرهنگ اسدی نخجوانی) (اوبهی). غژم. غرش. غراش:
گر نه بدبختمی مرا که فکند
به یکی جاف جاف زودغرس.
او مرا پیش شیر بپسندد
من نتاوم برو نشسته مگس.
رودکی (از فرهنگ اسدی) (از اوبهی).
، خوشۀ غله در زبان پهلوی. (فرهنگ جهانگیری به نقل فرهنگ شعوری)

لغت نامه دهخدا

غرس

(غُ)

درتداول عامه، محکم. استوار. قرص. رجوع به قرص شود

لغت نامه دهخدا

غرس

(غِ)

قهر و غضب و خشم و تندی و برآشفتگی. (از برهان قاطع). غرش. غراش. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین) ، خراش. (برهان قاطع). غرش. غراش. (حاشیۀ برهان چ معین)

لغت نامه دهخدا

غرس

(غِ)

آب و جز آن که با بچه بیرون آید از رحم، و پوست که بر روی جنین باشد، و اگر آن پوست را بر روی او بعد زائیدن بگذارند در حال بمیرد. ج، اغراس. (منتهی الارب) (آنندراج). آنچه با بچه چون لعابی و مخاطی از شکم برآید، و پوست تنکی که بر روی نوزاداست. رطوبتی که بر سطح درونی امعاء باشد، نهال. (دهار) (مقدمهالادب). آنچه غرس شود. فعل به معنی مفعول است مانند ذبح و حمل (به معنی مذبوح و محمول) چنانکه گویند: نحن اغراس یدک. (از اقرب الموارد). غرس. رجوع به ترجمه تاریخ یمینی چ 1272 هجری قمری ص 284 و 342 شود، زاغ سیاه. (منتهی الارب) (آنندراج). غراب کوچک. غرس. (از اقرب الموارد)

آب و جز آن که با بچه بیرون آید از رحم، و پوست که بر روی جنین باشد، و اگر آن پوست را بر روی او بعد زائیدن بگذارند در حال بمیرد. ج، اغراس. (منتهی الارب) (آنندراج). آنچه با بچه چون لعابی و مخاطی از شکم برآید، و پوست تنکی که بر روی نوزاداست. رطوبتی که بر سطح درونی امعاء باشد، نهال. (دهار) (مقدمهالادب). آنچه غرس شود. فعل به معنی مفعول است مانند ذبح و حمل (به معنی مذبوح و محمول) چنانکه گویند: نحن اغراس یدک. (از اقرب الموارد). غَرس. رجوع به ترجمه تاریخ یمینی چ 1272 هجری قمری ص 284 و 342 شود، زاغ سیاه. (منتهی الارب) (آنندراج). غراب کوچک. غَرس. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

غبس

(غَ بِ)

تاریک. مظلم. (دزی ج 2 ص 200)

لغت نامه دهخدا