معنی عیکه - جستجوی لغت در جدول جو

عیکه(عَ کَ)

لغت نامه دهخدا

عریکه

نفس، طبیعت، خلق، خوی، سرشت

فرهنگ فارسی عمید

پیکه

نوعی پارچۀ نخی ضخیم نقشه دار با راه راه برجسته

فرهنگ فارسی عمید

عیبه

زنبیل چرمی، صندوقی که در آن لباس می گذارند، جامه دان

فرهنگ فارسی عمید

عینه

(وَ کَ دَ)

عین آن. خود آن. ظاهراً مخفف بعینه است که در تشبیهات مستعمل میشود. (آنندراج) :
گل به چشمم عینه پیراهن یوسف نمود
گلستان بیت الحزن گردید یعقوب مرا.
آقا شاپور طهرانی (از آنندراج).
و رجوع به عین شود.
- بعینه، بدرستی و کاملاً و بسیارمانند. (از ناظم الاطباء). و رجوع به بعینه شود: آن معتمد را بزودی بازگردانیده آید بعینه. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 335).
بعینه ز هر سو که برداشتند
نمایش یکی بود بگذاشتند.
نظامی.
بعینه در او صورت خویش دید
ولایت به دست بداندیش دید.
نظامی.
مراد شه که مقصود جهانست
بعینه با برادر همچنانست.
نظامی.
چرا که این چنین بهشتی است بعینه. (ترجمه محاسن اصفهان ص 80)

لغت نامه دهخدا

شیکه

(تَ)

شاکه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). به خارستان درافتادن. (آنندراج). رجوع به شاکه شود

لغت نامه دهخدا

علیکه

(عَ کَ)

ابن خالق. وی پس از درگذشت امیرتیمور گورکانی، مدتی بر تبریز تسلط داشت و بر مردم ستم میکرد. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 562 شود

لغت نامه دهخدا

عویکه

(عَ کَ)

جنگ و کشش. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). قتال. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عیهکه

(دَ)

کارزار کردن. (منتهی الارب). کارزار کردن و بر زمین زدن و فریاد کردن و خروشیدن. (آنندراج) (ناظم الاطباء). جنگ و قتال، و گویند صراع و صیاح. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عیسه

(سَ)

رنگ عیس. (از ذیل اقرب الموارد از تاج). عیس. رجوع به عیس و عیس شود

لغت نامه دهخدا

عینه

(نَ)

وام که در آن وام دهنده را نفعی نباشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). عبارتست از اینکه شخصی نزد شخص دیگر رود و وامی طلب کند. وام دهنده به طمع سودی که از راه وام دادن به دست نمی آید به دادن وام راغب نگردد و گوید این جامه را که بیش از ده درهم ارزش ندارد به دوازده درهم به تو بفروشم، مشروط بر اینکه قیمت آن را در فلان موعد بپردازی. و بدینوسیله دو درهم برای خود سود در نظر گیرد در برابر مدتی که برای ادای دین مدیون معین کرده است. (از کشاف اصطلاحات الفنون) (از تعریفات جرجانی) (از اقرب الموارد) ، بهای پیشین. (منتهی الارب) (آنندراج). سلف و بهای پیشین. (ناظم الاطباء). سلف. (اقرب الموارد). نسیه. (دهار) ، بهترین و برگزیدۀ شتران. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نیکو و برگزیده از مال، بمعنی عیمه: خرج فی عینه ثیابه، با لباسهای نیکوی خود خارج شد. و ’عینهالخیل’، نیکو از اسبان. (از اقرب الموارد) ، مادۀ جنگ. (منتهی الارب) (آنندراج). مادۀ جنگ وکارزار. (ناظم الاطباء). مادهالحرب. (اقرب الموارد) ، گرداگرد چشم گوسپند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج، عین. (اقرب الموارد) ، ثوب عینه (بصورت اضافه) ،جامۀ نیک روگاه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). جامۀ نیکو در نگاه چشم. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عینه

(دَ جَ)

فراخ سیاهی چشم گردیدن. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). عین. رجوع به عین شود

لغت نامه دهخدا

ایکه

(اَ کَ)

درختان باهم پیچیده یا بیشۀ درختان کنار و پیلو. (منتهی الارب) (آنندراج). بیشه. (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 23). مرغزار. ج، ایکات. (مهذب الاسماء).

لغت نامه دهخدا

عیره

(عَ رَ)

مؤنث عیر. ماده خر اهلی یا وحشی. رجوع به عیر شود

لغت نامه دهخدا

عیره

(عَ رَ)

جایگاهی است در أبطح مکه. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

عیده

(یَ دَ)

جمع واژۀ عود. (تاج العروس) (آنندراج). جمع عود، عوده است، و نیز آن را بر ’عیده’ جمع بندند که لغت قبیحی است. (از اقرب الموارد). رجوع به عود شود

لغت نامه دهخدا

بیکه

(بَ کَ / کِ)

مؤسسۀ بغازها، مستعمرۀ انگلیسی در شبه جزیره و بغاز مالاکا، دارای 000، 200، 1 تن سکنه. پایتخت آن سنگاپور و شهر مهم آن جورج تاون است، گشنی کردن خواستن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). ایغری کردن خواستن

لغت نامه دهخدا

عیثه

(عَ ثَ)

اسم المره است از مصدر عیث. (از اقرب الموارد). رجوع به عیث شود، زمین نرم. (منتهی الارب) (آنندراج). زمین سهل. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

لیکه

غضروف و لته و پوسته و زواید گوشت مانند پوست و چربی وغلیزک و نظایر آن

فرهنگ لغت هوشیار