معنی عیب جو
- عیب جو((ی))
- کسی که تفحص بدی ها و معایب دیگران کند، تا آن ها را آشکار سازد، بدگوی مردمان
واژههای مرتبط با عیب جو
عیب جو
- عیب جو
- عیب جوینده، جویندۀ عیب دیگران، کسی که عیب ها و بدی های دیگران را تفحص می کند و آشکار می سازد
عیب جو
- عیب جو
- جوینده عیب دیگران
عیب جو
- عیب جو
- ایرادگیر، خرده گیر، منتقد، نکته گیر
متضاد: عیب پوش
عیب جوی
- عیب جوی
- دژ براز خرده گیر نکوهش خرده گیری خرده بینی
عیبجو
- عیبجو
- عیب جوی. عیب جوینده. که تفحص بدیها و معایب دیگران کند تا آشکار سازد. (فرهنگ فارسی معین) (از ناظم الاطباء) : ازین نازک طبعی، خرده گیری، عیب جوئی، بدخوئی، که از آب کوثر نفرت گرفتن. (سندبادنامه ص 206).
ز گفت ِ عیبجو مجنون برآشفت
در آن آشفتگی خندان شد و گفت...
وحشی.
و رجوع به عیبجوی شود
عیب پوش
- عیب پوش
- آنکه عیب و خطاهای دیگران را نادیده می گیرد
عیب جویی
- عیب جویی
- تفحص عیب و خطای دیگران، نکته گیری، خرده گیری
عیب پوش
- عیب پوش
- آکپوش آنکه عیب دیگران را می پوشاند و خطای آنان را اغماض می کند: (غالبا صفت خدای تعالی) کریم عیب پوش
غیب گو
- غیب گو
- آنکه غیب گوید، کسی که از غیب خبر دهد و از اسرار و امور نهانی سخن بگوید
