معنی علو

علو(عَلْوْ)

بلندترین چیز. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، بهترین چیز. (منتهی الارب). رجوع به علو و علو شود، جای بلند: أتیته من علو، آمدم او را از جای بلند. (منتهی الارب) ، ستم و درشتی، یقال: أخذه علواً، بستم ودرشتی گرفت آنرا. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)