عیب جوی. عیب جوینده. که تفحص بدیها و معایب دیگران کند تا آشکار سازد. (فرهنگ فارسی معین) (از ناظم الاطباء) : ازین نازک طبعی، خرده گیری، عیب جوئی، بدخوئی، که از آب کوثر نفرت گرفتن. (سندبادنامه ص 206). ز گفت عیبجو مجنون برآشفت در آن آشفتگی خندان شد و گفت... وحشی. و رجوع به عیبجوی شود
عیب جوی. عیب جوینده. که تفحص بدیها و معایب دیگران کند تا آشکار سازد. (فرهنگ فارسی معین) (از ناظم الاطباء) : ازین نازک طبعی، خرده گیری، عیب جوئی، بدخوئی، که از آب کوثر نفرت گرفتن. (سندبادنامه ص 206). ز گفت ِ عیبجو مجنون برآشفت در آن آشفتگی خندان شد و گفت... وحشی. و رجوع به عیبجوی شود
عیب جوینده. عیبجو. کسی که کاوش معایب و بدی مردمان کند تا آشکار سازد. (از ناظم الاطباء) : چه گوید تو را دشمن عیبجوی چو بی جنگ پیچی ز بدخواه روی. فردوسی. چنین گفت کای داور تازه روی که بر تو نیابد سخن عیبجوی. فردوسی. از آهو همان کش سپید است موی نگوید سخن مردم عیبجوی. فردوسی. یکی را گفتندعیب هست، گفت نه، گفتند عیبجوی هست، گفت بسیار، گفتند چنان دان که معیوبتر کس توئی. (قابوسنامه). جاهلی کفر و عاقلی دین است عیبجوی آن و عیب پوش اینست. سنائی. چو دریا شدم دشمن عیب شوی نه چون آینه دوست را عیبجوی. نظامی. دانی که عرب چه، عیب جویند کاین کار کنم مرا چه گویند. نظامی. بیاموز از عاقلان حسن خوی نه چندانکه از جاهل عیبجوی. سعدی. پسند آمد از عیبجوی خودم که معلوم من کرد خواهی بدم. سعدی. پراکنده دل گشت از آن عیبجوی. سعدی. به مجنون گفت روزی عیبجوئی که پیدا کن به ازلیلی نکوئی. وحشی. ، بدگوی مردمان. (ناظم الاطباء)
عیب جوینده. عیبجو. کسی که کاوش معایب و بدی مردمان کند تا آشکار سازد. (از ناظم الاطباء) : چه گوید تو را دشمن عیبجوی چو بی جنگ پیچی ز بدخواه روی. فردوسی. چنین گفت کای داور تازه روی که بر تو نیابد سخن عیبجوی. فردوسی. از آهو همان کش سپید است موی نگوید سخن مردم عیبجوی. فردوسی. یکی را گفتندعیب هست، گفت نه، گفتند عیبجوی هست، گفت بسیار، گفتند چنان دان که معیوبتر کس توئی. (قابوسنامه). جاهلی کفر و عاقلی دین است عیبجوی آن و عیب پوش اینست. سنائی. چو دریا شدم دشمن عیب شوی نه چون آینه دوست را عیبجوی. نظامی. دانی که عرب چه، عیب جویند کاین کار کنم مرا چه گویند. نظامی. بیاموز از عاقلان حسن خوی نه چندانکه از جاهل عیبجوی. سعدی. پسند آمد از عیبجوی خودم که معلوم من کرد خواهی بدم. سعدی. پراکنده دل گشت از آن عیبجوی. سعدی. به مجنون گفت روزی عیبجوئی که پیدا کن به ازلیلی نکوئی. وحشی. ، بدگوی مردمان. (ناظم الاطباء)
عیب گوی. عیب گوینده. بدگوی. (ناظم الاطباء). عیب شمارنده: عیب مردم فاش کردن بدترین عیبهاست عیبگو اول کند بی پرده عیب خویش را. آزاد. و رجوع به عیبگوی شود
عیب گوی. عیب گوینده. بدگوی. (ناظم الاطباء). عیب شمارنده: عیب مردم فاش کردن بدترین عیبهاست عیبگو اول کند بی پرده عیب خویش را. آزاد. و رجوع به عیبگوی شود
