- غشم
ظلم و ستم
معنی غشم - جستجوی لغت در جدول جو
- غشم (غَ)
رودباری است. (منتهی الارب). وادیی است از وادیهای سراه. (از معجم البلدان)
- غشم (دَ فَ سَ)
فرونگذاشتن چیزی را از قطران، و تمامۀ آن بر اندام صحیح و سقیم ریختن و آلودن. (منتهی الارب) (آنندراج). غشم شتر، آلودن او را به قطران، چنانکه چیزی از آن نماند، وریختن آن به اعضای سالم و مریض آن شتر. (اقرب الموارد). رجوع به غشم شود.
- غشم
بیداد کردن، ستم، ظلم
- غشم ((غَ))
ستم، ظلم، ستم کردن، ظلم کردن
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(غَ شَ شَ)
لغت نامه دهخدا
مرد خودرای دلیر. (منتهی الارب) (آنندراج). من یرکب رأسه فلایثنیه عن مراده شی ٔ. (اقرب الموارد). مرد دلیر که او را از مراد او هیچ بازندارد. (مهذب الاسماء). مرد بی باک و بی پروا و ثابت و محکم و خودسر و گستاخ و سرکش. (ناظم الاطباء) ، به معنی بسیار ستم کننده نیز آمده است. (از اقرب الموارد). رجوع به نشوء اللغه العربیه ص 116 شود.
- میرزا غشمشم، به استهزاء و مزاح، مردی خودآرا. آنکه خود را به لباس خوب آراید
- میرزا غشمشم، به استهزاء و مزاح، مردی خودآرا. آنکه خود را به لباس خوب آراید
(غَ شَ شَ مَ)
لغت نامه دهخدا
دلیری و رسایی در کار. یقال: فلان ذوغشمشمه، ای ذوجراءه و مضاء. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). غشمشمیه
(غَ شَ شَ می یَ)
لغت نامه دهخدا
دلیری و رسایی در کار، یقال: فلان ذوغشمشمیه، ای ذوجراءه و مضاء. (منتهی الارب). غشمشمه
(غِ)
لغت نامه دهخدا
صاحب الاصابه گوید: غشمیربن خرشه قاری را ابن درید از صحابه شمرده است و بی شک او عمیر بن خرشه بن عدی قاری است. رجوع به همین نام شود
(مِ شَ)
لغت نامه دهخدا
دلیر. ج، مغاشم. (مهذب الاسماء). خودرای دلیر که هرچه خواهد کند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). مرد خودرای که از دلیری چیزی او را از آنچه اراده کند بازندارد. (از اقرب الموارد)
پارسی تازی گشته شاماخ گونه ای چاش (غله) دانه ای کوچک واقع در مرحله شش سادس باب ششم نفر ششم
صاحب حیای بسیار خدمتکاران، لشکر، خدمتکار، پس روان، ملتزمین رکاب خدمتکاران، لشکر، خدمتکار، پس روان، ملتزمین رکاب
بینی دراز، خودبین، مهتر بزرگ تیره مرد بلندبینی، مرد خودپسند خود بین. گیاهی است از تیره چلیپائیان
خشم آلود