معنی غزیه در لغت نامه دهخدا

جایی است نزدیک فید و با آن یک روز فاصله دارد، و در آنجا آبی هست که آن را غمر غزیه نامند. (از معجم البلدان)

معنی غزیه در لغت نامه دهخدا

قبیله ای است. (منتهی الارب). بنوغزیه قبیله ای است از طیی ٔ و همچنین از هوازن، و از ایشان است دریدبن الصمه و همو گوید:، و هل انا الاّ من غزیه ان غوت، غویت و ان ترشد غزیه ارشد.، (از تاج العروس ذیل غزا).، رجوع به غزیه بن جشم شود

معنی غزیه در لغت نامه دهخدا

ابن عمرو بن عطیه بن خنسأبن مبذول بن عمرو بن مازن ابن نجار انصاری مازنی. وی در جنگ احد همراه رسول خدا جنگ کرد. (از الاستیعاب ص 516). رجوع به امتاع الاسماع ص 148 و الاصابه جزء 5 ص 189 و العقد الفرید چ قاهره 1359هجری قمری ج 3 ص 329 شود، ابن سواد. صاحب ’الاصابه’ (ج 5 ص 198) گوید: در حاشیۀ الاستیعاب در باب غزیه، ترجمه غزیه بن سواد آمده است ولی این مقلوب است و این شخص سوادبن غزیه میباشد. رجوع به سواد شود، ابو غزیه، انصاری. وی صحابی است و پسرش غزیه از او روایت کند و از شامیان به شمار میرود. (از تاج العروس ذیل غزا). رجوع به ابوغزیه شود

معنی غزیه - جستجوی لغت در جدول جو

غزیه

لغت نامه دهخدا

غزیه

لغت نامه دهخدا

غزیه

لغت نامه دهخدا

نزیه

پاک، پاکیزه، پاک دامن، جای باصفا

فرهنگ فارسی عمید

غزیر

فراوان و بسیار از هر چیز، بسیار، زیاد، به طور فراوان، معتدٌ به، درغیش، وافر، جزیل، به غایت، مفرط، موفّر، اورت، متوافر، کثیر، خیلی، عدیده، موفور، بی اندازه

فرهنگ فارسی عمید

غنیه

توانگری، بی نیازی

فرهنگ فارسی عمید

غزوه

جنگ مسلمانان با کافران که حضرت رسول شخصاً همراه سپاهیان بود مثلاً غزوۀ بدر، غزوۀ احد، غزوۀ خندق

فرهنگ فارسی عمید

جزیه

مالیات سرانه که در قدیم دولت های اسلامی از مردم غیر مسلمان که اهل کتاب بودند و در ممالک اسلامی زندگی می کردند ( اهل ذمه) می گرفتند، گزیت

فرهنگ فارسی عمید

خزیه

رسوایی، بی آبرویی و شرمندگی به جهت کار، بد بدنامی

فرهنگ فارسی عمید

غزیره

غزیر، ناقۀ پرشیر، چشمۀ پرآب، چشم اشک بار

فرهنگ فارسی عمید

رزیه

مصیبت عظیم، آسیب و بلا

فرهنگ فارسی عمید

ازیه

(اَ یَ)

ماده شتر که جز در ازاء آب نخورد. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خزیه

(خَ / خِزْ یَ)

بلا. (یادداشت بخطمؤلف) ، گناه. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

تغزیه

(بَ / بَ هََ)

برانگیختن بر کارزاردشمن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مغزیه

(مُ یَ)

آن زن که شویش به غزو شده باشد. (مهذب الاسماء) : امراءه مغزیه، زن که شوی او با دشمن جنگ کرده باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، ناقه مغزیه، شتر ماده که مدت حمل او که یک سال است درگذشته باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). ماده شتری که از مدت حمل او که یک سال باشد یک ماه گذشته باشد و گویند از یک سال تجاوز کرده و هنوزنزائیده باشد. (از اقرب الموارد) ، اتان مغزیه، ماده خری که پس انداخته باشد بچه آوردن را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا