معنی عنبه در لغت نامه دهخدا

یک دانۀ انگور. (منتهی الارب) (آنندراج). واحد عنب، یعنی یک دانه انگور. (ناظم الاطباء). یک حبه انگور. (از اقرب الموارد). ج، عِنَبات، عُنوب، عِنَب، عِنَباء، أعناب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)، آبلۀ ریز که بر اندام انسان برآید. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج، عِنَبات. (اقرب الموارد)، از اعلام است. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء)

معنی عنبه در لغت نامه دهخدا

چاهی است به مدینه. (منتهی الارب). بئر ابی عنبه، چاهی است در نزدیکی مدینه. (از معجم البلدان)

معنی عنبه در لغت نامه دهخدا

معرب انبه. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به انبه شود

معنی عنبه در فرهنگ لغت هوشیار

یک دانه انگور، جوش که بر تن آدمی بر آید

معنی عنبه - جستجوی لغت در جدول جو

عنبه

لغت نامه دهخدا

عنبه

لغت نامه دهخدا

عنبه

لغت نامه دهخدا

عنبه

فرهنگ لغت هوشیار

عنبر

(دخترانه)

ماده ای چرب، خوشبو، و معطر که از معده یا روده نوعی ماهی گرفته می شود و امروزه در عطرسازی به کار می رود

فرهنگ نامهای ایرانی

جنبه

جلوۀ خاصی از محتوای یک چیز، موضع خاصی که از آن چیزی نمایان می شود یا می توان چیزی را دید، کنایه از توانایی یا قابلیت روحی برای تحمل چیزی، ظرفیت

فرهنگ فارسی عمید

عقبه

راه دشوار در بالای کوه، راه سخت کوهستانی، گردنه

فرهنگ فارسی عمید

تنبه

کلون، چوبی به شکل مکعب مستطیل که برای بستن در، بر پشت آن نصب می شود، فانه، پانه، فهانه، مدنگ، بسکله، فردر، کلند، فروند، فلجم، کلیدان

فرهنگ فارسی عمید

عشبه

عشب، گیاهی با ساقۀ ضخیم زیرزمینی، میوه ای سرخ رنگ که مصرف دارویی دارد، حشیشهالمغربیه، سپارنه، سالساپرنیه

فرهنگ فارسی عمید

انبه

درختی تناور با برگ های دراز و نوک تیز و گل های خوشه ای که بلندیش به ده متر می رسد و در هندوستان می روید، میوۀ این درخت که بزرگ و گوشتی است و هسته ای بزرگ دارد

فرهنگ فارسی عمید

دنبه

عضوی از بدن گوسفند که در انتهای تنۀ او آویخته و به جای دم اوست و تمام آن چربی است و روغن آن بیشتر و بهتر از پیه و چربی بدن گوسفند است

فرهنگ فارسی عمید

عصبه

قوم و خویش مرد، خویشاوندان شخص از طرف پدر

فرهنگ فارسی عمید

سنبه

میله ای فلزی که برای پرکردن تفنگ های سرپر، پاک کردن لولۀ تفنگ و سوراخ کردن چیزی به کار می رود

فرهنگ فارسی عمید

عصبه

جماعتی از مردان، اسبان یا پرندگان، جماعت، گروه

فرهنگ فارسی عمید

عنبر

ماده ای خوش بو و خاکستری رنگ که در معده یا رودۀ عنبرماهی تولید و روی آب دریا جمع می شود. گاهی خود ماهی را صید می کنند و آن ماده را از شکمش بیرون می آورند
عنبر اشهب: نوعی عنبر خالص و تیره رنگ

فرهنگ فارسی عمید

رنبه

موهایی که اطراف اندام تناسلی مرد یا زن می روید، موی زهار، رمکان، رم، روم، رومه، رنب

فرهنگ فارسی عمید

تنبه

هوشیار شدن، به خود آمدن، بیدار شدن، آگاهی، هوشیاری

فرهنگ فارسی عمید

انبه

انبوه، پر، بسیار، پیچیده، درهم، یک جاجمع شده، به هم پیوسته

فرهنگ فارسی عمید

صعنبه

(تَ)

فراهم آوردن میان اشکنه را و جدا و ممتازکردن سر آن را. (منتهی الارب). و رجوع به صعناب شود، منقبض و ترنجیده شدن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

شعنبه

(تَ)

راست برآمدن شاخ گوسپند سپس آن پیچ خورده مایل شدن آن به جانب گوش. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

عتبه

آستانه، درگاه

فرهنگ لغت هوشیار

تنبه

هوشیار شدن

فرهنگ لغت هوشیار

شنبه

نام روز اول هفته میباشد

فرهنگ لغت هوشیار

سنبه

میله فلزی که برای پر کردن تفنگهای سرپر یا پاک کردن لولهی تفنگ بکار میرود

فرهنگ لغت هوشیار

خنبه

تباهی خم بزرگ و دراز سفالین یا چوبین که در آن غله کنند، گودال یا چهار دیواری که در آن غله ریزند، گنبد قبه

فرهنگ لغت هوشیار

انبه

ماخوذ از هندی، نوعی میوه خوردنی

فرهنگ لغت هوشیار

جنبه

بیگانه نمایی کرانه گیری، پهلو

فرهنگ لغت هوشیار

زنبه

زنبل، زنبه کش، در بنائی آنکه آجر و سنگ با آن حمل می کنند

فرهنگ لغت هوشیار

دنبه

آن جز از گوسفند که بجای دم از خلف آن واقع شده و محتوی چربی می باشد

فرهنگ لغت هوشیار

ذنبه

از ریشه پارسی دم

فرهنگ لغت هوشیار

عذبه

سیازیره تلخه زیره (کمون دشتی) از گیاهان، دایی برادر مادر، چغز واره جل وزغ از گیاهان چغز واره، شاخه، تیزی زبان، شاسوله (علاقه دستار) کمون دشتی. کمون دشتی

فرهنگ لغت هوشیار