معنی عکوف - جستجوی لغت در جدول جو

عکوف

لغت نامه دهخدا

عطوف

مهربان، مشفق، نیکوکار

فرهنگ فارسی عمید

عطوف

میل کردن به سوی چیزی، مهربانی کردن

فرهنگ فارسی عمید

شکوف

پسوند متصل به واژه به معنای شکوفنده، برای مثال که لشکر شکوفان مغفر شکاف / نهان صلح جستند و پیدا مصاف (سعدی۱ - ۷۷ حاشیه)

فرهنگ فارسی عمید

عکوه

(عَکْ وَ)

شاعری است تمیمی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عسوف

(عَ)

سخت ستمکار. (منتهی الارب). ظلوم. (اقرب الموارد). بیدادگر، گیرنده به سختی و قوت، گویند: سلطان عسوف و عسّاف. (از اقرب الموارد). سخت گیرنده. (ناظم الاطباء) ، بیراه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عکاف

(عَکْ کا)

ابن وداعه. صحابی است (منتهی الارب).. مفهوم صحابی یکی از مفاهیم کلیدی در علم حدیث است، چراکه بسیاری از احادیث پیامبر از طریق صحابه نقل شده اند. شناخت دقیق صحابه به ما کمک می کند تا درک عمیق تری از منابع دینی و تحولات اجتماعی صدر اسلام داشته باشیم. آنان حافظان زنده سنت و قرآن بودند. صحابیان ناقلان اصلی سنت پیامبر و شاهدان زندهٔ تحولات صدر اسلام بودند.

لغت نامه دهخدا

عقوف

(عَ)

پستان ماده گاو که شیر آن وقت دوشیدن راست نرود. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عکوه

(عُکْ وَ)

پست مقل. ج، عکی ̍: عاکی، عکوهفروش و آزمند آن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عکوه

(عَکْ وَ / عُ)

نونه و چاهک زنخدان. (از اقرب الموارد) (از تاج العروس). چاه زنخ. چال چانه، میانه و راست از هر چیزی. (منتهی الارب). وسط. (اقرب الموارد) ، بن زبان. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، بن دنب ستور. (منتهی الارب). اصل و بن دم دابه، آنجا که خالی از موی باشد. (از اقرب الموارد) ، پی است که شکافته دو تاه بافند، مانند دم فوطه و نیفۀ درشت. (منتهی الارب). عصب و پی است که شکافته شود وبافته شود چون مخراق و تازیانه. (از اقرب الموارد) ، درشت از هر چیزی. (منتهی الارب). غلیظ از هر چیزی. (از اقرب الموارد) ، معظم هرچیزی. ج، عکاء. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، و عکّی ̍. (منتهی الارب). و عکاً. (اقرب الموارد)

نونه و چاهک زنخدان. (از اقرب الموارد) (از تاج العروس). چاه زنخ. چال چانه، میانه و راست از هر چیزی. (منتهی الارب). وسط. (اقرب الموارد) ، بن زبان. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، بن دنب ستور. (منتهی الارب). اصل و بن دم دابه، آنجا که خالی از موی باشد. (از اقرب الموارد) ، پی است که شکافته دو تاه بافند، مانند دم فوطه و نیفۀ درشت. (منتهی الارب). عصب و پی است که شکافته شود وبافته شود چون مخراق و تازیانه. (از اقرب الموارد) ، درشت از هر چیزی. (منتهی الارب). غلیظ از هر چیزی. (از اقرب الموارد) ، معظم هرچیزی. ج، عِکاء. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، و عُکّی ̍. (منتهی الارب). و عُکاً. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عکوم

(عَ)

برگردنده، و جای بازگشت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، زن که پس از هر دختر پسر زاید. (منتهی الارب). زن معقاب. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عکوم

(عُ)

جمع واژۀ عکم. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به عکم شود

لغت نامه دهخدا

عزوف

(عَ)

دلتنگ و برتافته روی از چیزی. (منتهی الارب) : رجل عزوف، شخصی که بر خوی دوست خود پایداری نتواند. ج، عزاف. (از اقرب الموارد). و رجوع به عزوف شود

لغت نامه دهخدا

عکوک

(عَ کَوْ وَ)

مرد کوتاه بالا و گرداندام استوارخلقت و تن دار، جای درشت و آسان. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عکوس

(عُ)

جمع واژۀ عکس. (ناظم الاطباء). رجوع به عکس شود

لغت نامه دهخدا

عکوز

(عَکْ کو)

چوب دستی آهن دار. (منتهی الارب). عکاز. (اقرب الموارد). و رجوع به عکاز شود، جبه مانندی از آهن که مجذوم پای خود را بر آن گذارد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عکور

(خِ)

مصدر عکر است در تمام معانی. (ازمنتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به عکر شود

لغت نامه دهخدا

عزوف

(خَ لَ)

ناخواهانی نمودن و ملول شدن نفس از کسی. (از منتهی الارب) : عزفت النفس عن الشی ٔ، دل از آن چیز پرهیز کرد و از آن دور شد و یا از آن اکراه داشت، و آن را ’عزوف عنه’ گویند. (از اقرب الموارد). عزف. و رجوع به عزف شود، بازداشتن نفس از دنیا. (از منتهی الارب). بازداشتن تن خویش را از کاری. (تاج المصادر بیهقی)

ناخواهانی نمودن و ملول شدن نفس از کسی. (از منتهی الارب) : عزفت النفس عن الشی ٔ، دل از آن چیز پرهیز کرد و از آن دور شد و یا از آن اکراه داشت، و آن را ’عزوف عنه’ گویند. (از اقرب الموارد). عَزف. و رجوع به عزف شود، بازداشتن نفس از دنیا. (از منتهی الارب). بازداشتن تن خویش را از کاری. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

تکوف

(تَ جَضْ ضُ)

گرد گشتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). جمع شدن و گرد گشتن رمل و مردم. (از اقرب الموارد) ، با کوفیان مانند کردن خود را و نسبت نمودن با ایشان. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عروف

(عَ)

مرد دانا و کارشناس و ماهر. (ناظم الاطباء). عارف و دانا. (از اقرب الموارد) ، مرد نیک شکیبا. (از منتهی الارب). صبور. (اقرب الموارد). ج، عرف. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عیوف

(عَ)

بنت مسعود. از شاعره های عرب بود، و شعری ازوی در معجم البلدان نقل شده است. (از اعلام النساء)

لغت نامه دهخدا

معکوف

(مَ)

بند کرده و بازداشته. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) : هم الذین کفروا و صدوکم عن المسجد الحرام والهدی معکوفاً ان یبلغ محله. (قرآن 25/48) ، شعر معکوف، موی شانه کرده و بافته. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

حکوف

(حُ)

سستی در عمل. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عکوب

(عُ)

جمع واژۀ عاکب. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به عاکب شود

لغت نامه دهخدا