- علو
بلند شدن، بالا رفتن، بلندی، بزرگی قدر و مرتبه، بلندقدر شدن، بزرگوار شدن
علو همت: بلندی همت
علو همت: بلندی همت
معنی علو - جستجوی لغت در جدول جو
- علو (عَلْ نی یَ)
دهی است از دهستان دشت سر بخش مرکزی شهرستان آمل واقع در 5 هزارگزی خاور آمل. ناحیه ایست دشت و دارای آب و هوای مرطوب و مالاریایی. سکنۀ آن 95 تن است. آب آن از رود خانه هراز تأمین می شود. محصول آن برنج و صیفی و حبوبات است. شغل اهالی زراعت. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
- علو (عَلْوْ)
بلندترین چیز. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، بهترین چیز. (منتهی الارب). رجوع به علو و علو شود، جای بلند: أتیته من علو، آمدم او را از جای بلند. (منتهی الارب) ، ستم و درشتی، یقال: أخذه علواً، بستم ودرشتی گرفت آنرا. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
- علو (عُلْوْ / عِلْوْ)
بلندترین چیز. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، بهترین چیز. (منتهی الارب). رجوع به علو و علو شود، بالا: علو الدار، بالای خانه، خلاف سفل. (منتهی الارب)
- علو
بزرگ و بزرگوار شدن
- علو ((عُ لُ وّ))
بالا رفتن، بلند قدر شدن، مرتبه یافتن، بزرگی، بلندی قدر
- علو ((عِ یا عَ یا عُ))
بلندترین و بهترین چیز، جای بلند، بالا
- علو
بالندگی
- علو
بالا، بزرگواری، رفعت، روی، فوق، کرامت
متضاد: پایین، تحت، زیر، سفل، فرود
متضاد: پایین، تحت، زیر، سفل، فرود
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
علوی ها، از نسل یا اولاد علی بن ابی طالب (ع) ها، سیّدها، شیعه ها، جمع واژۀ علوی
صبر و نبات اوست. (تحفۀ حکیم مؤمن)
جمع علویه، اپرپکان ابریکان جمع علویه مقابل سفلیات: اسباب پرورش او را از علویات و سفلیات ساخته
زادگان علی علیه السلام باورداران علی علیه السلام جمع علوی در حالت رفعی (در فارسی مراعات این قاعده نکنند) علویین
زاده علی علیه السلام، باور دار علی علیه السلام شتفتی بالایین ابریک پهرمیک منسوب به علو. مونث علوی. یا جواهر علویه. ستارگان. یا کواکب علویه. سبعه سیاره هفت کوکب
جمع علوی درحالت نصبی و جری (در فارسی مراعات این قاعده نکنند) علویون
