معنی عنو در لغت نامه دهخدا

کرانۀ آسمان. (منتهی الارب) (آنندراج). جانب و ناحیه و کرانۀ آسمان. (ناظم الاطباء). واحد أعناء، و آن جوانب و نواحی باشد. (از اقرب الموارد)، عنو من الناس، گروه مردمان از قبایل مختلف. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). عَنا. (اقرب الموارد). رجوع به عنا شود. ج، أعناء. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء)

معنی عنو در لغت نامه دهخدا

بندی گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). اسیر گشتن. (از اقرب الموارد)، فروتنی و خواری نمودن. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و از آن جمله است گفتار خداوند متعال: ’و عنت الوجوه للحی القیوم’. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). یعنی رویها خوار و فروتن شدند برای خداوند زندۀ پایدار، آشکار کردن چیزی را. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، برآوردن چیزی را. (ازمنتهی الارب) (از ناظم الاطباء). خارج کردن چیزی را. (از اقرب الموارد)، رویانیدن زمین گیاه را. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : لم تعن بلادنا بشی ٔ، بلاد ما چیزی نمیرویاند. (از اقرب الموارد)، شمیدن سگ چیزی را. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). پیش آمدن سگ بسوی چیزی و بوییدن آنرا. (از اقرب الموارد)، پدید آمدن گیاه. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء)، ضبطآب کثیر نتوانستن مشک، پس برآمدن آب از آن. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، فرودآمدن کارها بر کسی. (از منتهی الارب) (ازناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، دشوار گردیدن کار بر کسی. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد)، مهم گشتن کار برای کسی. (از اقرب الموارد). عَناء. رجوع به عناء شود

معنی عنو در فرهنگ لغت هوشیار

کرانه آسمان، گروه مردمان بندی گردیدن، فروتنی، خواری نمودن، آشکار کردن، دشوار گشتن

معنی عنو - جستجوی لغت در جدول جو

عنو

لغت نامه دهخدا

عنو

لغت نامه دهخدا

عنو

فرهنگ لغت هوشیار

آنو

(دخترانه)

در دین بابلی، نام خدای آسمان

فرهنگ نامهای ایرانی

صنو

هر یک از دو یا چند تنۀ درختی که از یک ریشه روییده اند

فرهنگ فارسی عمید

عفو

بخشودن، از گناه کسی درگذشتن، بخشایش

فرهنگ فارسی عمید

دنو

نزدیک شدن، نزدیک بودن

فرهنگ فارسی عمید

عنود

ستیزه کار، ستیزنده، برگردنده از راه

فرهنگ فارسی عمید

عفو

کثیرالعفو، بسیار آمرزنده و درگذرنده از گناه

فرهنگ فارسی عمید

عنا

رنج کشیدن، سختی دیدن، مشقت، تعب، رنج، سختی

فرهنگ فارسی عمید

عنت

آزار و اذیت، رنج، مشقت

فرهنگ فارسی عمید

عنق

گردن، قسمتی از بدن بین سر و تنه

فرهنگ فارسی عمید

عتو

تکبر کردن، از حد درگذشتن، ستم کردن

فرهنگ فارسی عمید

عنز

بزماده، ماده بز، ماده آهو، آهوبرۀ ماده

فرهنگ فارسی عمید

بنو

خرمن، خرمن گندم یا جو، تودۀ چیزی، غله

فرهنگ فارسی عمید

عنوب

(عُ)

جمع واژۀ عنبه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به عنبه شود

لغت نامه دهخدا

عنوب

(عُنْ نَ)

نام یک وادی است. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

عنوت

(عَ)

پشتۀ دشوارگذار. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). تپه ای که صعود بر آن دشوار باشد. (از اقرب الموارد). عنتوت. رجوع به عنتوت شود

لغت نامه دهخدا

عنود

(خَ)

برگردیدن از راه و میل کردن. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). عدول کردن و برگشتن از راه. (از اقرب الموارد) ، روان گردیدن خون چندانکه خشک نگردد. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). جاری شدن خون از رگ و التیام نیافتن رگ. (از اقرب الموارد) ، تنها چریدن ناقه. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). در گوشه ای تنها چریدن ماده شتر. (از ناظم الاطباء) ، دیده و دانسته بازگردیدن از حق، و برخلاف حق کاری کردن، و رد کردن حق را و به باطل ستهیدن. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). مخالفت با حق و آن را دانسته رد کردن. (از اقرب الموارد) : والی آن بقعه در کفر و کنود غالی است و به نخوت طغیان و عنود متعالی. (ترجمه تاریخ یمینی ص 354)

لغت نامه دهخدا

عنود

(عَ)

برگردنده از راه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). برگشته از قصد و هدف، و آن فعول بمعنای فاعل است. (از اقرب الموارد). ستیهنده. (دهار). ستیزنده و گمراه. (غیاث اللغات) : روزگار عنود و دهر کنود به مساوفت و محاسدت به رگ گردن بایستاد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 449).
چون تو چشم دل نداری ای عنود
که نمی دانی تو هیزم را ز عود.
مولوی.
گفت امّید من از تو این نبود
که دهی دختر به بیگانه عنود.
مولوی.
فرصت آن پشّه راندن هم نبود
از نهیب حملۀ گرگ عنود.
مولوی.
، ابر بسیارباران. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ابربسیارباران که بازنمی ایستد. (از اقرب الموارد) ، تیر که فایز برآید بر جهت سایر تیرها. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). تیری که در جهتی غیر از جهت سایر تیرها، فایز خارج شود. (از اقرب الموارد) ، شتر مادۀ بگوشه چرنده. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). ماده شتر بگوشه ای چرنده و تنهاچرنده. (ناظم الاطباء). ج، عند. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

برگردنده از راه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). برگشته از قصد و هدف، و آن فعول بمعنای فاعل است. (از اقرب الموارد). ستیهنده. (دهار). ستیزنده و گمراه. (غیاث اللغات) : روزگار عنود و دهر کنود به مساوفت و محاسدت به رگ گردن بایستاد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 449).
چون تو چشم دل نداری ای عنود
که نمی دانی تو هیزم را ز عود.
مولوی.
گفت امّید من از تو این نبود
که دهی دختر به بیگانه عنود.
مولوی.
فرصت آن پشّه راندن هم نبود
از نهیب حملۀ گرگ عنود.
مولوی.
، ابر بسیارباران. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ابربسیارباران که بازنمی ایستد. (از اقرب الموارد) ، تیر که فایز برآید بر جهت سایر تیرها. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). تیری که در جهتی غیر از جهت سایر تیرها، فایز خارج شود. (از اقرب الموارد) ، شتر مادۀ بگوشه چرنده. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). ماده شتر بگوشه ای چرنده و تنهاچرنده. (ناظم الاطباء). ج، عُنُد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا