- غبر
موضعی است بسلمی مر طی. (منتهی الارب). محال سلمی بجانب جبل طیی ٔ و به نخل و میاه تجری ابداً... قال بعضهم. لما بدار کن الجبیل و الغبر. و الغمرالموفی علی صدّی سفر. (معجم البلدان ج 6 ص 265)
معنی غبر - جستجوی لغت در جدول جو
- غبر (غَ بِ)
زخم تباه، عرق ٌ غبرٌ، رگ که سپس بسته شدن روان گردد. (آنندراج) (منتهی الارب)
- غبر (غِ)
کینه. (آنندراج) (منتهی الارب)
- غبر (دَ)
باسر شدن جراحت. (تاج المصادر بیهقی). به شدن جراحت بر فساد که سپس ایام باز روان گردد و تباه شود. (منتهی الارب) (آنندراج)
- غبر (دَح ح)
رفتن، درگذشتن. (منتهی الارب) (آنندراج). از اضداد است و علی الوجهین یفسر قوله تعالی الاعجوزاً فی الغابرین. (منتهی الارب) ، تیره گردیدن چیزی. (منتهی الارب) (آنندراج)
- غبر (غَ بَ)
خاک. (آنندراج) (منتهی الارب) ، بیماری ای است که در شکم سم شتر عارض شود. (منتهی الارب) (آنندراج) ، صمّاء لغبر،بلای بزرگ و سخت دشوار که راه خلاص از آن ندارد یا آنکه بعد ستیزه با تو راجع به قول تو باشد. (آنندراج) (منتهی الارب) ، داهیۀ غبر، بلای بزرگ
- غبر (غُبْ بَ)
بقیۀ چیزی و غالب در بقیۀ خون حیض آید و بقیه و پس ماندۀ از بیماری و شب و از هر چیزی. (منتهی الارب). باقی تب و باقی بیماری و باقی حیض. (مهذب الاسماء) ، و جمع واژۀ غابر. باقی و پاینده و درگذرنده. (منتهی الارب) (آنندراج)
جمع واژۀ غابر. رجوع به غابر شود، غبر الشی ٔ، بقیته. ج، غبرات. و غبراللیل، مآخیره. و غیّرالحیض، بقایاه. (قطر المحیط)
جمع واژۀ غابر. رجوع به غابر شود، غبر الشی ٔ، بقیته. ج، غبرات. و غبراللیل، مآخیره. و غیّرالحیض، بقایاه. (قطر المحیط)
- غبر (غُ بَ)
نوعی از ماهی. (آنندراج) ، جوی بزرگ در سنگ با جویهای دیگر سنگ ریزه ناک پیوسته. (منتهی الارب) (آنندراج)
- غبر (غُ بَ)
وادی غبر، عند حجر ثمود بین المدینه و الشام. (معجم البلدان چ مصر ج 6 ص 265)
موضع فی بطیحه کبیرهمتصله بالبطائح. (معجم البلدان چ مصر ج 6 ص 265)
موضع فی بطیحه کبیرهمتصله بالبطائح. (معجم البلدان چ مصر ج 6 ص 265)
- غبر (غُ بَ)
ابن غنم بن حبیب بن یشکربن بکر بن وائل به راصح. غبری منسوب به وی، تزوج غنم رقاش بنت عامر فقیل له کبیره فقال لعلی الغبرمنها ولداً فلما ولد له سمی به. (منتهی الارب)
- غبر (غُ)
بقیۀ شیر در پستان و بقیۀ هر چیزی. ج، اغبار. (منتهی الارب) (آنندراج)
- غبر
کینه مانده پس مانده تیره گشتن، در گذشتن، رفتن خاک، ورجاوندی، رفتن گرد آلود، زخم زیرین ماهی روغنی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
رونده، گذرنده، آنچه درگذرنده باشد
گردآلود، خاکی رنگ، تیره رنگ
گرگ به جهت رنگ تیرۀ آن، پستانداری وحشی و گوشت خوار شبیه سگ اما از آن قوی تر و درنده تر که در موقع گرسنگی به چهارپایان و حتی به انسان حمله می کند، سمسم، ذئب، سرحان، ذیب
گردآلود، خاکی رنگ، تیره رنگ
گرگ به جهت رنگ تیرۀ آن، پستانداری وحشی و گوشت خوار شبیه سگ اما از آن قوی تر و درنده تر که در موقع گرسنگی به چهارپایان و حتی به انسان حمله می کند، سمسم، ذئب، سرحان، ذیب
(شَ بَ / بِ)
لغت نامه دهخدا
شغال. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد). و شغبز، تصحیف آن است. رجوع به شغبز و شغال شود
(غَ)
لغت نامه دهخدا
مخفف غبراء در فارسی. زمین. (نصاب) (دهار). ارض. رجوع به غبرا شود:
سما آسمان ارض و غبرا زمین.
(نصاب).
از اول هستی خود را نکو بشناس و آن گاهی
عنان برتاب از این گردون و زین بازیچۀ غبرا.
ناصرخسرو.
رنگین که کرد و شیرین در خرما
خاک درشت ناخوش غبرا را.
ناصرخسرو.
مخرام و مشو خرم از اقبال زمانه
زیرا که نشد وقف تو این مرکز غبرا.
ناصرخسرو.
چون آب جدا شد ز خاک تیره
بر گنبد خضرا شود ز غبرا.
ناصرخسرو.
همیشه بادی برجای تا همیشه بود
بجای مرکز غبرا و گنبد خضرا.
مسعودسعد.
چو گردی کس برانگیزد سم شبدیز شاهنشه
ز روی مرکز غبرا به روی گنبد خضرا.
مسعودسعد.
چون یوسف از دلو آمده، در حوت چون یونس شده
از حوت دندان بستده، بر خاک غبرا ریخته.
خاقانی.
خاقان اکبر کز دمش عشریست جان عالمش
نه چرخ زیر خاتمش، هر هفت غبرا داشته.
خاقانی.
باد خضرای فلک لشکرگهش کاعلام او
ساحت این هفت غبرا برنتابد بیش از این.
خاقانی.
چشمه به ماهی آید و چون پشت ماهیان
زیور بروی مرکز غبرا برافکند.
خاقانی.
مشتری قرعۀ توفیق زند بر ره حاج
بانگ آن قرعه بر این رقعۀ غبرا شنوند.
خاقانی
سما آسمان ارض و غبرا زمین.
(نصاب).
از اول هستی خود را نکو بشناس و آن گاهی
عنان برتاب از این گردون و زین بازیچۀ غبرا.
ناصرخسرو.
رنگین که کرد و شیرین در خرما
خاک درشت ناخوش غبرا را.
ناصرخسرو.
مخرام و مشو خرم از اقبال زمانه
زیرا که نشد وقف تو این مرکز غبرا.
ناصرخسرو.
چون آب جدا شد ز خاک تیره
بر گنبد خضرا شود ز غبرا.
ناصرخسرو.
همیشه بادی برجای تا همیشه بود
بجای مرکز غبرا و گنبد خضرا.
مسعودسعد.
چو گردی کس برانگیزد سم شبدیز شاهنشه
ز روی مرکز غبرا به روی گنبد خضرا.
مسعودسعد.
چون یوسف از دلو آمده، در حوت چون یونس شده
از حوت دندان بستده، بر خاک غبرا ریخته.
خاقانی.
خاقان اکبر کز دمش عشریست جان عالمش
نه چرخ زیر خاتمش، هر هفت غبرا داشته.
خاقانی.
باد خضرای فلک لشکرگهش کاعلام او
ساحت این هفت غبرا برنتابد بیش از این.
خاقانی.
چشمه به ماهی آید و چون پشت ماهیان
زیور بروی مرکز غبرا برافکند.
خاقانی.
مشتری قرعۀ توفیق زند بر ره حاج
بانگ آن قرعه بر این رقعۀ غبرا شنوند.
خاقانی
(سَ بَ)
لغت نامه دهخدا
به لغت رومی دوالی است که آن را به فارسی سرخش و گیلدارو گویند و آن چوبکی باشد که در کنار دریای گیلان باشد. (برهان) (آنندراج)
(زَ / زِ بَ)
لغت نامه دهخدا
نوعی از درخت سرو باریک برگ. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد). مرو سفید را گویند و آن رستنی باشد دوایی که اکثر امراض بلغمی را نافع است. (برهان). یک نوع گیاهی که مرو سپید نیز گویند. (ناظم الاطباء). فراسیون. (فرهنگ فارسی معین). نوعی از درخت مرو باریک برگ. (ناظم الاطباء)
(زَ بَ /زُ بُ)
لغت نامه دهخدا
زغبرالثوب بالفتح و زغبره بالضم، پرزۀ جامه. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(بَ هََ صَ)
لغت نامه دهخدا
فرزند حاصل کردن از زن، بقیۀ شیر دوشیدن. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، باقی ماندۀ چیزی را گرفتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
(اَ بَ)
لغت نامه دهخدا
گردآلوده. (آنندراج). آنچه برنگ خاکی باشد. و مؤنث: غبراء. ج، غبر. (از اقرب الموارد) ، با زنی بعنف جماع کردن: اغتصبت المراءه نفسها، زنی بها کرهاً. (از اقرب الموارد)
مونث اغبر. توضیح در فارسی بدون توجه به تذکیر و تانیث استعمال شود قس حضرا حمرا علیا: باد سر خضرا ز شادی نیکخواهان ترا تا ز غم روی بداندیشان تو غبرا شود. (قطران. دیوان 73) به قیاس بایستی که اخضر و اغبر گفته شود نه خضرا و غبرا
خاک، گل